Yüreğimde Kalan Umutlar

Bölüm 36

Meryem Taner ile karşılaştığı günden beri aklı yerinde değildi sanki.Sürekli onu düşünmeye başladı,kalbi çarpmaya başladı.Taner çok değişmişti.Onu zor tanımıştı.Evde bunaldı.Dışarı çıkmak için üstünü giydi.Kapıda Taner onu bekliyordu.Birisi görecek diye kalbi yerinden çıkacaktı.

''Ne işin var senin burada?Hemen git Ahmet görecek.''

''Kocanın burada olmadığını biliyorum Meryem.Bir kere görüşelim konuşalım,yalvarırım.''

''Benim seninle konuşacak bir şeyim yok rahat bırak beni.'' dedi Meryem kapıyı yüzüne kapatacakken.Taner tuttu.

''Eğer bu akşam her zaman buluştuğumuz yere gelmezsen,yemin ederim bütün köy herşeyi öğrenir.''

''Tamam geleceğim git artık ! ''

Meryem sertçe kapıyı kapattı.Kalbi yerinden çıkacaktı.Nefes zor alıyordu.Taner'e bakmaya dayanamıyordu.Onunla yeniden buluşmak çok istiyordu.Mecburen kabul etti.

Gece çocuklar uyuyunca evden çıktı her zaman görüştükleri yere gitti.Taner elindeki sigarayı attı.Meryem'e sarıldı.Meryem kollarını açmadı ama o anlamadan uzun zamandır özlediği kokusunu içine çekti.

''Meryem seni çok özledim. ederim seni isteyerek bırakmadım.Ailem beni mecbur bıraktı.Ya biz ya da Meryem dediler.Onları bırakamadım,ailem çünkü.Ama ben hep sana aşıktım.Ortağımızın kızıyla evlenmem gerekiyordu.Çok üzgünüm.Babam vefat etti.Bende ayrıldım ondan senin yanına geldim.''

Meryem duyduklarına çok inanamak istiyordu.İnanmıştı da.Ama artık o evliydi.Taner'le beraber olamazdı.Gözlerine baktı onun,aşkı buluyordu onda.Sevgiyi,tutkuyu...Sımsıkı sarıldı.Defalarca öptü yanaklarından.Yılların getirdiği özlem tümüyle günyüzündeydi şimdi.Dayanmadılar birbirlerine.Yeniden ve belki de son kez bedenleri birbirlerini oldu...

2 SAAT SONRA...GECE 02.45

Meryem,tepelerinde duran ağaçlara dikmişti gözlerini.Taner ise Meryem'in bembeyaz teninin kokusunu içine çekiyordu.Meryem kalktı üstünü toparladı.Üşümüştü.

''Bunu yapmamalıydık Taner.Ben evliyim iki tane çocuğum var.''

''Birbirimizi seviyoruz.''

''Bir daha sakın gelme.''

Meryem koşa koşa geldi eve.Yollar karanlıktı.Farkında bile değildi.Kocasını aldatmıştı,başka bir erkekle yatmıştı.Taner Meryem'i ne hallere getiriyordu?

******

Meryem 1 ay sonra Taner'den hamile kaldı.Ailesi ve herkes bebeği Ahmet'ten biliyordu.Bu yalanı herkese inandırmıştı.Ama Ahmet gelince bebeğin ondan olmadığını anlayacaktı.Bir gece bir hata yapmıştı ve bunun bedelini bütün ömrü boyunca ödeyecekti.Ahmet onu bıraktığı zaman ailesinin yüzüne nasıl bakacaktı? Utanıyordu kendisinden adeta nefret ediyordu.Kimsenin yüzüne bakamıyordu.Üçüncüye annelik duygusunu yaşıyordu.Ama sanki bu hepsinden farklıydı.Sevdiği erkeğin çocuğunu taşıyordu...

Bugün Ahmet Bey gelecekti.Mualla ile birlikte evde onu bekliyordu.Mualla'nın keyfi yerindeydi.

''Meryem,kocan geldiğinde çok sevinecek.Karnın burnunda.Adam nerdeyse sekiz aydır burada yok biranda gelip görünce mutluktan uçacak.'' dedi Mualla gülerek.

Meryem hiç gülmüyordu,kalbi yerinden çıkacak gibiydi.Keşke ablası burada olmasaydı.O burada olunca daha da utanacaktı.Ablasına söylemeye karar verdi.Nasıl olsa öğrenecekti.Bari onun ağzından öğrenseydi.

