"Lis, kailan mo ulit balak bumalik sa laban? " yun ang bungad na tanung sakin ng aking kaibigan ng makita ako nito sa isang bakanteng lugar kung saan , doon ako lagi napunta kapag gusto kung mapag isa.
"Sa susunod na araw " sagot ko na lamang habang nakatingin padin sa kawalan. Ilang araw na kasi akung hindi bumabalik sa underground kung saan ako lumalaban upang kumita ng pera, bata palang ako ng mawala ang nanay ko, at pinatay mismo sa aking harapan, yung tatay ko naman ay iniwan kami ng parang bula, hindi ko na alam kung asan sya at wala na rin akUng balak na hanapin pa sya dahil nabuhay naman ako ng wala sya.
"Ahh mabuti naman, lis sa susunod na mga araw ay may mga bigating dadayo sa underground at alam kung isa dun ay pwede mong makalaban kung ayus ka dun?" Sabi nya pa kaya dun ako napatingin sakanya.
"Sino sila? " tanging tanung ko nalang na parang walang kaunting interes.
"Isang grupo ng mga mafia, pero ang balita ko ay tanging mga tauhan ng lang ng mafia ang pupunta at Hindi kasama ang kanilang Boss. "Sagot nya pa at napabuntong hininga nalang ako.
"Sige balitaan muna lang ako kung kailan ang laban at pupunta ako. " sagot ko nalang at tumayo na.
"Oh aalis kana? Kakarating kulang ah" tanung nya ng astang aalis na ako.
"May kailangan pa akung gawin" tanging sabi ko nalang at nag simula ng mag lakad at hindi na ito pinansin.
Nang makarating ako sa lugar na lagi kung pinupuntahan ay agad akung umupo at pinagmasdan ang pangalan ng taong nasa Lapida,
REBECCA C. MANOBAN.
Ang aking ng ina na pinatay sa harapan ko mismo.
Mahigit 10 years na mula nung pinatay si mama, at hanggang ngayun ay hindi ko parin nabibigyan ng hustisya ang pagkamatay nya, simula din ng mamatay ang nanay ko ay nagbago ang lahat sakin, humihinga ako pero parang patay dahil sa wala akung ibang nararamdaman kundi galit sa mundo at pag hihiganti lamang ang aking naiisip na gawin sa mga taon na nagdaan.
Gusto kung bigyan ng hustisya ang pagkamatay ng nanay ko dahil kahit mga pulis ay hindi rin ako magawang tulungan sa paghahanap ng mga taong pumatay sakanya, at hindi kuna narin inasa pa sakanila ang ganitong bagay dahil para sakin ay wala silang kwenta kundi mga duwag, pera lang ang iniisip nila at hindi ang kapakanan ng mga taong nangangailangan ng hustisya.
Oo, alam ko, alam kung nabayaran nag mga pulis na naatasan na hanapin ang taong pumatay sa nanay ko, pero makalipas lang ang ilang araw ay sinara nila ang kaso dahil wala daw kwenta ang pagkamatay ng nanay ko, at sinabe mismo ng pulis na iyon ang mga salitang iyun sa harap ko mismo.
Kaya simula din ng araw na iyon ay nawala narin ang tiwala ko sa mga pulis dahil para sakin ay sila ang walang kwenta.
Kaya nagpasya akung ako na mismo ang mag hahanap sa mga taong pumatay sa nanay ko at kung hindi man magawa ng mga pulis ang bagay na dapat ay ginawa nila ay ako na mismo ang gagawa at kung kinakailangan na ilagay ko sa mga kamay ko nag batas ay gagawin ko mapag higante kulang ang nanay ko..
"Kamusta kana jan ma?, pasensya na dahil hanggang ngayun ay hindi ko parin nabibigyan ng hustisya ang pagkamatay mo. Pero wag kang mag alala dahil hindi ako titigil hangga't hindi ko nahahanap ang mga taong pumatay sayo, pinapangako ko yan ma, at sa oras na mahanap ko sila ay ako mismo ang sisingil sa buhay na kinuha nila sakin pangako yan. "Sabi ko pa sa isip ko at pinunasan ang luhang pumatak sa mata ko at tumayo na habang nakatingin sa puntod ng aking ina.
Nanatili pa akung nakatayo dito ng ilang minuto bago napag disisyonan kung umalis na at bumalik sa bahay.
Pagkarating ko ay agad akung nag palit ng damit at nahiga sa aking higaan at inisip kung saan ko pwedeng makita ang mga taong pumatay sa nanay ko. Na tanging tatoo lamang ang palatandaan ko para mahanap ang mga iyon..
