ခများ ပိုင်တဲ့ ကောင်မလေး(Completed)

part-19

*အေ့ပါကွာ ဒီက ငယ်ကျွန်ကြီး လုပ်ပေးပါ့မယ်ခမျ*

ခွန်း ပြုံးသယောင်လေး သမ်းသွားရပေမယ့် စိတ်ထဲတွင်တော့ မပြုံးနိုင်ပါ။
ယောကျာ်းဘဲ ခံနိုင်ရည် ရှိရမှာပေါ့ ဆိုပေမယ့် တစ်ခါမှ မချစ်ဖူး နုနယ်သေးတဲ့ နှလုံးသားလေးကတော့ နာကျင်မှု သေး‌သေးလေးတောင် ခံနိုင်ရည်မရှိပေ။

‌*ဒေါက် ဒေါက် *

*ခများကို မလာနဲ့လို့ပြောထားတာလေ လာပြန်ပြီလား *

ဟိုလူအထင်နှင့်သာ ခေတ်အော်ပြောလိုက်သည်။ သို့ပေမယ့် တံခါးက ဆက်ခေါက်နေတုန်းပင်။ ဖုန်းကြည့်နေရာမှ ထသွားလိုက်ပြီး စောင့်စောင့်အောင့်အောင့်ဖြင့်တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။

*ဘာလည်း ပြော ....ဟင်*

ခေတ်ထင်ထားတဲ့ ဟိုလူကြီး ဟုတ်မနေပေ။ သူ့ငယ်ချင်းဆိုသော လူပင်။
ဘာလာလုပ်တာလည်းမသိပေမယ့် ယဉ်ကျေးပြမနေတော့ပေ။

*အဟင်း မေမကေ ထမင်စားမယ်တဲ့ *

*ဟုတ်ကဲ့ *

ခေတ် ပြောလည်းပြော တံခါးပြန်ပိတ်ကာ အောက်သို့ဆင်းလာခဲ့လေသည်။

*လာလာ သမီးလေး *

*ဟုတ်ကဲ့မေမေ*

ထမင်းစားပွဲတွင် ဟိုလူကြီးကို မတွေ့ရပေ။ သူဘယ်ရောက်နေတာလည်း
ပြောလိုက်တာများ လွန်သွားလို့လား။ပြန်တော့မတောင်းပန်နိုင်ပါ။သူကိုယ်တိုင်လာစတာဘဲမလားလေ။ မချစ်တော့ရင်လည်း ကောင်းတာပေါ့ ဟွန့်...။

*သားရောင် သားခွန်းရော *

*အော် မေမေ သူက မစားသေးဘူးတဲ့ မဆာသေးလို့တဲ့*

*အော် အေးအေး ပြီးရင် ထပ်သတိပေးလိုက်အုန်းနော် တော်ကြာ အစာအိမ်ပြန်ဖြစ်နေမှာစိုးလို့ *

ခေတ် စားပြီး တာနဲ့ အခန်းဆီသွားကာ ဖုန်းသာ ပြန်ကြည့်နေလိုက်သည်။
ဟိုလူကြီး ဘာဖြစ်ဖြစ် စိတ်ထဲ ထည့်မထားပေ။ အရမ်းချစ်ရင် အမြတ်ကြီးတယ်တဲ့
သူ့ကို ချစ်တယ် ဒါပေမယ့် ဇွတ်တရွတ် လုပ်တဲ့အတွက် မုန်းသည်။
မချစ်မိအောင်ကြိုးစား နေမိ သည်။ နှလုံးသားလေးကလည်း အလိုက်မသိစွာဘဲ သူမှသူ ဖြစ်နေလေရဲ့။