''Abla sana bir şey söylemem gerek.''

Sustu,yutkundu.

''Bu karnımdaki bebek Ahmet'ten değil.Taner'den.''

Ablası dondu,kaldı.Ne diyeceğini şaşırdı.Bağırmaya başladı.

''Nasıl yaparsın bunu Meryem? Ahmet İstanbul'da sizin için çalışırken sen nasıl...''

Lafını bitiremeden Meryem ağlayarak konuşmaya başladı.

''Abla anlamıyorsun.Ben Taner'i çok seviyorum.Kendime engel olamadım büyük bir tutkuyla bağlıyım ona anla beni.''

''Ahmet geldiğinde nasıl söyleyeceksin ona?Ahmet bu çocuk benim eski sevdiğim adamdan senden değil,ben seni aldattım nasıl diyeceksin?''

Onlar bunları konuşurken Ahmet Bey'in kapının önünde olduğunun farkında değildiler.Herşeyi duymuştu.Meryem'in söylemesine gerek kalmamıştı.Adamçantayı düşürdü elinden.Neye uğradığını şaşırmıştı.Bu ihaneti nasıl kaldıracaktı?

Kapıyı tekmesiyle açtı.Meryem'i tuttuğu gibi yere fırlattı.

''Sen böyle bir şeyinasıl yaparsın ! ''

Mualla engel olamıyordu.Meryem dayak yiyordu.En sonunda Mualla'da bağırdı.

''Ahmet karnında masum bir bebek var lütfen dur artık.''

Meryem ağlamakatan konuşamıyordu bile.Bunların hepsini hakediyordu.

''Meryem o bebekten kurtulacaksın anladın mı?''

Meryem çığlık atmaya başladı.Sancıları başlamımet ş,doğum gelmişti.Ahmet şaşkınlıktan olduğu yerde duruyordu.Mualla bağıra bağıra yardım istedi.Ebe kadın hemen eve geldi.Doğum çok zorlu geçiyordu.Meryem her ne kadar ıkınsa da bebek doğmuyordu.Ebe kadında ter döküyordu.Ahmet oturduğu yerde daha doğmadan bebeğe beddualar ediyordu.Biraz sonra bir ağlama sesi duyuldu.Meryem çocuğunu eline aldı.Kızdı.Ahmet ise sesleri duymamak için kulaklarını kapattı.Meryem'in aileside hemen gelmişti.Mualla Ahmet'e kimseye bir şey söylememesi için yalvardı,oda kabul etti.Herkes gittiğinde Meryem'de Ahmet'te hiç konuşmuyordu.Sessizlik vardı.Ahmet bozdu bu sessizliği.

''O bebekle asla aynı evde yaşamam.Yarın bütün eşyalarını toplayacaksın çocuklarla beraber İstanbul'a gidiyoruz.''

''Yapma Ahmet bebeği ne yapacağım,sokağa mı bırakacağım?Ailem peki?Onlara ne diyeceğim?Bana acımıyorsan ona acı.''

''Sen o hatayı yaparken hiç birimize acımadın.Bende acımayacağım.İstanbul'da bebeği sahiplenmek isteyen bir çok insan var.Ailede öldü diyeceğiz.Anladın mı?''

''O benim çocuğum yapamam bunu.''

Meryem ne kadar yalvarıp,ağlasa da Ahmet asla kararından dönmüyordu.Meryem'den de onun çocuğundan da nefret ediyordu artık.O bebeği öldürecek dereceye gelmişti.Meryem bu8nu anlayınca başka çaresinin olmadığını anladı.Ahmet'in uyumasını bekledi.Gece olunca bebeği battaniyeye sarıp çıktı evden.Mualla'nın evine gidiyordu.

Sessizce kapıya vurdu.Mualla gözleri yarı açık çıktı kapıya.

''Meryem bu saatte ne işin var burada.''

''Abla biz yarın İstanbul'a gidiyoruz.Ahmet orada başka birilerine verecek çocuğumu.Ben bunu yapamam.Bu bebek artık senindir.Sen onun annesisin.Bir bebeğinin olmasını çok istiyordun biliyorum.Başka çarem yok.Sana güveniyorum abla.Hoşçakal.''

Meryem bebeğini koklayarak Mualla'nın kucağına verdi.Koşa koşa uzaklaşırken arkasına dönüp Mualla'ya bir şey söyledi.

''Abla adını Tutku koy.Mutlaka adını Tutku koy...''

Ve gecenin karanlığında taşıdığı yalanla kayboldu gitti Meryem...