Ada, yılbaşında gittiği barda yere düşen telefonu sahibine geri vermek için ona Instagram'dan yazar; ancak muhabbetin çok uzayıp onunla uzak mesafe ilişkisine başlayacağı gerçeğini işin içine katmamıştır.
🕊
"Afterglow, güneş batımı sonrası kızıll...
Ups! Tento obrázek porušuje naše pokyny k obsahu. Před publikováním ho, prosím, buď odstraň, nebo nahraď jiným.
(Ada&Giray)
AFTERGLOW
"Üç." Dedim. Şimdi geri sayım yapıyordum. "İki." Giray sırıtarak bana bakıyordu. O kadar güzel gülüyordu ki bu da sebepsizce benim gülümsememe neden olmuştu. "Bir."
"Spagetti."
"Pizza."
Birbirimizi daha iyi tanımak için yatak keyfi yapıyorduk. Birbirimize sorular soruyorduk ve aynı anda cevaplıyorduk. Sıradaki soruyu ben sormuştum çünkü bu yaz onun yanına gelmek istiyordum en azından üç ay onunla yaşamak istiyordum ve o işte çalışırken ona güzel güzel yemekler yapmak istiyordum.
Tamam, daha önce hiç mutfağa girmemiştim ama nefis yemek tarifleri ne güne duruyordu canım? Bence nefis yemek tarifleri beni adam edebilirdi.
"Spagetti mi?" Başımı yastıktan çekip ona tek kaşımı kaldırdım. "Çok mu seviyorsun?" Giray çıplak sırtımı okşaya okşaya, "Bayılıyorum." Dedi. Peki madem... Başımı geri yastığa koyup ben de onun çıplak göğsünün üzerinde parmaklarımı gezdirdim. "O zaman bir gün sana spagetti yaparım."
Giray eğilip çıplak omzumu öptü ardından geri yastığa başını koyup etrafa baktı. "Sıra bende." Bu gece ikimizde uyumamıştık. Sadece bir günümüz var diye ikimiz de bu gecenin keyfini çıkarıyorduk. Sabahtan beri bu yatakta uzanıyorduk ve uzun uzun konuşuyorduk. "En sevdiğin çiçek?"
Duyduğum şeyle birlikte gözlerimi kocaman açtım. Bunu bilerek sorduğuna emindim. "Çok tatlı bir soru diye yorumladım." Bana bol bol çiçek alacaktı kesin.
Ya... Şapşik şey.
Kıkırdadığım sırada geri sayımı başlattı. "Üç,"
"MANOLYA." Sayımın bitmesini beklemeden hemen söylemiştim. Bunu birbirimizi tanımak için değil de daha çok benim neyi sevdiğimi öğrenmek için sorduğuna emindim o yüzden geri sayımın bitmesini beklemedim. "Bayılıyorum manolyaya. Annem sevdirdi bana. Hep sana benziyor derdi. Duru bir güzelliği var manolyanın."
"Bakalım bir." Giray elini arkaya atıp komodinin üzerinde duran üç telefondan rastgele birini aldı. Ne benim telefonum ne de onun yeni telefonuydu aldığı. Bu onun eski telefonuydu. Giray telefonu daha rahat tutmak için sabahtan beri omzumu okşadığı elini çekip telefonu iki eliyle tuttu. "Özledin mi telefonunu?"
"Hayır." Kaşlarımı çattım. Bir insan son model telefonunu özlemez miydi? Gerçi yine elinde son modeli vardı ama neyse. "Sende kaldıkça özlemiyorum çünkü biliyorum bu telefon benim hep bahanem olacak."
