ရှေးဖြစ်ဟော ဆရာသခင် (MM Translation)

အပိုင်း (၁၀.၁) ဖြောင့်မတ်သော ဆရာသခင်

လိပ်ခွံလေးကို စိတ်နှလုံးပူဆွေးစွာဖြင့် ထိလိုက်စဉ်၊ လင်းချင်းယင်သည် သူ(မ)၏ သွားများကို အံကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"ပြောပါဦး၊ မင်းက အသိစိတ်ပင်လယ်ထဲမှာ အေးအေးဆေးဆေး နေနေတာပေါ့။ ဒါဆို ဘာလို့ ထွက်လာတာလဲ။ ငါ့မှာ ကျင့်ကြံဖို့ စိတ်ဝိညာဉ်စွမ်းအင် လုံလုံလောက်လောက် မရှိဘူး။ ဒါပေမယ့် အခုတော့ တစ်ဝက်ကို မင်းအတွက် သုံးရတော့မယ်! မင်းက တကယ်ကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ကောင်လေးပဲ!"

တုံ့ပြန်မှုမရှိသော လိပ်ခွံလေးကို ကြည့်ရင်း လင်းချင်းယင်က ၎င်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်တွင် ဂရုတစိုက် တင်လိုက်သည်။ သူ(မ)က ဆေးကြောသန့်စင်ကာ သွားတိုက်ပြီးနောက်၊ ပုံမှန်အတိုင်း ဗေဒင်ဟောခြင်းကို စတင်ခဲ့သည်။ ဗေဒင်ဟောနည်းကို ဖတ်ပြီးနောက် လင်းချင်းယင်သည် သူ(မ)၏ လက်ကိုင်ဖုန်းကို ထုတ်ကာ ဖက်တီးဝမ်ဆီသို့ စာတစ်စောင် ပေးပို့ခဲ့သည် –

"မင်း ဒီနေ့ ဆက်ပြီး လေ့လာနေလား"

စာကို လက်ခံရရှိပြီးနောက် ဖက်တီးဝမ်က အော်ဟစ်လုနီးပါးဖြင့် "ဆရာသခင်၊ စာကျက်ရတာ ဘယ်လောက်ခက်လဲဆိုတာ ဆရာ မသိဘူး!"

လင်းချင်းယင်: "......" မဟုတ်ဘူး ငါသိတယ်!

*

နောက်နေ့ မနက်စောစောတွင် သူ၏ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ပြီးနောက်၊ အဖေကျန်းသည် ကုတင်ပေါ်ကနေ ရုတ်တရက် ထထိုင်လိုက်၏။ သူက ခေါင်းလှည့်ပြီး အိပ်‌ပျော်နေသော ဇနီးသည်ကို နှိုးလိုက်သည်။ သူက စိတ်လှုပ်ရှားစွာဖြင့် သူ(မ)ကို ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"မိန်းမ၊ ကိုယ် ၅ သန်းတန် စာချုပ်ချုပ်ပြီး စရန်ငွေ  ၂.၅ သန်း ရခဲ့တယ်လို့ အိပ်မက် မက်ခဲ့တယ်"

"အဲဒါ အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး။ ရှင် မနေ့က စရန်‌ငွေကို ရခဲ့တယ်။ စက်တွေကို ပြုပြင်ဖို့ တစ်ယောက်ယောက်ကို ခေါ် ပြီး ကုန်ကြမ်းတစ်သုတ်ကိုလည် မှာယူခဲ့တယ်။ ရှင်၊ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဝန်ထမ်းဟောင်းတချို့ကိုလည်း ဆက်သွယ်ခဲ့‌သေးတယ်"

အမေကျန်းက အိပ်ယာပေါ်တွင် ရယ်မောရင်း

"အဘိုးကြီးကျန်း၊ ရှင် ဒါကို ၁၀ ဆကျော်လို့တောင် ပြောခဲ့ဖူးတယ်။ ကျွန်မ ပြောနေတာ ဒါက အိပ်မက်မဟုတ်ဘူး။ ဒါအမှန်ပဲ!"