KAYBET-ME

BÖLÜM 1

Arkadaşlar başlıyoruzzzzz😎💞
Başlama tarihinizi burada satır arası yorum olarak bırakabilirsiniz.💙

Gözlerim neden açılmıyor? Ha bak beyaz ışık çıktı hadi be hadi yapabilirim. Sonunda evet ve muhteşem bir güne başlıyoruz.Üstume attığım pike yeri boylamiş şekilde uyandım.En azından uyandım ama değil mi? Kendimi çok yorgun hissediyorum.

Hemen yataktan kalktım.Banyoya uğrayıp elimi yüzümü yıkayıp, çıktım ordan. Üstümü değiştirmek için gardırobumun önüne gelip birşeyler seçtikten sonra hemen üstüme geçirdim.

Hızlıca tost ve kahve yapıp ağzıma tıkıştırdıktan sonra evden çıkış yaptım. Sonunda be evden hiç çıkamayacağımı sanmıştım.

Bugün ki planlarımın başında anneme uğramak vardı. Hemen arabama binip teyzemin evine sürdüm. Teyzeme bu aralar daha sık uğrar olmuştum resmen. Bu aralar annemin pek iyi olduğunu düşünmüyorum.

Evin önünde durup , arabamdan indim. Kapıyı çaldığımda Gülnaz teyzem kapıyı açtı. Hemen bana gülümsedi. Bende ona karşılık verdim. Çok severdim Gülnaz teyzemi. Sanrılarıma göre o da beni sever.

" Kızım hoşgeldin nasılsın"

"Hoşbuldum. Ben iyiyim Gülnaz teyze. Sen nasılsın? Annem nasıl?"

"Ben iyi değilim yavrum. Annen son 3 aydır nasılsa yine aynı. Kızım ne olucak bu hali bak ben bunca yıllık ablamı bu halde görmek istemiyorum. Düzelir dedik ama hala bir tık yok. Bir doktora falan mı götürsek? Sürekli kendini suçluyor bir suçu olmadığı halde. Bak ben dayanamıyorum. Allah o adamın belasını versin. Ne hale getirdi güzelim kadını. Birşey yapalım yalvarırım."

Cümlesi bitirdiği an yine ağlamaya başladı. Bu halimize çok üzülüyorum. Halbuki biz önceden böyle değildik. Ne oldu bize böyle?

"Canım teyzem bak herşey düzelecek. Kendini böyle hırpalama. Böyle yapman sadece kendini üzmenden başka hiçbir şey değiştirmez. Bende annemi böyle görmek istemiyorum. Annem için bir doktor ayarladım. Ama annem evden çıkmak istemediği için onu buraya davet ettim. Hemde haftada 4 gün gelicek. Annem daha kısa zamanda düzelicek. Ona da biz destek olucaz. Sen, ben, abim, eniştem ve Eylül. Biz birlik olucaz. Bu yüzden dimdik ayakta durucaz. Her gördüğümüz yerde ağlarsak olmaz değil mi? Kendini toparla da annemin yanına gidelim. Hadi."

Teyzem tebessüm edip kafasını olumlu anlamda salladı. Daha sonra içeri doğru ilerledik. Annem koltukta oturmuş, pencereden dışarıya bakıyordu. Hemen gülerek annemin yanına gittim ve sarıldım.

" Annem nasılsın?"

Tebessüm etmeye çalışarak bana baktı. Birşey demeden önüne döndü. Bir anda sinir tüm vücudumu ele geçirdi. Ama bunu anneme yansıtmam onun psikolojisini iyi etkilemez.

"Anne hatırlıyor musun? Benim bir arkadaşım vardı liseden. Derya psikoloji okumuş ve mezun olmuş şu an çok başarılı bir psikolog. Ben ona seninle seans düzenledim."

Hemen bana dönüp kaşlarını çattı. Bana ters ters bakması iyiye işaret değildi. Ben bu sefer biraz fazla sinirlendim sanırım ve hemen patladım.

