Raunchy Alpha // larry

Special Chapter 1/2 "Harry or Louis?"

Harry kendince kibar bir tabirle Omeganın zekâ geriliği yaşamasından şüphelenirken o okul bahçesine girdiği gibi üzerine koşan birkaç küçük kurdun, "Bay Tomlinson!" diye seslenmesine şahit olmuştu.

Kendi kendine homurdandı. "Arada beynini kullanmayı unuttuğun için asıl gerizekalı sensin Harry... Tabii ki öğretmen, muhtemelen yeni mezun oldu ve iş hayatının ilk yılları."

Kendine saydırıp söverken Omeganın bir anda duraksadığını görüp kendisi de durdu. Onun arkasını döneceğini hissettiği an hızla camını kapatıp koltukta kayabildiği kadar kaydı ve gözlerini kapattı.

"Ne yapıyorum ben Tanrı aşkına! Fazla ünden kafayı yedim herhalde ki burada kurtları gözetliyorum."

Hafifçe doğrularak Omeganın öğrencileriyle yürümeye başladığını görüp arabasını çalıştırdı ve hızla oradan uzaklaştı.

Louis güçlü motor sesiyle omzunun üstünden küçük bir bakış daha atıp önüne döndü. Sanki evinin oradaki durakta gördüğü arabaya benziyordu ama paranoyak davranmaya lüzum yoktu. Dolu başına yeni baş ağrıları getiremezdi.

"Lou!"

Omega ona doğru hızla gelen arkadaşına ve meslektaşına bakıp sınıf öğrencilerine gitmelerini belirtti.

"Archi!"

Ona sarılmasına kısacık izin verse de geri sarılmamış ve gülerek üzerinden atmıştı. "Tamam bu kadar yeter. Kokun üzerime siniyor ve senin yüzünden eş adaylarımı kaçırıyorum." Diyerek espri yaptı.

"Bir saniye," dedi sonra da duraksayarak. "..yoksa bu yaşıma kadar bekâr kalmamın sebebi sen ve kokun musunuz?"

Yarı oyuncu bir ifadeyle suçlarcasına gösterdi işaret parmağı onu. "Bilerek yaptın!"

"Omegam hayır! Tek sebebi yoldan geçen alfaların sana musallat olmasını engellemek! Çünkü sana bakıp 'Oh ne sevimli bir Omega!' diyorlar ama içinden çıkacak canavardan bir haberler. Onları korumak için yani!"

Louis beklemeden yumruğunu onun omzuna geçirmişti. "Pisliksin."

"Biriciğimsin!"

Midesinin bulandığını belirten birkaç hareketten sonra Arthur'la öğretmenler odasının önünde yollarını ayırmışlardı. Toplanmış olan sınıfı onun girişini görüp hızla yerlerine geçip ayakta beklemişlerdi.

"Günaydın Bay Tomlinson!"

Louis çantasını bırakıp kocaman gülümsedi. "Günaydınız minik kurtlar, eğlenceli bir güne daha hazır mıyız?"

"EVET!"

"İşte kimin yavru kurtları! Açın bakalım ödevlerinizi de yapmayanlara ceza seçelim!"

×××

"Hoşgeldin bebeğim."

"Hoşbuldum annem."

Harry beklentili annesinin yanağını öpüp odasına çıkmaya yeltendi.

"Baban masaya oturdu bile, sen de ellerini yıka ve masaya gel Harry."

İç çekti yorgunca. "Geç kaldım desene."

Kıkırdadı Anne. "Babanı biliyorsun. Hadi daha da oyalanma."

Merdivenlerden vazgeçip alt kattaki lavaboda elini yıkadı ve yemek odasına geçti.

"Merhaba baba."

Robert geri yaslanıp dikkatle süzdü oğlunu. "Bugün programın olmadığını biliyordum. Dışarıda böyle mi dolaşıyordun? İstersen bir de peruk tak tam olsun. Tanınmamak için bu kadar rezil giyinmene de gerek yok Harold."