Şövalye Eres'in yanından hızlıca uzaklaştım.
Elimde sımsıkı tuttuğum şalım vardı.
Derin bir nefes aldım. Sanırım artık hava almak istemiyordum.
Hızlıca odama doğru ilerleyip kapıdan içeriye girdim. Odamın balkonundan nefes alabilirdim.
Elimdeki beyaz şalımı hâlâ bırakmamıştım.
Balkona çıkıp derin bir nefes aldım. Kötü şeyler olmuştu. Kötü bir gündü. Bakışlarım elimde sımsıkı tuttuğum şalıma kaydı. Kalbim gümbürdüyordu. Bunun sebebinin yorulduğumdan mı yoksa başka bir şeyden dolayımı olduğunu bilemedim.
Gözlerimi yumdum. Bir yandan da garip bir gün olmuştu.
Tekrar derin bir nefes alarak gözlerimi araladım ve dışarıyı izlemeyi sürdürdüm.
Bugün akşam saraydan dışarıya çıkacaktım. O büyük eğlence bugündü. Bütün o kötü olaylara ramen heyecanla dışarıyı izledim.
Kapı tıklanıp yavaşça açıldı. İçeriye Amelia girmişti. Ağır adımlarla balkona çıkıp yanıma kadar geldi. Benim gibi balkon demirlerinden tutarak dışarıyı izledi.
" Hava çok güzel değil mi Leydim? " Başımı yavaşça salladım. İkimizde geceyi izliyorduk ve ikimizde geceyi seviyorduk.
Amelia ile bir gece vakti tanışmıştık.
Annemin işkencelerinden kaçarak sarayın arka bahçesine çıkmıştım. Sanırım o zamanlar sekiz yaşındaydım. Amelia ile o gece arka bahçede karşılaşmıştık. O da benim gibi sekiz yaşındaydı. İkimizde küçüktük. O gün yaralarımı o sardı.
O sarıyor, ben ağlıyordum. Normalde kolay ağlayan biri hiç olmamıştım fakat onun bana ilgisi ve şefkati beni duygulandırmıştı. Bunlar yabancısı olduğum şeylerdi.
O sarayda yaşayan iki hizmetlinin çocuğuydu ve saraya hizmet etmek için eğitiliyordu. Bu yüzden de her zaman saraydaydı.
Onu her zaman görmek isterdim. Konuşmuşluğumuz pek yoktu, sessizliğimizi paylaşıyorduk.
En sonunda kendime bir kişisel hizmetli seçmem gerektiğinde hiç düşünmeden onu seçmiştim.
Aslında kişisel bir hizmetlim vardı önceden fakat o ölmüştü.
Daha doğrusu bakıcım Yena öldürülmüştü...
Annemin bana işkence ettiğinin farkındaydı. Karşı çıktı, beni korumaya çalıştı fakat bu onun ölümüyle sonuçlandı. Herkes ne kadar bir kaza sonucu öldü desede ben biliyordum, onu annem öldürtmüştü. Bu annemin planıydı.
Hizmetlilerin bana olan o küçümser bakışlarının farkındaydım. O yüzden Amelidan başka birini seçmek istememiştim. O da benden başka birine gitmek istememişti. Böylelikle o kişisel hizmetlim oldu. Belkide ilk arkadaşım o olmuştu.
O gece, o kâbus gibi olan gecede tanışmıştım onunla. O gece beni ona götürmüştü.
Gözlerim doldu. Derin bir nefes aldım. Amelia da benimle aynı şeyleri düşünmüş olacak ki seslice burnunu çekti. Ağlıyordu. Güzel sırdaşım duygusal biriydi.
Yüzümde bir tebessüm olduğunda gözümden bir damla yaş yanağıma doğru süzüldü. Onu gerçekten seviyor ve değer veriyordum. Yavaşça aramızdaki mesafeyi kapatıp ona sıkıca sarıldığımda o da bunu bekliyormuş gibi bana sıkıca sarıldı.
Birlikte her geceyi izlediğimizde aklımıza bu gelir, sonrasında ağlayarak birbirlerimize sarılırdık.
Onun bu haline kıkırdadığımda "Gülme" dedi Amelia sinirlenerek.
Seslice burnunu çekti. Bir kaç dakika sadece öyle sarılarak durduk.
YOU ARE READING
Ruh Bağı
Romance" Umarım daha sık görüşürüz. " dedi prenses. Erkek çocuğu yine hiçbir şey söylemeden önüne döndü. Erkek çocuğunun bakışları ve sert görünümü hâlâ kızı korkutup, çekindirsede bunu bir kenara atıyordu. Erkek çocuğundan cevap gelmedi, kız çocuğu ise...
