Karşı Komşu / BxB

7

Nasılsınız?

Sorasım geldi öylee.

Sizinle hiç sohbet etmediğimi fark ettim...

●●●●●

"Söyleyecek misin artık?"

"Şey dicektim bir ara bize gelsen hani film falan izleriz en azından annemler gelmeden önce arkadaş arkadaş takılırdık diye" arkadaş kelimesine vurgu yapması aklıma az önceki konuyu getirirken utandığımı hissediyordum ama şuan tatlılığından onu yiyebilirim.

Ham yapmak istiyorum onu.

"Olur tabii" fok balığı gibi atlamasaydım keşke ya.

"O zaman sen bana numaranı ver ben sana müsait olunca yazayım." Evlenme teklifi ediyordu galiba bana.

Evet! evet! evet!

"Olur tabi vereyim" telefonunu çıkartmasıyla numaramı söylemiştim geri cebine koyduğunda benden bir adım uzaklaşmıştı. Harbi ya az önceye kadar dip dibeydik.

"O zaman bir akşam bendesin" bence beni eve atacak

"Sendeyim."

"Ben gideyim bari"

"İstersen kalabilirsin bizimkilerle bişeyler yapacaktık.

Kesinlikle öyle bişey yoktu götümüzü devirip telefona bakacaktık.

"Bilmiyorum ki geç oldu şimdi annenlere rahatsızlık vermeyeyim" düşünceli şapşik ya öpe öpe yeriimm.

"Saçmalama bizimkilerde büyük ihtimal burda kalacaklar hem annemler alışık onlara"

"Sık sık kalırlar mı böyle?"

"Evet çok yakınız biz hep beraberiz" heyecanlı sesime sahip çıkamazken onun odamda olacağı düşüncesi kalbimi hoplatıyordu.

"Ne kadar yakın?" Yüzüme eğildiğinde istemsizce nefesimi tutmuştum.

" ne kadar yakın olmaları lazım?" Onun yaptığı gibi sorusuna soruyla karşılık vermeme gülmüş ve geri çekilmişti, geri çekilmesiyle derin nefes verdim.

" o zaman bende bu akşam sizdeyim"  acaba kalır mıydı bizde gerçi evi karşıdaydı tabili kalmazdı.

Gülümsedim ve başımı salladım yavaşça odama girdiğimde bizimkiler aynı şekildeydi nergis koltukta yazışırken meteyle arda da yatağımda yayılmışlardı.

"Film izleyeceğiz" bakışlar bana dönerken arkamda ki demir ile bizimkiler toparlanmıştı.

"Benim gitmem gerek geç oldu" nergisin ayağa kalkmasıyla dikkatimi ona verdim.

"Götürmemi ister misin?"

"Gerek yok muhammed alacak zaten beraber gideceğiz" gözlerimi devirdiğimde omzuma vurmuştu.

Nergisi yolcu ettikten sonra bizimkilere döndüm.

"Siz kalkın abur cubur getirin mutfakta vardı"

"Kölen miyiz biz kalk kendin getir" kısık gözlerimle boş konuşan ardaya baktım mete de ona destek çıkarken ikiside aynı boktu, sırf demir var diye sesimi çıkarmazken kapıya ilerlemiştim arkamda bir beden hissederken demirin arkamdan geldiğini anlamıştım diğer davarlar götünü kaldırmazdı çünkü.

Odamdan mutfağa geçmemiz için salonun kapısının önünden geçmemiz gerekiyordu...

"Oğlum"

Salonun kapısının ordayken annemin sesiyle ona döndüm "efendim anne" yanımdaki demire baktığında demir tatlıca tebessüm etmişti annemde aynı şekilde karşılık verirken açıklama gereği duymuştum.