Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Z góry przepraszam za błędy ortograficzne, literówki czy korektę. Nie zwracajcie uwagi ;)
Nigdy się nie bałam. Na wojnie ? Nigdy. Wśród rozlewu krwi czułam się jak ryba w wodzie. Krew napędzała mnie do dalszego działania, a widząc przeciwnika, który marnieje w oczach sprawiał, że chciałam zabijać więcej. Więcej. I więcej.
Ciągle byłaś obolała. Nie umiałaś się ruszyć. To, w jaki stan popadłaś był...dziwny. Nigdy nie doznałaś takiej bezradności, jak wczoraj.
"Żyjesz jeszcze ?"
- Dlaczego każdy się mnie o to pyta ? Chcecie się mnie pozbyć czy co ?
"Nadzwyczajnie w świecie się o ciebie martwię"
- Wierzę ci.- mruknęłaś wstając z łóżka.
"Co się się wczoraj stało ?"
- Wpadłam w jakąś dziką furię, ale przed tym...czułam się taka bezradna...jakbym straciła chęć mordowania.
"To do ciebie nie podobne"
- Prawda ? Chyba się zmieniam. Tylko nie wiem, czy na lepsze czy na gorsze.
"Zawsze miałem wrażenie, że kiedy nadchodziła jakaś misja to...nie byłaś sobą. Zamieniałaś się w jakiegoś demona wojen."
- N-Naprawdę ?.- zapytałaś, zdziwiona jego odpowiedzią. Owszem, ty również tak uważałaś, ale myślałaś, że TYLKO ty.
"Momentami się bałem o ciebie. Czy wróci moja dawna [T.I]."
Myślałaś, że twoje serce znowu się rozpadnie.
- Przecież zawsze wracałam do swojej normalnej osobowości.- odpowiedziałaś po dłuższej chwili.
"Ale zawsze się tego bałem"
- Jeszcze tylko trochę, a położymy tym wszystkim wojnom kres.
"Mam taką nadzieję"
~
- Mogę wiedzieć, gdzie tym razem mnie zabieracie ?.- zapytałaś.
Byłaś na jakiejś łódce, która miała zaraz odpłynąć. Nie podobało Ci się to. Musiałaś szybko obmyślić plan działania.
- Na małe powolowanie.- odpowiedział jakiś człowiek.
- Chyba nie macie na myśli Tulkunów, prawda ?.- warknęłaś.
Zanim przyleciałaś na wody klanu Metkayina dużo czytałaś o Tulkunach, z którymi klan miał bardzo bliską więź. To byli ich duchowi bracia i siostry. Przecież nie można było ich zabić.
- Nie możecie ich kurwa zabić!.- krzyknęłaś do ojca.
- Posiadają tak zwaną Amritę. Wiesz, jaka ona jest cholernie droga ?.- uśmiechnął się naukowiec.
- Co mnie to kurwa obchodzi ?.- zbliżyłaś się do niego.- Nie możecie tego zrobić.
- Miliarderzy słono za nią zapłacą, prawda, Quaritch ?
- Oj tak!
- Zabraniam wam.- wyciągnęłaś sztylet, przykładając go do brodatego naukowca.
- Bo co ? Zabijesz mnie ?
- Nie zawacham się, jeśli będzie trzeba.- uśmiechnęłaś się wrednie.
- Quaritch, twoja córka jest taka sama jak ty.
- Nie porównywaj mnie do kogoś takiego jak mój ojciec. Nigdy bym nie zdradziła swojej drugiej połówki.
- Więc teraz wyciągamy stare demony z szafy ?.- zaśmiał się.- No cóż, przyłączyłaś się do nas, więc musisz nauczyć się żyć tak, jak my. Stare powiedzenie brzmi tak: "Albo atakujesz ofiarę i stajesz się żądnym krwi drapieżnikiem, albo po czasie sam stajesz się ofiarą. I zostajesz zjedzony"
To samo powiedziałaś Neteyamowi...
- Widzisz ? Jesteś taka sama jak my. Dlatego radzę ci.- zaczął wstawać, zakładając maskę tlenową.- Znaj swoje miejsce.- odwrócił się.- Przyszykować harpuny!
- Kiedy my...
- Nasza technologia jest na takim poziomie, że nawet nie będziesz wiedziała, kiedy cię zabijemy.- obrzydliwie się uśmiechnął.
- Pierdol się.- powiedziałaś do niego, kiedy cię minął.
Chwila. Czy on powiedział "przyszykować harpuny" ?
- Nie...- szepnęłaś.- Nie!
Wybiegłaś na powierzchnie, wyciągając pistolet. Zaczęłaś strzelać, kiedy już zarzucili harpuny.
Chybiłaś.
Wystraszona znowu to zrobiłaś, znowu to samo.
Miles obrócił się i powiedział coś do swoich żołnierzy. Jeden z nich wytrzelił w twoją stronę pocisk, który zranił cię w ramię.
Byłaś bezsilna.
Oparłaś na podłogę, a dwóch żołnierzy przybiegło do ciebie i przytrzymali cię tak, abyś patrzyła na okrucieństwo rozgrywające się przed tobą. Mordujący z zimną krwią żołnierze, którzy właśnie zabijają mamę z młodym. Okazałaś słabość, ponieważ zaczęłaś płakać. Błagałaś, żeby przestali. Ale oni cię nie słyszeli. Patrzyłaś do ostatniego tchnienia zwierzaka. Jak i jej młodego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Mam nadzieję, że rozdział wam się podobał! Miłego dnia/nocy!❤
