Yüreğimde Kalan Umutlar

Bölüm 19

Deziray düğünden sonra annesinin yanına uğramak istedi.Ne zamandan beri yanına gitmiyordu.İş,güç derken annesini unutmuştu.Zaten tek yakını annesiydi.Onuda ihmal ettiği için kendine çok kızıyordu.Kafasında bir sürü planlar vardı.Haftalık işlerde çalışıyordu resmen.Günübirlik yaşamına devam ediyordu.Onur'la masrafları zor karşılıyorlardı.Erkek bile olsan kendi başına ayakta durmak ne kadar da zordu.

Annesinin evine giderken birşeyler almak istedi.En azından annesini sevinderek bir demet çiçek.Elini cebine attı çok az para vardı çiçek almaya yetmezdi.Son parasını düğünde takı olarak takmıştı.Bunları düşünürken evin kapısına geldi0.Eli boştu.Kapıya vurdu.Açan olmadı.Bir daha vurdu yine açan olmadı.İçeriden birkaç kişinin konuşma sesleri geliyordu,gülüşmeler,bağrışmalar.Hafifte müzik sesi.Allah Allah bu seslerde neyin nesi.Annem eğlence falan mı düzenliyor acaba?Gerçi annemin eğlence düzenleyeceği nerede görülmüş.diye aklında geçirirken kapıya tekrar sert bir şekilde vurdu.Yine açan olmadı.Duymuyorlar herhalde.Kapıyı tekmelemeye başladı.En sonunda evin 20 yıllık hizmetlisi Fatma Hanım kapıyı açtı.

''Ne oluyor Fatma Hanım? Vuruyorum o kadar duymuyor musunuz?'' Deziray sinirlenmiş gibiydi.

Fatma Hanım kapının önünde dikildi.Başı önde dudaklarını ısırıyordu.Kapıyı biraz kapattı.Deziray şaşkın gözlerle ona baktı.Birazda kızmış bir ifadeyle.

''İçeri gireceğim annem nerede?Kim var yukarıda?''

''Şey...efendim.?''

''Ney Fatma Hanım ney?Yoksa anneme birşey mi oldu?''

Fatma irkildi.Hızlı bir şekildi kafasını iki yana salladı.

''Yok yok hanımımız gayet iyi.Ama yazlıkta kalıyor artık.''

''Orada ne işi var?Ayrıca yukarda kim var?Çeil önümden.'' dedi Deziray Fatma'yı iterek sesin geldiği salona gitti.

Ağzı açık kaldı.Gözlerine inanamadı.Babasının,üç genç kızla,hem bu evdee ! Ne utanmaz bir babam var benim.Bende belki aklına başına gelmiştir diye düşünüyorum..Allah kahretsin.Annemi yazlığa yollayıp burada eğlenmek için kızları çağırmış.Rezil herif.Gerçi artık alıştım bunlara şaşmamam lazım.

''Sen ne yaptığını sanıyorsun?''

Babası hiç şaşırmış gibi koltuktan kalktı,üstünü toparlayarak oğlunun yanına geldi.

''Ne yapıyormuşum?''diyerek kaşlarını kaldırdı,dalgacı bir ses tonuyla konuşarak.

''Sen nasıl annemin kırk yıl uğraştığı bu evde böyle şeyler yapıyorsun?Unutmıyormusun hiç?Çabuk çıkın bu evden?''

''Bu ev benim.Senin evin başka yerde buraya karışamazsın.Ayrıca annen benden boşanmak istedi.Bende onu buradan kovdum.Yazlık evi ona verdiğime dua etsin.''

Deziray babasının gözlerine öfkeyle baktı.Bu iğrenç görüntü karşısında daha fazla durmak istemiyordu.Bıkmıştı bunları görmekten.Babasının böyle olmasına artık alışmıştı.Ama annesine böyle davranmasını asla kabul edemezdi.Hışımla evden çıktı.Kapıyı sertçe kapattı.Yazlık eve baya mesafe vardı.Cebindeki çiçek almaya yetmediği parayla bir dolmuşa binebilirdi.Trafik başlamadan hemen bir taksi çevirdi yoldan.Annesi kim bilir tek başına ne haldeydi.

Eve geldiinde annesini kitap okurken buldu.Oğlunu gördüğü gibi ona sarıldı.Gözyaşlarına engel olamadı.

''Gel bir otur anne.İyi görünmüyorsun.''

''İki gündür buradayım sanki yıllardır yalnız gibiyim.''

''Burada kalmanı istemiyorum artık,bize geleceksin.''

''Benim para kabul etmiyorsun.İkimize birden nasıl bakacaksın.''

''Tamam anne dediğin gibi olur,şimdi bunları düşünmeyelim hadi eşyalarını al.''

