Unlikely Mistake ✔

Mistake.36 - Why now?

"What should we name our baby? May naisip kana bang pangalan para sa kanya?" I asked him. Bigla lang kasing pumasok sa isip ko yung reklamo ng bestfriend ko kanina.

Tama naman kasi sya, dapat na kapili na kami because we never know, i might gave birth earlier that expected. Ayaw ko ng on the spot ang pagbibigay ng pangalan sa baby namin baka pagsisihan lang rin namin. Pero wag naman sana akong maaga manganak, ayaw kong premature baby ang anak ko.

"I don't know baby. I still can't decide, there's a lot of name to choose from. How about you?" Balik tanong nya sa akin.

"Meron na actually, I even included your name with it." Naka ngiti kong sabi sa kanya. Medyo matagal ko syang naisip actually, ayaw ko lang talaga mag decide mag-isa dahil iniisip kong baka meron na rin syang na isip na pangalan para sa baby namin.

Tinitigan nya ako na para bang sinasabi nyang 'Let me hear it then.'

"Fri --" I didn't get the chance to finish what i'm about to say dahil sa gulat.

Bigla kasi kaming nakarinig ng malakas na pagkalampag ng bumukas na pintuan. My left hand immediately few in my chest, pakiramdam ko kasi humiwalay yung puso ko sa sobrang gulat. Agad naman kaming napatingin sa gawing iyon at nakita ang nakapamewang na si Red. Humiwalay ako sa pagkakayakap ni Lorenzo dahil medyo nahihiya akong makita kami ng pinsan nya sa ganong lagay.

"Masyado pang maaga para magloving loving kayo aba! Have you forgatten that you have visitors to entertain?" Malakas ang boses na sabi nya habang naka taas ang isang kilay. "Baka nakakalimutang nyong  baby shower ng pamangkin ko!" Dugtong nya pa.

Napayuko naman ako at napakagat sa ibang labi dahil sa sinabi nya. Nawala kasi talaga sa isip ko yung ginawa nilang surprise para sa amin ni baby kanina. Nakakahiya tuloy sa kanila! I totally forgot na may mga bisita pala kami ngayong araw. Masyado kasi akong masaya at na'relaxed sa feeling ni Lorenzo.

Mula sa pagkakahiga ay naupo sya. "Geez Valentina! Pwede ka namang kumatok nalang ng maayos, you didn't have to scare as like that! Paano nalang kung may masamang nangyari  Cheyne at sa anak ko dahil ginulat mo kami?!" Inis na inis na sabi Enzo kay Red.

"Fine! I'm sorry. Sumunod na kayo para makakain na, masyado nang late ang lunch natin!" Sabi nito saka umalis na.

"Tsk, When will she ever change?" Narinig kong bulong ni Enzo. Bumaling sya ng tingin sa akin.

"Come on baby, you too need to eat." Pag'aaya nya sa akin. Hindi pa man sya tuluyang nakakatayo ay muli syang  napaupo at napahawak sa ulo nya. Napakunoot ang noo ko at mabilis akong lumapit sa kanya.

"Bakit?" Nag'aalala kong tanong. Hindi ko alam kung bakit pero bigla akong kinabahan. May kakaiba akong nararamdaman sa puso ko.

He shook his head and look at me with a smile, but not his usual smile. "Nothing, umikot lang ang paningin ko saglit dahil siguro sa biglaang pagtayo. Don't worry I'm okay baby. I've read an article about it, something like orthostatic hypotension, right?" Pagdadahilan nya.

Hindi ako nagsalita, tumitig lang ako sa kanya. He is right, pero nangya-yari lang yun sa mga low ang blood pressure,kaya hindi maalis ang kaba sa dibdib ko. Biglang nagkaroon ng takot sa puso ko. I feel like there is something he's not telling me. Even though he's smiling, I know and i feel its fakeness.

"Baby I'm fine stop worrying! Come on let's feed you and our son." He said, I even heared him let out a force chuckle. Nakatayo na sya ulit, maasyos na this time. My brows furrowed at him, nakipag titigan lang sya sa akin habang hinihintay akong tumayo mula sa kama.