Gözlerimi araladım ve etrafıma bakındım. Mario çoktan kalkmış, üstünü giyinmişti. Aynadaki yansımasını izleyip yakasını düzeltirken konuştu.
"Günaydın kardeşim."
Gülümsedim yüzümü ovalarken. "Günaydın abiciğim." Dedim son kelimesini bastırarak.
Mario bu ayrıntıya dişlerini göstererek gülümsedi. "Böyle sevgi sözcükleri kullandığına göre bir şey mi isteyeceksin?"
Ayağa kalkarak yanına gittim. "Evet, günaydın öpücüğümü isteyeceğim." Yanağına küçük bir öpücük kondurup banyoya yöneldim.
Elimi ve yüzümü yıkayıp dışarı çıktım. Mario odada beni bekliyordu. "Sen üzerini giyin, ben kapıdayım."
Onu kafamı sallayarak onayladığımda dışarı çıktı. Ahşap kıyafet dolabının kapağını aralayıp elime gelen ilk elbiseyi aldım.
Elime aldığım elbise siyah renginden bordo rengine geçiş yapıyordu. Elbiseyi tutan şey ise boğaz kısmına bağlı olan siyah bir ipti.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ayağıma da siyah bir ayakkabı giyip saçlarımı taradım ve omuzlarımdan serbest bıraktım.
Parmağımda, Aleksandr'ın bana hediye ettiği günden beri çıkarmadığım yüzük vardı. Bu sefer bir değişiklik yapıp hediye töreninde yaratıklardan birinin bana verdiği yaprak desenli aksesuarı koluma taktım.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kapıyı araladığımda karşılaştığım manzara Mario ve Aleksandr'ın soğuk ifadeler ile birbirleriyle konuşmasıydı.
Odadan çıktığım an Aleksandr'ın yüzündeki ifade anında değişti. Suratı yumuşarken gülümseyerek yanıma yaklaştı bana doğru uzattığı kollarıyla.
"Ah, evet. Benim günüm şimdi aydınlığa kavuştu."
Yüzümdeki kocaman gülümsemeyle kollarımı bedenine doladım. Ellerinden biri sırtımda iken birini saçlarıma götürdü. Kafam göğsüne yaslıyken gözlerimi yumdum ve onun ruhumu rahatlatan kokusunu derin derin içime çektim. Ben bunu yaparken o da geri durmadı ve saçlarıma bir öpücük kondurarak kokumu içine çekti.
