Evin bahçesini geldiğimizde motorsikleti bahçenİn arkasına götürdük. Ağaçlardan dolayı belli olmuyordu. Kilidini bağlayıp yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledik.
Dik bedenini kasmıştı. Neden bu kadar gergindi anlam veremiyordum. Elini tuttuğumda adımları durakladı. Başını çirevirip bana bakrı.
"Gergin olma, annem de insan." dedim muzipçe.
"Öyle öyle." diye geçiştirdi. Nedense konu sadece annem değilmiş gibi geliyordu.
Eve girdiğimizde sessiz adımlarla odama yöndirdi onu. Odamın kapısını aralık bıraktığım için biraz daha açıp onu içeriye aldım ve fazla ses çıkarmadan kapıyı kapatım kilidini çevirdim.
Arkamı döndüğümde hareket etmeden bakışlarıyla sadece odamı tarıyordu.
Gülümseyip yanına ilerledim. "Beğendin mi?" dedim.
"Ömür boyu beni buraya kilitlesen sesim çıkmaz." dedi. Yoğun bakışları, boğuk çıkan sesi beni afallatırken sadece sessizce ona bakakaldım. Nasıl tepki vereceğimi bilemiyordum.
Kitaplığıma doğru gitti. İki kitaplığın önünde durdu. Artık sığmadığı için üst kısma yığmıştım, bazıları da çalışma masamdaydı. Yeni kitaplığa ihtiyacım vardı sanırım....
Dudaklarında oluşan gülümsemeyi izledim. Bir şeyler düşünüyor gibiydi. O her ne ise çok hoşuna gitmişti.
"Ne oldu?" dedim. Evdeki herkesin uyumusanın yanında atmosferden dolayı sesim kısık çıkmıştı.
Bakışlarını kitaplardan çekip bana baktı. "Burası senin gizli dünyan gibi. Ya da bütün sırrını sakladığın yer. Burada olmam çok hoşuma gitti. " dedi.
"Burada olman beni de çok mutlu etti."dedim. Bana bir süre gülümseyerek baktı. Ardından tekrar kitaplığa baktı.
Eli alıntıları yazdığım deftere gittiğinde ona doğru yaklaştım. Gülümsemesi büyümüş sırıtmaya evrilmişti. "Buldum." diye mırıldandı.
"Tabi içine bakmayacaksın." dedim elinde almaya çalışırken.
Siyah defteri yukarı doğru kaldırdı. Bak bak hareketlere bak beyefendinin.
Yukarı kaldırdığı defteri ondan almaya çalışırken üstüne doğru adım attı. Sırıtması büyüyor, ben adım attıkça geri adım atıyordu.
"Söyle bana, alıntıların sahibi kim?" dediğinde adımlarımı durdurdum. Bir kere daha buna benzer soru sormuştu.
"Son sayfalar genelde sana ait. " dedim dürüstçe ve devam ettim. "Öyle çok romantik, aşk dolu cümleler çok nadir çizerdim. O da herkesin etkileneceği cümleler. Ama şu birkaç aydır tamamen senli alıntılar. "
Duygu dolu gülümsemesini aşkla izledim. Parlayan irislerindeki yansımamla bakıştım.
"Son sayfaları okuma hakkım var o zaman." dediğinde yeniden hareketlenmişti. Defteri açacakken ona doğru atıldım. Kısık kahkahası kulaklarımı şenlediriyordu.
"Hayır Sarp." dedi. Onun kolundan tutup kitabı aşağıya çekiştirmeye çalıştım. Yüzlerimizin çok yakındı.
Kolunu çekiştirmeyi bırakmıştım. "Güzelsin sevgilim. Ama çok yakından." dediğinde defteri almayı bırakmış ona hayranlıkla bakmaya başlamıştım.
Cemal Süreya'nin Sevda Sözlerinden alıntı yapmıştı. "Sen daha çok..." diye mırıldandım.
Onu her yakınlaştığımda resmen aklım duruyordu. Ne düşündüğümü bilmiyordum, ne yapacağımı. Aramızdaki çekime kapılıp gidiyordum.
YOU ARE READING
Özgürüz İkimizde
Teen Fiction(bxb) -Düz yazı ve texting Canlı yayında karşılaşan iki kişinin hikayesi
