Yalı Çapkını

11: Kaçalım!

Seyran koşarak yusufun yanına gider. Boynuna sarılır.
Yusuf seyranın sarılışını görünce şaşırır. Çarşının ortasında seyran asla böyle bir şey yapmazdı çünkü.
Seyran ağlamaya başlar.
Yusuf: seyranım. Bu ne hal ne oldu . Niye çağırdın beni?
Seyran elindeki yüzüğü gösterir.
Yusufun gözleri fal taşı gibi açılır.
Yusuf: seyran! Bu ne? Ne demek oluyor bu.
Seyran: yusuf babam beni korhanların oğluyla evlendiriyor! Zorla . Sana yemin ediyorum ben istemiyorum. Ben seni seviyorum.
Yusuf şok içinde kalır.
Yusuf: ne demek zorla seyran senin ağzın neler diyor duyuyor musun? Babana istemiyorum diyemedin mi?
Seyran: babamı tanımıyor musun yusuf. Hiçbir şey diyemedim ama evlenmek istemiyorum nolursun...
Gel kaçalım.
Yusuf : ne ! Ne diyosun sen seyran.
Seyran: ben evlenmek istemiyorum yusuf nolur gel kaçalım. Her şeye varım ben seninle yusuf nolur gel gidelim buralardan.
Yusuf : korhanlar diyosun seyran ben seni nasıl kaçırayım kaçıramam ki. Hem sen hayır dememişsin. Nasıl karşı çıkamazsın onlara seyran.
Seyran: bana nasıl hayır demedin diyorsun kaçalım diyorum kaçıramam diyorsun yusuf. Senin cesaretin olmayan şeyde benden nasıl böyle bir şeyi bekliyorsun? Babamı tanımıyo musun. Nolur bak ben babamı da göze alıyorum. Gel gidelim burdan hiçbir şikayetim olmaz senle biz beraber olursak bana yeter.
Yusuf tedirgin ve korku halinde
Yusuf: seyran. Yapamam. Korhanlar diyosun ben seni onlardan nasıl koruyayım. Olmaz.
Seyran: demek kaderine razı gel diyosun. Benim evlenmemi kabullenebiliyorsun öyle mi.
Seyran cok büyük bi hayal kırıklığına uğrar. Geldiğinden beri yusufun ellerini tutuyordur. Bu duyduklarından sonra ellerini bırakır. Yusufun konuşmasına fırsat bırakmadan Ağlayarak yanından kalkar ve gider.
Seyran için ümitlerin bittiği son noktaydı. Sevdiği çocuk tarafından bu denli bir hareket beklemiyordu.

Seyran konağa döner. Umutsuzca...