~ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΑΓΝΩΣΤΩΝ~

Chapter 13:"Αναδρομή στο παρελθόν"

Λίγες μέρες αργότερα και ο αστυνομικός πάρα τις μεγάλες προσπάθειες που κάναμε εγώ και η Νατάσα συνέχιζε να έχει το ίδιο απλανές θλιβερό βλέμμα καρφωμένο σε μια φωτογραφία μιας νέας κοπέλας με κάστανα μαλλιά και πράσινα μάτια. Πήρα το θάρρος και τον ρώτησα ποια ήταν η κοπέλα στην φωτογραφία. Εκείνος μου αποκρίθηκε πως ήταν η κόρη του η Ελευθερία, η οποία τα τελευταία χρόνια είχε βάλει κύριο στόχο της να σπουδάσει στο εξωτερικό εγκληματολογία στον τομέα των ανθρωποκτονιών. Ο αστυνομικός έσυρε το δάχτυλο του πάνω από την οθόνη του κινητού του για να μου δείξει μια φωτογραφία, του ίδιου μαζί με την κόρη του και μιας αγνώστων στοιχείων γυναίκας που δεν είχα ξανά δει στην ζωή μου. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω ποια ήταν η κύρια δίπλα του μου αποκρίθηκε πως ήταν η σύζυγος του η Μελίνα, ήταν παντρεμένοι για δώδεκα χρόνια μέχρι που βρήκε τραγικό θάνατο κατά την διέλευση της ως ρεπόρτερ σε μια ξένη χώρα στην οποία γινόταν πόλεμος. Από τότε χρειάστηκε να μεγαλώνω μόνος μου την Ελευθερία η οποία μετά τον θάνατο της μητέρας της το μόνο που ήθελε ήταν να ταξιδέψει και να σπουδάσει στο εξωτερικό. Πίστευε πως αν κατάφερνε να φύγει μακριά η θύμηση για την μητέρα της θα εξασθενούσε και κάποια στιγμή θα σταματούσε να την πληγώνει τόσο πολύ και τελικά τα κατάφερε. Τα τελευταία τρία χρόνια σπουδάζει στην Αγγλία όπου και από όσο μου έχει πει περνάει υπέροχα, τόσο πολύ που δεν έχει πατήσει στα πάτρια εδάφη όλα αυτά τα χρόνια. Ακούγοντας τον αστυνομικό να μου μιλάει για το παρελθόν του, δάκρυσα δείχνοντας έτσι πόσο με στιγμάτισε η ιστορία του. Εκείνος έσκυψε το κεφάλι του ελαφρώς προς τα πίσω και είπε με βαριά φωνή θα αποσυρθώ από την έρευνα, πλέον τα πράγματα έχουν ζορίσει πολύ και δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι αν πάθω κάτι η Ελευθερία για το υπόλοιπο της ζωής της θα είναι εντελώς μόνη της. Τότε ήταν η στιγμή που κατάλαβα πως ο φόβος μου επιβεβαιώθηκε, ο αστυνομικός επρόκειτο να αποχωρούσε από την έρευνα και πλέον δεν μπορούσα να πω τίποτα γιατί και εγώ στην θέση του δεν θα μπορούσα να το διακινδυνεύσω. Ακούμπησα τον δεξί του ώμο και του είπα πως είχε δίκιο, καλό θα ήταν να μην βάζουμε άλλο τις ζωές μας σε κίνδυνο και να επιληφθούν επί του θέματος ανώτερες κατατάξεις αστυνομικών δυνάμεων. Λίγες ώρες αργότερα αποχώρησα από το σπίτι της Αρετής και με κατεύθυνση το σπίτι μου άνοιξα το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου. Έβαλα τον αγαπημένο μου ραδιοφωνικό σταθμό και ξεκίνησα το ταξίδι της επιστροφής, μέχρι μια έκτακτη είδηση σχετικά με την καταδίωξη του κυρίου Γρηγόρη να με συνταράξει τόσο πολύ που πλέον άρχισα να σκέφτομαι πως δεν μπορώ να επιτρέψω να αθετήσω την υπόσχεση που είχα δώσει στην Νατάσα αλλά και στον εαυτό μου πως οπωσδήποτε θα κατάφερνα να λύσω αυτό το μυστήριο ακόμα και χωρίς την βοήθεια του αστυνομικού.