Yalı Çapkını

16: Hastane

Feriti apar topar ambulansla hastaneye getirmiştik. İlk muayene yapıldı. Doktoru bilgilendirme için yanımıza geldi. "Ferit beyin durumu şuanlık iyi. Şekeri çok düşük çıktı. Hemen müdahale yapmanız işimizi kolaylaştırdı. Şuan odada dinleniyor serumu bittikten sonra çıkabilirsiniz." Dedi. Biz de odaya girdik. Ferit hala gözleri kapalı bir şekilde yatıyordu. Gülgün anne yanına oturup ellerini tuttu. Ferit gözlerini açtı ve etrafına bakındı.
"Şekerim düştü dimi" dedi sırıtarak.
Gülgün anne hafiften sinirlenerek. "Kabahatini biliyosun dimi!oğlum sana demedik mi ilaçlarını düzgün kullan diye." Ferit annesine dönerek. "Annecim karımın yanında yapma bari" dedi ve abidin abiye döndü. "Abimm hayatımın kurtarıcısı. Bu kaçıncı can borcum sayamadım." Dedi. Abidin abi gözünün ucuyla bana bakarak " bu sefer bana değil seyran hanıma borcun var ferit" dedi. Ferit şaşırmış gözlerle bana baktı. "Seyran? Sen benim hastalığımı bile bilmiyordun ki daha. Nasıl müdahale yaptın?"
Abidin abi mesaj atmıştı. Ordan görüp onu aradım. Neyse sen boşver bunları yorma kendini diyerek konuyu geçiştirdim. İyi misin diye sordum. Sessizce "iyiyim" diye fısıldadı.
Gülgün anne ve abidin abi bakıştı ve gülgün anne bi anda "biz bi kahve almaya gidelim abidin" dedi. Ferit sırıtmaya başladı. Bizi yalnız bırakmak istediklerini fark ettim. Utanmıştım.

*ferit*
Ne olduğunu bilmiyorum. Hafif bi baş ağrısıyla gözlerimi hastanede açtım.
.
.
Seyran... beni kurtarmıştı. Annemler odadan çıktıktan sonra annemin oturduğu koltuğa yöneldi seyran ve yanıma oturdu.
Sessizce teşekkür ederim dedim
"Rica ederim. Kim olsa aynısını yapardı." Dedi.
Sen ama kimse değilsin seyran. Benim karımsın dedim. Hastalıkta sağlıkta dedikleri tam olarak buymuş demek ki. Sırıttım bunu söylerken.
"Ama bir daha bu kadar içme ve ilaçlarını aksatma tamam mı? Ben her zaman yanında olmayabilirim çünkü" dedi. Ufaktan gülümseyerek. O zaman ben de seni yanımdan ayırmam kurtarıcı meleğimmm dedim meleğim kelimesini uzatarak. Utanmıştı. Yanakları al al olmuştu ona meleğim dediğim için. Hoşuma gitmişti.

*seyran*
Meleğim demesi ile saçma bir şekilde utanmıştım. İçimden seyran salak mısın kendine gel belli ediyorsun bak diyor ve feritin salak salak gülüşünden anladığını fark ediyordum. Rezil olmuştum.
Ölümlerden döndün hala makara peşindesin. Yat uyu dinlen bak yarın erkenden uçağımız varmış öyle dediler.
Ferit bi anda ciddileşti
"Seyran. Odada olan olay- "
Lafını bölmüştüm.
Ferit lütfen açmayalım. Ben bir şey demek istemiyorum tamam mı. Sadece bana ilişme yeterli.

*ferit*
İlişme? Pelinin varlığını kabul mü edecekti? Seyranı tanıdığıma göre öyle bir kız değildi. Bu kadar mı istemiyordu benimle bi gelecek. Ona ilişmemem için peline göz mü yumacaktı?
Sebepsiz yere bozuldum bu söylediğine. Beni bu kadar çok istemiyor olması egomu zedelemişti. Beni her kız isterdi çünkü. Ama gel gör ki karım olan kız istemiyordu.

Tamam. Konuyu açmayacağım dedim ve konuyu kapattım. Zaten sonrasında annemler tekrar ellerinde kahve ile odaya döndüler.

Hemşireler geldi ve son kontroller yapıldı. Hastaneden taburcu oldum ve tekrar otele dönüş yaptık. Odaya dönüp hazırlanmaya başladık. Seyrana döndüm.
"Seyran,biliyorum konuyu açmayacağım dedim ama senden özür dilemek istiyorum. Pelin odaya gelmemeliydi. Bu sana karşı çok büyük bi saygısızlıktı. Özür dilerim."
Seyran gözlerime baktı. İfadesizdi. "Önemli değil" diye geçiştirdi. Bu kadar ifadesiz olması canımı çok sıkıyordu.

* seyran*
Feritin özür dilemesi ve bu olan olayların yanlış bir şey olduğunun farkında olması beni mutlu etti lakin ona belli etmedim. Çünkü benden uzak dursun başka hiçbir şey istemiyordum. İfadesizce önemli değil dedikten sonra tekrar valizimi toparlamaya başladım.

Ve istanbula gittik

————————————
Selamlaar 🤍 merak etmeyin feriti kötü yazmayacağım bu konuda anlayışlı bi ferit yazmak istiyorum 🌸
Bu arada twitterdan beni takip edebilirsinizzz sckorhan hesabımın adı beklerimmm 💖🕺🏼💖