ရှေးဖြစ်ဟော ဆရာသခင် (MM Translation)

အပိုင်း (၉.၁) သင်ယူခြင်းနှင့် လေ့ကျင့်ခြင်း

"ဆရာသခင်လေး၊ ဆရာရဲ့ ပိုက်ဆံကို ကျွန်တော် မလိုပါဘူး။ ကျွန်တော်က ပိုက်ဆံမရှိတဲ့သူလို့ ဆရာ ထင်လား။ ကျွန်တော့်မှာ တိုက်ခန်း ခြောက်ခန်းရှိတယ်!"

လင်းချင်းယင်က လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး စိတ်ဆိုးကာ ထွက်သွားခဲ့သည် ။

"ဆရာက ကျွန်တော့်အတွက် အမြင်ကျယ်စေတာပဲ။ ဒီနေ့ကိစ္စတွေကို နမူနာယူကြရအောင်။ နှစ် ၁၀၀ ကြာ တည်ထောင်ထားတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဗေဒင်ဟောခန်းမှာ ထိုင်နေမယ်ဆိုရင် ဒီလို ထူးဆန်းတဲ့ အဖြစ်အပျက်မျိုး ကြုံရမှာ မဟုတ်ဘူး"

ဖက်တီးဝမ်က သူ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့သည်။

"ဆရာက ဒီအတိုင်း ကျွန်တော့်ကို ဆရာ့နောက်ကို လိုက်ခွင့်ပြုပြီး ဒီလို စိတ်လှုပ်ရှားမှု‌တွေကို စောင့်ကြည့်ဖို့ပဲ လိုတယ်။ ဆရာ အားတယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့်ကို တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက် လမ်းညွှန်ပေးနိုင်ပါတယ်"

လဂ်းချင်းယင်က လှည့်ကြည့်လိုက်သည်နှင့် သူ့လက်မောင်းအောက်ရှိ "ဗေဒင်ဟောသည်" ဆိုတဲ့ တရုတ်စာလုံးကြီး နှစ်လုံးပါရှိသော စာလိပ်ကို ဆွဲယူလိုက်သည်။

"ရှင် အိမ်ပြန်ပြီး ကိုယ့်ဘာသာ ထမင်းပြန်စားလို့ရတယ်။ ကျွန်မမှာ ရှင့်ရဲ့ အစားအသောက်နဲ့ ပက်သက်ပြီး ဂရုစိုက်ဖို့ အချိန်မရှိဘူး"

ဖက်တီးဝမ်သည် ကြော့မော့သောပုံစံဖြင့် သူ့ကိုယ်သူ စွန့်လွှတ်လိုက်ပြီး လင်းချင်းယင်အား ကြည့်ကာ သူ(မ) နောက်သို့ လျင်မြန်စွာ လိုက်ခဲ့သည်။

"ဆရာသခင်၊ မင်းသဘောတူတယ် မဟုတ်လား။ ကျွန်တော်တို့တွေ မနက်ဖြန် ပန်းခြံမှာ ဆိုင်ခန်းဖွင့်ဦးမှာလား"

"ရက်အနည်းငယ်‌လောက် စောင့်ဦး" လင်းချင်းယင်သည် ကျန်းဝေထံမှ ရရှိခဲ့သော ကျောက်စိမ်းဆွဲသီးကို ဖက်တီးဝမ်ရှေ့မှာ ထုတ်ပြလိုက်ပြီး "ကျွန်မ အိမ်မှာနေရင်း အိမ်စာ‌တွေ လုပ်ရဦးမယ်"

*

သူ(မ) တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် လင်းချင်းယင်သည် မီးဖိုချောင်ရှိ အကွာအဝေးတွင် ဟိန်းသံတစ်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ လင်းချင်းယင်၏ အမေက သူ(မ)၏ လည်ပင်းကို ဆန့်ပြီး လင်းချင်းယင်အား ပြောလိုက်သည် -