Ada, yılbaşında gittiği barda yere düşen telefonu sahibine geri vermek için ona Instagram'dan yazar; ancak muhabbetin çok uzayıp onunla uzak mesafe ilişkisine başlayacağı gerçeğini işin içine katmamıştır.
🕊
"Afterglow, güneş batımı sonrası kızıll...
Son kez twitter: livierinoyu Son kez Instagram: livierinoyu Son kez wattpad: livierinoyu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
AFTERGLOW
Sabah onda uçağım vardı ve ben sekizden beri havaalanındaydım çünkü o kadar heyecanlıydım ki bu konu hakkında uçağın kaçması ya da bir aksilik çıkması isteyeceğim en son şeylerden biriydi.
Ben, annem ve anneannem gelmiştik. Elimdeki vizeyi tutup sırt çantamı düzelttim ve anneme baktım. "Acaba uçak gelmiş midir?"
"Aşkım daha inmemiştir bile." Anneannem bana gülerek bakıyordu. Biraz onunla aramızı düzeltmiştik, ben bu yaz tatilini bitirip eve geldiğimde benim neler yaptığımı hep sormuştu. Giray ile beni merak etmişi, bu demek oluyordu ki bizi artık onaylıyordu.
"Ama yolculuğumuz on saat sürecek belki alkollenir belki temizlenir uçak ne bileyim of." Saçlarımı kulağımın arkasına koyup etrafa baktım. Annem ile anneannem birbirlerine bakıp gülümsedi. "Sakin olur musun bebeğim?"
"Anne böyle heyecandan ellerim tutmuyor." Ellerimi kaldırıp onlara gösterdim, titriyorlardı. "Giray'ın hala haberi yok değil mi?" Başımı usulca salladım. "Evet, şimdi uçak kalkmadan önce mesaj atacağım sonra da telefonu kapatacağım. On saat yazmadığım için endişelenebilir, sizi arayabilir siz idare edersiniz tamam mı?"
"Sen rahat ol aşkım biz hallederiz." Annemin gözleri dolu doluydu çünkü gezmek bir yana dursun ben şu an Amerika'ya taşınıyordum. Bebekliğimden bu yana hiç annemin yanından ayrılmamıştım, hep yan yanaydık. Bu şimdi bir ilki. "Anne..." Ellerimi yanaklarına koyup gülümsemeye çalıştım ama benim de gözlerim dolu doluydu. "Üzülme bu kadar."
"Ne yapayım? Kızım kuş oldu uçtu." Yanaklarına birer buse kondurdum ve gülümsedim. "Giray'ın izni olduğu zaman geleceğiz." Dedim anneanneme de bakıp. "Giray buraya gelip sizinle doğru düzgün tanışamadığı için çok üzgün zaten. Birkaç ay sonra izin aldığı zaman geleceğiz. Ondan sonra sık sık geliriz. Hem ben Amerika'da kendimi geliştireceğim. Siz hep bana bunu demediniz mi zaten? Kendini geliştir, çok başarılı ol dediniz. Bakın ben de bunu yapıyorum."
Anneannem yavaşça elimi tutup gülümsedi. "Aferin kızım." Kollarımı kaldırıp anneanneme de sarıldım. İkisini de çok özleyecektim. Anneannemden ayrıldıktan sonra elini öptüm sonra anneme sarıldım. "Hala Bülent abi ile tanışamadım." Fısıldamıştım çünkü anneannemin duymasını istemiyordum. "O zaman Giray'ın da geldiği gün Bülent abiyi de eve çağırırız olur mu?" Annemden ayrılıp onun gözlerine baktım.
Gülümsüyordu.
Annem gerçekten Bülent abiyi seviyordu.
"Olur."
Sanırım artık gitme vaktim gelmişti çünkü birazdan kapılar kapanacaktı. "Gitsem daha iyi olacak." Ellerimi annemin elinden çekip ikisine de baktım. "Varınca mesaj atarım."
