DİFFERENT | PARK JİMİN

|BÖLÜM 24.

W:Ben de onu öyrenmeye çalışıyorum.

J:Bir şey yaptığım yok.Televizyon izleyeceğimizi söyledin.İzliyoruz.

W:Ben benim televizyon izleyeceğimi söyledim.Sen de uyuyacaktın-

Yüzünü göre bileceğim şekilde baktım ona.
J:Daha kaç defa sensiz uyumak istemediğimi tekrarlamam gerekiyor?

Hiç bir tepki vermedi.Boş kadehi tekrar doldurup geri yaslandı.

W:Sen bilirsin-

Arama gelmişti telefonuna.Ekrana çatılı kaşlarıyla baktığında meraklanmıştım.
Hala kim araya bilir ki gece vakti..?Gece gelen arama ne için gelir ki?Ahh!Lanet olsun!Yine başlıyoruz!

J:Kim..?

Sesim kırgın ve kısık çıkmıştı.Hiç bir şey demeden ekrana bakmaya devam ediyordu.Bir şeyler hatırlamaya çalışıyor gibiydi.
Başımı koyduğum dizinden kaldırıp dikleştim.

J:Kim dedim Wendy...

Telefon çalmayı bırakmıştı.Anlık bana bakıp telefonu tekrar cebine koydu.

W:Bilmiyorum,numara kayıtlı değildi.

En son kayıtsız numaradan arayan eski kırıklarındandı.Acaba yine öyle biri mi?Off!Bıktım bu düşüncelerden.

J:Neden geri aramadın?

Ciddi bir şey soruyoruz burda ama hanımefendinin gözü televizyonda!Elindeki kumandayı alıp televizyonu kapattım.Wendye baktığımda kafasını yukarı kaldırmış gözlerini kapatmıştı sabır diler gibi ya da sakinleşmeye çalışarak.Elini yumruk yapmıştı.

J:Neden-geri-aramadın?

Her sözü vurgulayarak söylediğimde gözlerimin içine baktı.Ama elini hala sıkıyordu.Tırnağı uzun. Avuç içini yaralıycak.Elini açmaya çalıştığımda ısrarla aynı şekilde tutuyordu.

J:Elini aç.Tırnağın avuç içini acıtacak-

W:Senin derdin ne yaa?Hah?
Gazapla bakıyordu gözlerime.Şakağındakı damarlar belli oluyordu.
Elini acıtmadan açmaya çalışıyordum.Bir az daha güç kullansam acıyıcak eli.

J:Açar mısın elini-

Bileğimden sıkıca tutup kendine çektiğinde üstündeğdim.Bileğimdeki elini boşaltsa bile bileğimden tutmaya devam ediyordu.Bana hem sinirli hem de kırgın gibi bakıyordu.

W:Bir sıcak bir soğuk senin yaptığın olsa gerek!Ben yanında hiç bir şey kalıyorum çünkü!

Sinirli ve de kırgın görünüyordu.Kırgınlığı hemen geçmesede sinirini yatıştıra bilirim.
Belinden yön vererek kanapeye uzanmasını sağladım.Bileklerini kanepeye bastırıp dudaklarını nazikce öpmeye başladım.Ama karşılık vermiyordu.Bu yüzden geri çekilmeli oldum.Gözlerimi açıp baktığımda hala gözleri kapalı ama şakaklarına damlalar süzülüyordu.Onu öyle gördüğümde benim de gözlerim dolmuştu.Yavaşça
göz yaşlarının çizdiği yolu siliyorken:

J:B-bebeğim-

W:Çekil...

Gözleri kapalıyken yorgunca bu söz çıkmıştı ağzından.

J:Telefonunu ver.Arayan her kimse geri arayacağım.

Gözlerini açtı.Kısık sesle:

W:Ne istersen yap.Ama kalkmama izin ver.

Üstünden kalktığımda ayağa kalktı.Cebindeki telefonu çıkarıp bana uzattı yorgun gözlerle.Telefonu aldığımda salondan çıkıp merdivenlere yol aldı.Odanın kapısının kapandığını duydum.