Pinikit kuna lamang ang aking mga mata at nagpalamon sa madilim at tanging naalala ko na lamang ay ang isang bagay na gusto kung gawin ang mabigyan ng hustisya ang pagkamatay ni mama.........
On the other side.
"Are you sure handa kanang bumalik sa pinas?" Yun ang tanung ng kaibigan ko habang nakaupo kami dito sa bed ko,
"Yes and beside I already move on to him at hindi naman sya ang dahilan kung bat ako babalik dun ehh I want to go back their because I feel like I have to do something in the Philippines at magagawa kulang yun kung andon na ako right. "Sagot ko naman sakanya. I leave Philippines 3years ago because of my dad, he want me to study abroad even if I want, but kahit ayaw ko ay pumayag nalang din ako dahil sa isang bagay na nangyari.
I meet this guys and we become friends, we hung out a lot until he confess na mahal nya ako, and I don't feel the same but he prove himself to me until I fall but nalaman ko din na ginamit nya lang din ako because of money, and I was hurt that time at buti nalang ay hindi naging kami nung nalaman ko ang totoo and I regret to fall for him and now I moved on from him ay magagawa kunang isampal sa mukha nya ang salitang hindi sya kawalan.
"Ok, so are you ready? Next week na tayo babalik dun and I already look for the university na pwede nating pasukan to continue our study" sabi nya pa at tinignan saglit ito at binalik ulit ang paningin ko sa phone ko.
"What's the name of the university?" Tanung ko naman dahil gusto ko munang alamin kung safe ba kami sa university na iyon, alam nyo masyadong protective si dad pagdating sakin, mula kasi ng umalis si mom ay si dad na ang laging nag poprotekta sakin iniwan kami ni mom nung 15 ako dahil sa isang lalaki but i don't care about her anymore, she choose them than to us at wala na rin akung paki kung asan sya ngayun...
"M university and this university is so mistery, but I'm not sure yun lang ang naririnig kung kwento even the owner ay mistery rin dahil walang nakakakilala sa kung sino ang may ari ng university na ito. " paliwanag nya naman kaya agad kung sinerch kung ako ang history ng M university.
At wala naman akung masyadong nakita maliban lang sa owner na walang nakakakilala, but i don't mind tho. Hindi ko naman na trabaho na alamin kung sino ang may ari ng university basta safe ako at walang mga gunggong na tao sa university ay wala na akung problema dun..
"Ohhh maybe he want to protect himself. Ganyan naman talaga diba kapag mga mayayaman kailangan itago ang Identity nila para walang makakilala. " sagot ko nalang at pinatay na ang phone ko bago ilagay sa night stand dito..
"Btw I will call my cousin para sya na ang sumunod satin from airport. "Dagdag ko pa at tinignan sya ng makahulugan, dahil alam kung may gusto sya sa pinsan ko mula noon hahaha,
"What??? Hindi ba pweding sa driver nalang ng dad mo? " pag kuntra nya pa pero hindi ako pumayag.
"No Rosie pinsan ko ang susundo satin and that's final hahaha, ayaw mo nun makikita muna ulit sya! " asar ko pa. "And I know na miss muna rin sya wag ako,, you like him right? So it's your chance to be with him kapag andun na tayo. At sure naman akung wala pang girlfriend yun " pag kumbinsi kupa sakanya pero umiling lang ito.
"You know I'm shy diba. Atyaka baka hindi ako gusto nun alam mo naman yung pinsan mo diba masyadong mapili at sure akung may girlfriend nayun. " malungkot na sabi nya naman.
"We didn't know Rosie hhaa, let's sleep na dahil gabi na haha goodnight babe" I said and kiss her cheeks and lay down. Dito din naman sya matutulog at alam kung iniisip nya ang mga sinabe ko..
It's Rosie my best friend, sumunod sya dito nung umalis kami ng pinas dahil ayaw nyang mawalay sakin dahil hindi nya kayang hinde ako nakakasama, and I'm happy to know na andito din sya to be with me.
Naramdaman ko namang humiga na sya sa tabi ko at niyakap ako sa likod.
"You think his still single? " mahinang tanung nya pa kaya humarap ako saknaya at niyakap sya.
"Yes dahil wala naman akung nababalitaan na may girlfriend na sya. "Sabi ko pa at pinikit na nag mga naramdaman ko namang bumuntong hininga muna ito at niyakap na din ako...
____________________________________________________________________________
Hello again everyone btw I would like to inform you guys na pinalitan ko ang story na ito.
From "LOVING YOU IS MY STRENGTH" to "YOU CHANGE ME"
