BIG NAME SINNERS |PARTICIPARION BOOK

♱V♱

İçeri geri gireli sırtındaki karlar bile erimemiş olan Varré, ilk iş olarak yemek salonuna gelmiş ve anahtarı Via'ya teslim etmişti. İştahla önlerindeki sıcacık sebze çorbalarını içmeye dalmış olan günahkarlar ne onun varlığını fark edecek haldelerdi ne de bu durumu umursayacak.

Herkes çorbalarını içtikten sonra tekrardan sıra hâlinde kalacakları odaya yöneltildiler, çoğu karnı doyduğu ve tekrardan ısındığı için sesini kesmiş ve geriye odaklanabilecekleri sadece yorgunlukları kalmıştı.

Via, avcunun içinde demiri hâla ısınmamış anahtarı sıkı sıkı tutarken Renée sonunda ağzını açtı, "Kardeşlerim, sonunda zincirlerinizi açacağız, lütfen âni hareketler yapmayın ve sakince üzerlerinizi değiştirmemize yardımcı olun."

Nevada ve Olivia tek tek çeşitli bedenlere uygun keten ve bej rengi, önden düğmeli pijamavari uniformaları odanın köşesine  monte edilmiş dolaptan çıkarmaya başlamışlardı bile.

"Hepimiz aynı yerde mi giyineceğiz?" diye sordu Charlotte kısık bir sesle, birkaç kişi bu duruma oldukça gerilmiş olacaktı ki günahkârlardan olumsuz bir uğultu yükseldi ânında. Renée sesini biraz daha yükselterek uğultuyu bastırdı, "Peder Miquella, insan bedeninin gururla taşınmasını ister-"

Jessica hemen Renée'nin sözünü keserek, "Kimsenin utandığı yok zaten, sadece buradaki bazı sapıkların bizi görmesini istemiyoruz!" diye atıldı, ve günahkârlardan onu onaylayan daha yüksek uğultular yükseldi.

Kapının açılıp, Varré'nin içeri girmesiyle çıkan ses de bu uğultuda gömülmüştü, gözünün kenarıyla içeri giren Varré'yi gören Via, rahatlamışçasına iç çektikten sonra sıranın başına gidip tek tek kelepçeleri açmaya başladı. Olivia ve Nevada huzursuzca birbirlerini sürdüler, bütün rahibelerin içinde kepeçeler açıldığı an saldırıya uğrama veya kaçmaya çalışan bir düzine insanı tutmaya çalışmak zorunda kalma korkusu vardı ama onları lehine, olan tek şey herkesin kendi bileklerine yapışıp ovalayarak ağrıyı geçirmeye uğraşmasıydı.

"Eğer Seluvis'ten bahsediyorsan herif at arabasından indiğimizden beri zombi kıvamında zaten, uzatmamıza lüzum yok." diye ofladı Mori, bir yandan sabırsızlıkla ofladı, hâla sıra ona gelememişti, bu dediğinin üzerine Doktor Ponce ve Seluvis bir saniyelik sessiz bir göz teması kurmuş, ve ortaklaşa sessiz kalmayı seçmişlerdi.

"Tek derdimiz o değil ki!" diye çıkıştı Alice, "Ortalık yerde soyunmak istememek çok normal hem." diye devam ettirdi bunu Evelyn, Eleanor da onu hemen başıyla onayladı.

"Aman be! Amma ağladınız, iyi, siz ıslak paçavralarla kalırsınız o zaman!" diye cıvıdı Mia yüksek bir sesle, Via'nın az önce kilidini açtığı kelepçelerden kurtulmasıyla birlikte üniformasının üzerini başından çıkarması bir olmuştu.

"Haydaa.." diyerek başını hemen öbür yöne çevirdi Evan, Doktor Ponce ve -öncesinde kıkırdasa bile- Chooki de gözlerini kaçırdılar, ama gerçekten de birisinin soyunması dünyanın sonunu getirmemişti işin aslında. "İkizlerin güzelmiş!" diye espri yaptı Rare bir yandan Mia'nın üniforma altını da indirmesini izlerken.

Nevada hemen boyutu uygun gelecek pijamalardan birini çıkartmış, Mia'nın kollarını içine sokması için ona doğru uzatmıştı, bu sürecin ne kadar çabuk ve basit bir şekilde halledildiğini gören birkaç kişi daha soyunmaya başlamıştı bile.

Bazıları giyinmek için odanın köşesine gitmeyi tercih etse bile çoğu kişi olduğu yerde işi hallediyordu. Doktor Ponce kimsenin kendilerine bakmadığından emin olduğu bir an nefesinin altından Seluvis'e sordu, "Bu yaptığın şey ne işe yarıyor şimdi?".

Seluvis duruşunu hiç bozmamaya gayret gösterdi, "Eğer yapamayacağımı düşünürlerse kıyafetimi çıkartmak zorunda kalmayabilirim."

"Neden peki?"