Annesi hemen eşyalarını aldı.Evden çıktılar.Taksi parasını annesi verdi.Eve geldiklerinde Deziray kendi yatağını annesi için hazırladı.Onur bu akşam evde yoktu.Annesi yattığı gibi uyudu.

Satt gece yarısını geçiyordu.Deziray kendine kahver hazırladı.Hiç uykusu yoktu.Tek bir dün içinde ne kadar çok olay oluyordu.Düğünde giydiği takım elbiselerini bile hala çıkarmamıştı.Balkona çıktı.Temiz hava aldı.Kendini ferahlatmak istiyordu.Uzun bir zamandır sorunsuz bir şekilde tek bir nefes almamaıştı sanki.Her gününde bir sorun vardı.Ve her günün sonunda rahatlamak için balkona çıkar uzun geceler boyunca orada oturur düşünür dururdu.Ne yapsam diye..

Yıldızlar daldı gözü yine düşüncelere daldı.

Sanki hergün ne kadar çabalasam bşa çıkıyor.Ne bir işim var.ne bir ailem ne de güvenebileceğim bir insan.Tek başına yaşamak ne kadar da zor.Bugün Ali'ye imrendim.Sahi bir de Tutku'yla dansetmiştik.Saçları ne kadar da güzel kokuyordu.Yanağında ki kırmızlıklar ne kadar da tatlı yapmıştı.Ben mi yanlış görüyorum bilmiyorum ama sanki diğer kızlardan farklı bir masumluk var bu kızda.Belki de saçmalıyorum.Ben masum olan hiç bir kız görmedim ki.Hepsi bir gecelikti.Onur'un aşık olduğu bir kız var.Benim hayatımda o bile yok.Ama sanki Tutku'nun elini tutunca karnıma bir şey oldu,sıkıştı gibi.Ne saçmalıyorum ben.Sen aşık olmazsın Deziray.Ondan önce çok daha fazla derdin var senin.Sakın kendini kaptırma.

Deziray kahve bardağını mutfağa bıraktığı gibi kendini koltuğa attı.Uykuya daldı.

******

Deziray gözünü açtığı gibi bir koku aldığını farketti.Uzun zamandır duymadığı bir koku.Koltuğun arkasından başını kaldırdı.Annesi yumurtalı ekmek kızartıyordu.Ne kadar uzun zaman olmuştu o tadı tadmadığı.Sahi Deziray ne zamandır doğru düzgün kahvaltı yapıyordu?

''Nasıl özlemişim ama.'' dedi Deziray annesine göz kırptı.İkiside mutlu gözüküyordu ama içlerinde fırtınalar kopuyordu.Onur geldi.Yüzünde tedirgin bir ifade vardı.Kesin birşey olmuş.diye düşündü Onur'a baktı Deziray.

''Ben yeni bir işe başlıyorum.'' dediOnur.Ama hiçte sevinmiş gibi değildi.

''Ne güzel haber.Neden yüzün böyle?''

''Gemilerde garsonluk yapacağım.6 ay gemide kalacağım.''

''Gitmek istediğine emin misin?''

''Burada kimsem yok senden başka.Para kazanmak için gitmek zorundayım.Seninle vedalaşıp eşyalarımı almaya geldim.''

Deziray dudağını büktü.Buna üzülmüştü.Kaçıncı bavul toplamaydı böyle.Hayatı yavaş yavaş gidiyordu sanki.Onur ağlamak üzereydi.Onun da hayatı altüst olmuştu.Bunu en iyi Deziray bilirdi.Arkadaşına sıkıca sarıldı.Deziray Onur'un kulağına bir şeyler fısıldadı.

''Denizin derinliğinde kaybolma sakın.Aksine denizin büyüklüğü güçlendirsin seni.6 ay sonra dimdik buraya gel kardeşim.''

Onur kafasını salladı.Elini yukarı kaldırdı el salladı ve sokağın boşluğunda küçülerek kayboldu...Deziray sanki onun yerindeymiş gibi hissetti kendini0.O böyle herşeyi bırakıp gidemezdi.Annesi vardı.Bunun için bir kez daha huzur duydu.Onun annesi vardı.Tek sığınağı,tek gerçek sevgisi.Üstüne birşeyler giydi.Çarşıya çıktı.İş ilanları olan yerlere girmeye başladı.Çok kalabalıktı çarşı.Arkadan bir kız gördü.

''Tutkuuuu.'' diye bağırdı.

Başka bir kız döndü.

''Başkasına benzettiniz.'' dedi.

Deziray kendini aptal gibi hissetti.Aptal.Her gördüğün kıza bağıracakmısın böyle?Ama çok benziyordu arkadan.Aynı onun saçlarıydı.Boyu falan da aynı öyleydi.Veya ben benzettim.

Deziray yoluna devam etti.Nereden gelmişti şimdi aklına Tutku?

Boşverdi,iş ilanları olan yerlere bakmaya başladı tek tek.