Kim birgün nefret ettiği üvey kız kardeşini her gece hayal edeceğini ve ona aşık olacağını düşünebilir ki?
Hareket etmeyeceğimden emin olmuş gibi doğrulup üzerindeki gömleğin düğmelerini açmaya başladı.
"Sevişmek mi istiyorsun?"
"Sevişelim Rosé."
Du...
Gözlerim yanmasına ve saatin 7'yi göstermesine rağmen labtopumu kapatmamış hala yarım kalan dizimi izliyordum, kendi kendimle iddiaya girmeye bayılıyorum bu yüzden yine kendi kendimle iddiaya girmiş bu sezonu bitirmeden yatmayacağıma söz vermiştim.
"Son"
Ekranda yazı belirdiğinde sevinç çığlıkları atarak laptopumu kapatttım ve komodine koydum. 12 bölümlük bir sezon bitirmiştim ve çok mutluydum, gözlerimin felç olmasını ve abur cuburdan midemin bulanmasını saymazsak tabii. Tam mışıl mış uyuyacakken alarmım çalmaya başladı.
Bir dakika! Nasıl ya?! Bugün pazartesi olamaz! Olmamalı!
Alarmı kapatıp yorganı tepeme kadar çektim, umrumda değildi okul sadece uyumak istiyordum.
"Chaeyeong hadi kalk okul vakti!"
Hiç uyumadım ki kalkayım anne. Cidden tüm okulun canı cehenneme.
"Hadi ama Chaeyeong!"
Annem odama gelip yatağımın ucuna oturdu. Hemen öksürük numarasına başladım.
"Öhm öhm! Bugün kendimi hiç iyi hissetmiyorum anne okula gitmesem olmaz mı? Lütfen~"
B planı olarak da aegyo ve bebek bakışımı kullandım. Hemen etki etmişti.
"Ohh! Benim küçük bebeğim, tamam hadi sen biraz uyu bende sana ilaç hazırlarım."
"İlaca gerek yok anneciğim uyusam kendime gelirim."
"Peki tamam güzel kızım benim bir şey olursa ben aşağıdayım."
Alnıma öpücük kondurup aşağı indi. İşte şimdi uyuma vakti. Huzurla uykuya daldım.
❦
Gözlerimi annemin yaptığı sıcacık omlet kokusuyla açtım. Hemen kalkıp mutfağa indim ve anneme arkadan sarıldım.
"Günaydın birtanem daha iyi misin?"
"İyiyim anneciğim- öhm öhm! Yok birşeyim."
Numaraya devam ediyordum hala.
"Olur mu öyle bebeğim? Sana söyledim ilaç iç diye."
"İçerim yemekten sonra."
"Erteleme unutuyorsun."
"Birşey olmaz anne hem iyileştim zaten."
"Peki öyle olsun bakalım."
Tezgahta duran domates salatalık dilimlerinden bir dilim salatalık alıp masaya oturdum.
"Madem iyileştiniz küçük hanım, o halde bana biraz yardım edin."
"Ama anne-"
"Ama annesi yok yardım et biraz hem vücudun açılır birtanem."
"Sofraya tabak koyarak mı?"
Annem elime kaşığı tutuşturup başımdan önlüğü geçirip arkadan bağlarken konuştu.
"Madem tabak koymakla ayılamıyorsun, o zaman sende omlet yap elin alışsın."
"Bir dakika ya! Elim niye alışsın ki?"
Annem gözlerini benden kaçırıyordu. Bu işte bir bit yeniği olduğunu anlamalıydım. Sesinin tonunu incelterek konuştu.
"Şey ee, otur böyle biraz konuşalım anneciğim."
"Noluyo anne?!"
Masaya oturup gözlerimi kısarak anneme baktım.
"Bu akşam sana bahsettiğim bay Manoban ile yemeğe çıkıcaz."
"Eee!"
Yavaş yavaş niyetini anlıyordum ve içimden tahmin ettiğim şeyi söylememesi için dualar ediyordum.
"Biz bir karar aldık kızım, hayatlarımızı birleştiricez. Birlikte işe gidip geliceğimiz için sen de kardeşinle evde kalıcaksın o yüzden."
Kan beynime sıçramıştı.
"Karar mı?! Bana sordun mu anne ha?! Ne hissedeceğimi düşündün mü?!"
"Bu benim hayatım Chaeyeong karar alırken sana mı sormalıyım?!"
"Hiçbir şeyi sormuyorsun ki zaten! Hep ne istersen onu yapıyorsun! Bu ülkeye tanışınırken bile fikrimi sormadın! Okulumu seçerken, kıyafet alırken, biriyle evlenirken, babamdan boşanırken!"
Son sözcük hem gözlerimden akacak olan yaşların sebebi, hem de annemin sinir katsayısını zirveye ulaştıracak nedeni olmuştu.
"Babam dediğin o şerefsiz benim hayatımı mahvetti be! Giymeme karıştı, yememe, içmeme, gezmeme, işe gitmeme, eve birşey almama, çocuk isteyip istemiyeceğime, herşeyime!"
Artık bu bir kavganın dışına çıkmıştı, artık bu bir kavga değildi, bu, birbirimizi daha ne kadar kırabiliriz? Sorusunun zirve seviyesiydi.
"Ç-çocuk isteyip istemediğin mi?"
Sesim titriyor başım dönüyordu.
"C-Chaeyeong ben öyle demek istemedim."
Sesi gittikçe titreterek incelmiş ve bana yaklaşmaya başlamıştı. Dokunmak için elini uzattığında bir adım geri attım.
"Hayır, h-hayır dokunma bana, gayette öyle demek istedin."
Hızla odama çıkıp kapıyı kilitledim. Onun istemediği bir varlık olduğumu artık biliyordum bu yüzden beni ne kadar görmezse o kadar iyiydi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Uzun bir aradan sonra yine merhaba Beni özlediniz mi acaba Çok da kafiyeli oldu dimi ama Neyse belliyorum vote bolca
