KAYBET-ME

BÖLÜM 4

YENİ BÖLÜMMMM😎
Multimedya= MADRİGAL - SENİ DERT ETMELER

BU BÖLÜM CANER'İ BAKIŞ AÇISINDAN OLACAK

İYİ OKUMALAR 💙

CANER;

Oturmuş önümdeki dosyalara ilgileniyorum. Sanki şu an başka derdim yokmuş gibi. Hemen kalktım pencereden dışarıyı izlemeye başladım.

Sahi bu son günlerde neden işime odaklanamıyordum? Oktay bey(babası)'in bu olaylarından sonra işlerime odaklanamıyorum. Hep aklıma başka şeyler geliyor. Peki bu sefer aklıma ne geldi? Sena, Koray ve Eylül.

4 ay önce onları öğrendikten sonra hemen onları araştırmıştım. Oktay onları da bizim gibi bu zor hayatta tek başına bırakmıştı. Onlara asla bir kızgınlık beslemiyorum. Anneleri ile de en yakın zamanda tanışmak istiyorum.

Kafama bir tek Eylül takılıyor. Eylül, en küçükleri. Onun bize destek olabileceğini hiç sanmıyorum. Büyük ihtimalle o karşı tarafımızdan yana olacak. Ona güvenemiyorum. Çünkü bir süre boyunca onu takip ettirdim. Hareketleri çok kuşku uyandırıcıydı.

Elbette şu anda birbirimizi tanımıyoruz. Hangi yemeği severler, hangi renk hoşlarına gider veya hobileri-fobileri nelerdir?
Elbette bunları zamanla öğreneceğiz.

Oktay bizi terk ettikten sonra ben ve Merve çok zorlandık. Ama bunun üstesinden de geldik. Birlikte bir şirket kurduk. Günden güne de büyüyoruz. Amacım Sena ve Koray'ı da buraya ortak etmek sonuçta onlar benim kardeşlerim ve durumlarının bizim kadar iyi olduğunu düşünmüyorum.

Geçen gün buluştuğumuzda Sena çok çekingendi konuştuğumuz o süre içerisinde yalnızca 1-2 kelime etmişti. Koray'a çok bağlı ve bunu çok belli ediyor. Ama ikisinide çok sevdim. Merve de aynı şekilde.

Benim aslında amacım Oktay'ın önce bize yaşattığı hayatı yaşaması. Bakalım o bizim kadar ayakta durabilecek mi? Bunu cidden merak ediyorum. Daha sonrasında ise... Fazla spoiler vermeyeyim bence. Ne diyorsunuz?

Bir anda odamın kapısı açıldı. Kapıya baktığımda Merve nefes nefese kalmıştı.

"Abi, Gökçe Teyze'yi hastaneye kaldırmışlar. Araba hazır gel hemen yola çıkalım. Hızlı." Hemen telefonumu aldım. Hızlıca asansöre bindik, aşağı inip arabaya binip yola çıktık.

Aslında belki bizi yanında istemezdi. Ama bana ön yargıyla değilde tanımak için yaklaşırsa sever. Zaten sevilmeyecek gibide değilim ki. Allah'ım sana şükürler olsun ben ben olduğum için. Ama şu an cidden üzüldüm kim bilir bizimkiler ne haldedir?

Araba hastanenin önünde durunca ikimizde indik. Merve acayip bir şekilde korkuyordu. Yol boyunca' abi birşey olmaz değil mi?' , 'Hani biz daha o adamdan intikam alacaktık', 'yok yok olmamıştır' , 'Allah'ım inşallah birşey olmaz.' diyip diyip durdu. Hayır yani bende birşey oldu mu bilmiyorum. Ama böylede olmaz ki. Kafam şişti gelene kadar. Tövbe yarabbim ya.

Danışmaya tam soracaktım ki. Biri "Caner Abi" "Merve" diye seslendi. Hayır pardon da sen beni nereden tanıyorsun. Ayrıca ben nereden senin abin oluyorum.

Arkamı döndüğümde Sena karşımda durmuş bana bakıyordu. Sena az önce bana abi mi demişti lan? Yok ben mi yanlış duydum. Hayır hayır doğru duydum. Ay kurban olurum ben sana ama ya. Resmen bana abi dedi ya.