~ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ~

Chapter 18:"Ο έρωτας"

Λίγες ημέρες αργότερα και ειλικρινά δεν μπορούσα ακόμα να το πιστέψω πως μετά από τόσες δυσκολίες που πέρασα τον τελευταίο καιρό ένα τόσο ευχάριστο και ταυτόχρονα απρόοπτο γεγονός, όπως η σχέση μου με την Νατάσα θα με έκανε αυτομάτως τόσο χαρούμενο. Βέβαια το άγχος άρχισε να με καταβάλει στην σκέψη πως οι έρευνες μας πλέον μέρα με την μέρα γίνονταν μια μακρινή ανάμνηση και αυτό γιατί πριν καν το καταλάβω είχα αρχίσει να αφιερώνομαι αποκλειστικά στην σχέση μου μαζί της. Τότε ήταν η στιγμή που συνηδητοποίησα πως έπρεπε να θέσω προτεραιότητα είτε στην σχέση μας είτε στην έρευνα. Ειλικρινά δεν μπορούσα να αποφασίσω, αφού το απρόοπτο γεγονός που συνέβη ανάμεσα μας κατέληξε σε κάτι το οποίο μου είχε δημιουργήσει μεγάλη χαρά. Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να αθετήσω τόσο απλά την υπόσχεση μου πως οτιδήποτε και αν συνέβαινε θα κατάφερνα να φτάσω αυτή την έρευνα μέχρι το τέλος της. Τελικά κάπως έτσι πήρα την απόφαση πως θα έπρεπε να επικεντρωθώ πιο πολύ στις έρευνες για τον δολοφόνο της Αρετής και ύστερα θα είχα αρκετό χρόνο να αφιερώσω στην Νατάσα. Έτσι την πήρα τηλέφωνο, ώστε να την ρωτήσω αν θα ήθελε να ερχόταν σπίτι μου σήμερα το βράδυ για να της μαγειρέψω όπως της είχα υποσχεθεί. Εκείνη με μεγάλο ενθουσιασμό δέχτηκε, λέγοντας μου πως περίμενε πως και πως να με ξανά δει. Η ευτυχία που ένιωσα εκείνη την στιγμή ακούγοντας την φωνή της ακόμα και από το τηλέφωνο με έκανε να ξεχάσω όλα μου τα προβλήματα. Ξαφνικά όλα άλλαξαν όταν κάποιος επίμονος με απόρρητο αριθμό προσπαθούσε να διακόψει την συζήτηση μου με την Νατάσα. Δεν ήξερα αν το καλύτερο που θα μπορούσα να κάνω θα ήταν να απαντήσω το τηλεφώνημα, αλλά η περιέργεια που ένιωθα με έκανε να μην μπορώ να αντισταθώ και έτσι το σήκωσα στον άγνωστο τηλεφωνητή. Μια βαριά γνώριμη αντρική φωνή ακούστηκε από το τηλέφωνο αυτού που με καλούσε. Ο μυστηριώδης άντρας με επίμονο ύφος προσπαθούσε οπωσδήποτε να με πείσει να τον συναντήσω σε μια καφετέρια της γειτονιάς μου, ώστε σύμφωνα με τα λεγόμενα του να με βοηθήσει σε κάτι. Στην αρχή ήμουν επιφυλακτικός στην ιδέα να συναντήσω έναν άγνωστο, όμως σκέφτηκα πως ίσως η συνάντηση μας διευκόλυνε κάπως την έρευνα για τον δολοφόνο της Αρετής και έτσι δέχτηκα. Λίγη ώρα αργότερα κατέφτασα στην καφετέρια η οποία ήταν σχεδόν άδεια εκτός από δύο παρέες γυναικών και δύο εφήβους. Ξαφνικά ο άγνωστος άντρας με ξανά πήρε τηλέφωνο μέσω απόκρυψης ρωτώντας με αν είχα φτάσει στο σημείο συνάντησης που είχαμε ορίσει. Ναι έφτασα του αποκρίθηκα με το άγχος μου να κορυφώνεται, ωραία μου απάντησε, κάτσε σε κάποιο τραπέζι μακριά από άλλο κόσμο και έρχομαι και εγώ. Έτσι κάθισα σε ένα τραπέζι αρκετά απομακρυσμένο από άλλα άτομα και περίμενα τον ερχομό του μυστηριώδη άντρα, ενώ στο μεταξύ παρήγγειλα έναν καφέ. Λίγα λεπτά αργότερα άνοιξε η πόρτα του μαγαζιού και μέσα μπήκε ένας καστανός με πράσινα μάτια άντρας τον οποίο ένιωθα σαν να τον είχα ξανά δει. Καλημέρα, μπορεί να μην με θυμάσαι μου αποκρίθηκε, αλλά είμαι ο αστυνομικός που όταν συνέβη η τραγική δολοφονία εκείνης της κοπέλας προσπαθούσα να επιβάλλω την τάξη ανάμεσα στο πλήθος των κυνικών δημοσιογράφων. Τότε ήταν η στιγμή που επιτέλους θυμήθηκα ποιος ήταν ο μυστηριώδης άντρας. Ναι φυσικά σας θυμάμαι του αποκρίθηκα, όλο το άγχος μου ξαφνικά ήταν πλέον παρελθόν. Μάλλον θα αναρωτιέσαι για ποιον λόγο σου ζήτησα να έρθεις εδώ σήμερα και ο λόγος είναι για να σου δείξω αυτό, από την τσέπη του ο αστυνομικός έβγαλε ένα φθαρμένο κομμάτι κόκκινο από το αίμα ύφασμα και με ρώτησε αν το αναγνώριζα. Στην αρχή απόρρησα βλέποντας το όμως παρατηρώντας το καλύτερα συνηδητοποίησα ότι ήταν της μπλούζας που φορούσε την μέρα που γνωριστήκαμε η Αρετή. Νομίζω είναι της κοπέλας που δολοφονήθηκε αποκρίθηκα στον αστυνομικό. Εκείνος χαμογέλασε επιβεβαιώνοντας με πως όντως αυτό άνηκε στην Αρετή και πως εκτός από το δικό της αίμα πάνω υπήρχε και κάποιας άλλης κοπέλας με την οποία από όσο αποδείχθηκε πιάστηκαν στα χέρια. Επιπλέον ανέφερε πως σύμφωνα με την σήμανση της αστυνομίας το δεύτερο DNA που βρέθηκε ήταν της κοπέλας που είχε επισκεφθεί πολλές φορές τον τόπο του εγκλήματος υποδυόμενη την αδερφή εκείνης που δολοφόνησε. Εγώ γέλασα διακόπτοντας τον αστυνομικό νομίζοντας πως μου έκανε κάποιο κακόγουστο αστείο. Όμως όχι το βλέμμα του συνέχιζε να παραμένει σοβαρό και σιωπηλό. Καταλαβαίνω πως όσα σου είπα πιθανότατα να σου φαίνονται απίθανα να έχουν συμβεί γιατί και εγώ στην θέση σου το ίδιο θα πίστευα αλλά σου λέω την αλήθεια. Εκείνη ήταν η στιγμή που σιγουρεύτηκα πως εδώ και τόσο καιρό ήμουν ερωτευμένος με μια δολοφόνο.