LEXY'S POV
Naka upo lang ako sa sofa habang nag hihintay na tumonog ang phone ko, if im not wrong this week uuwi sila greg.
I really really miss him, gusto ko ng mayakap sya ulit, gusto ko ng marinig ang tinig nya ulit.
Nang dumating si Kelly, Agad na akong nag bihis may interview ako sa company nila ngayun , i decided na mag apply nalang ng work tutal wala naman akong ginagawa the whole month.
Kaya i want something na magiging busy ok, and besides this is my dream job, so i hope im going to enjoy it, pero mas magiging masaya ako pag umowi na si Greg.
Pag pasok ko sa company medyo kinabahan pa ako, but its worth it dahil madali lang naman and beside papasok na ako next week.
Mag isa nalang akong umowi, kaya tinawagan kona si mommy na sa bahay ni greg na ako uuwi.
Huminto muna ako sa Grocery store para mamili, tinawagan kona rin yung katulong pati na yung guard namin.
Kumain muna ako bago umowi, nasa Jollibee lang ako huminto tinamad na akong mag hanap ng ibang resto.
"Lexy!"
Napalingon ako sa nagsalita. nabigla naman ako.
" Chase?"
lumapit sya sakin.
" Kumosta kana po? im sorry for your lost"
" Im better now, teka, di kaba sumama sa Mindanao?"
" Sumama po kaka uwi lang naman , nong last day"
" Last day?"
gulat kong tanong sa kanya
" Opo! bakit di paba umowi si Greg?"
natameme ako, umiling ako .
" Ah! baka may inasikaso lang , busy kasi si greg lalo na sa mga panahong eto-"
" Ganun ba"
" Oo, sige mauna na ako, inutusan lang ako ng kapatid ko eh-'
" Sige "
At umalis na si chase, nagmadali akong umowi at pagdating ko dun masaya akong bumaba ng kotse, dahil nakita kong naka tayo si greg sa may pinto.
Nakangiti syang tumanaw sakin, patakbo akong lumapit sa kanya tsaka yumakap ng mahigpit ganun narin sya.
" I miss you so much Greg! "
naiiyak kong sabi.
tahimik lang sya, pero pansin ko ang pag pahid nya ng luha sa mga mata nya.
" Im sorry ".
bulong nya sakin.
Hinarap ko sya, at tiningnan ang mga mata nya, he look so tired and sleepy. i smile to him and kiss him.
" Im so sorry lexy, im sorry"
sabay halik sa mga kamay ko
" Bat kaba nag so sorry, ? "
" hindi ko man lang kayo na protektahan ng anak natin, i was so useless, iniwan pa kita,"
" Hey, its not your fault ok, maybe di talaga para satin yung baby,, and besides im ok now, im ok now that your here"
agad nya akong niyakap ulit, sa pagkakataong yun, naramdaman kong buong araw akong bless ngayun.
