ဦးပိုင်သောအခမဲ့ပြည့်တန်ဆာ🚨🚨🚨🚨🍼

Part 4

''ဟုတ် ကြွေက အကျင့်ပါနေလို့ပါ''

''ဘယ်လိုပဲ အကျင့်ပါတယ်ပြောပြော ဒီလောက်အစောကြီးထစရာမလိုဘူး၊ အလုပ်သမားတွေ အဆင်သင့်ရှိတယ်၊ ဖြစ်ချင်တာ စားချင်တာ လုပ်ချင်တာ ပြောလိုက်၊ သူတို့ အဆင်သင့် လုပ်ပေးလိမ့်မယ်''

''ဟုတ် ကြွေ ဟို မနေတတ်လို့ပါ''

ဦးဓနမော်ကွန်း ရှင်သန်လာတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့ ကြွေရုပ်လွှာရဲ့ ရှင်သန်ခဲ့ရတဲ့ဘဝက တော်တော်လေး ခြားနားနေသည်။ ဦးဓနမော်ကွန်း ခံယူထားတဲ့ ခံယူချက်နဲ့ ကြွေရုပ်ရဲ့ခံယူချက်က လုံးလုံးမတူ။ ကြွေရုပ်တို့က ငယ်ငယ်ကတည်းက တစ်နေ့လုပ်မှတစ်နေ့စားရတဲ့ဘဝ။ ဦးဓနမော်ကွန်းတို့က သူကိုယ်တိုင် အလုပ်မလုပ်ရင်တောင် သူ့အဖိုးရဲ့ စည်းစိမ်ဥစ္စာတွေနဲ့ ဆယ်သက်တောင် စားမကုန်။ လိုချင်တာ ဖြစ်ချင်တာ လုပ်ချင်တာ ရှိရင် လက်ညှိုးထိုးပြီး ပါးစပ်က ဟလိုက်ရုံနဲ့ အဆင်သင့်ဖြစ်တဲ့ အခြေအနေနဲ့ ကြွေတို့လို တစ်နေ့လုံး ပင်ပင်ပန်းပန်းလုပ်မှ ပိုက်ဆံလေး အနည်းငယ်သာ ရတဲ့ဘဝနဲ့ ဘယ်လိုလုပ် နှိုင်းယှဉ်လို့ရပါ့မလဲ။

နေ့ချင်းညချင်း ဦးဓနမော်ကွန်းရဲ့ မိန်းမဖြစ်သွားပေမဲ့ အိမ်ကြီးရှင်သခင်မနေရာက ကြွေရုပ်လွှာက အသားမကျသေး။

'' မင်းဟင်းချက်ဝါသနာ ပါတယ်မလား''

''ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့''

ဦးဓန ဘယ်လိုသိတာလဲမသိဘူး။ ကြွေက ငယ်ငယ်​လေးထဲက ဟင်းချက်ရတာ ဝါသနာပါသည်။ ကြွေ ချက်ထားတဲ့ ဟင်းကို တခြားသူက အားရပါးရ စားပေးတာကို သဘောကျသည် ဒါလေးပါပဲ ..။

''ဝါသနာပါတာကိုသိပေမဲ့ အဲလောက်ကြီး အသေးစိတ်ထိ လိုက်မလုပ်နဲ့၊ မင်းလုပ်ရမှာက ကိုယ်ရဲ့ ဝေယျာဝစ္စတစ်ခုတည်း၊ ကိုယ် ပြောတာကြားလား ''

''ဟုတ်ကဲ့''

''အခန်းထဲလိုက်ခဲ့''

''ရှင်!..''

ကြွေရုပ်လွှာကို သတိထားမိနေတာ ကြာပြီ။ အိပ်ခန်းထဲကို လိုက်ခဲ့တို့ အနောက်ကလိုက်ခဲ့တို့ မဟုတ်ဘူး သူနဲ့အတူတူ ရှိနေတဲ့အချိန်တွေဆို မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ တစ်ခုခုကို ထိတ်လန့်နေသလို ဖြစ်နေသည်။ အခုလည်း အိပ်ခန်းကို လိုက်ခဲ့လို့ ပြောတာနဲ့ မျက်နှာလေးက ထိတ်လန့်သလို သူ့ကို ကြည့်နေသည်။ သူကလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ ရှေ့ကနေ ထွက်သွားတော့ အနောက်က ကြွေက ကုတ်ကုတ်လေး လိုက်လာရသည်။