" Anne böyle olmaya ne kadar devam edeceksin. O adam yüzünden kendini suçlamayı bırak. Artık sana bir seçenek sunmayacağım. Senin iyiliğini senden daha çok düşünüyorum. Bu yüzden Derya'dan rica ettim ve kabul etti. Haftaya başlıyor. Haftada 4 seans yapacaksınız. Kendini hazırlasan iyi olur. O herif yüzünden kendini üzmeni istemiyorum. Kendini toparla tamam mı? Ben şimdi gidiyorum. Kendine iyi bak."

Hemen salondan çıkıp, kapıyı çarpıp çıktım evden. Ben anlamıyorum bir insan neden değmeyen bir adam için kendini bu kadar üzer. Aslında annem çocukluğumdan beri bana bunu aşılamıştı. Peki ya şimdi annemin yaptığı... Daha fazla sinirlenmeden arabama binip abimin evine doğru sürdüm. Cumartesi günü genellikle evde olur .

Kapıyı çaldığımda kapıyı açan olmadı. Tekrar ve tekrar yine çaldım. Ama yine açan olmadı. Abimi aradığımda evde olmadığını öğrenmiştim.
Her zaman gidip kafa dinlediğim bir park vardı. Hemen oraya doğru sürdüm, biraz sakinleşmem gerekiyor galiba...

************
Hemen bir bank bulup oturdum. Çocuklar salıncak için tartışıyorlarken anneleri devreye girmiş ve onları sakinleştirmişlerdi. Bir grup genç kızda yukarıdaki bir bankta oturmuş sohbet ediyorlardı.

Bu hayatları görünce benim hayatımın neden bu şekilde olmadığını sorguladım. Küçük bir çocukken neredeyse babamı hiç görmezdim. Neymiş efendim işleri çok yoğunmuş falan... Bunları çocukken yutardım. Ama artık büyüdüm. Maalesef ki artık bu yalanları yutamıyorum.

Okuldayken ne zaman veli toplantım olsa annem gelirdi. Sonra okuldaki veletler benimle dalga geçerdi."Bakın Sena'nın babası yok, her toplantıya annesi geliyor." Bende çocukluk aklıyla onlara uyar koşup gider bir köşede ağlama krizlerine girerdim. O zamanlar çok yakın bir arkadaşım vardı. O hep gelir beni sakinleştirirdi. Onun sayesinde kendimi çok iyi hissederdim. Ama ortaokulda iken onlar Almanya'ya taşındılar. O günden sonra onu hiç görmedim. Şu an yine o olsun istiyordum. Çünkü babamın ne tür bir pislik olduğunu onunda öğrenmesini istiyorum. Ben öğrenince yine bir yerlere kaçıp ağlamıştım ama o yanımda yoktu. Sakinleşmem günler sürmüştü.

Babamı öğrendikçe "keşke büyümeseydim de olanları öğrenmeseydim" diyorum ama işte zaman geçtikçe büyüyorum ama elimden küçülmek gelmiyor ne yazık ki...

Hayatıma yeni dahil olan kardeşlerim varmış bunu yeni yeni öğreniyorum mesela. Daha 24 yaşıma kadar görmediğim kardeşlerim. Buna 3 ay önce çok şaşırmıştım. Ama zamanla alışıyor insan. Her sabaha babama lanet ederek uyanıyorum.

Geçen gün bir ant içtim. Yeni kardeşlerim ile babamın karşısına çıkıp bunca pisliği bana ve onlara nasıl yaptığının hesabını soracağım. Buda evrene sözüm olsun. Sözüm olsun ki içimdeki ateş biraz olsun dinsin.

Bu günden sonra günlerim çok zorlu geçecek. Hayatıma yeni insanlar dahil oluyor ve bunlar hiç görmediğim iki -belki de daha fazla- kan kardeşim olacak.

BÖLÜM SONU ✨💞

İLK BÖLÜMÜ BEGENDİNİZ Mİ?

Satır aralarında yorumlarınızı bekliyorum.

Bol bol yorum ve vote lütfen 🙏

Bir sonraki bölümde görüşmek üzere.