Bir Kız Çocuğu 🍫(Yarı texting)

Sayfaların karanlığı

Günlük alıntı,

Bazen kendimi tutsak gibi hissediyorum.Karanlık bir odada yalnızlığımla baş başa, yanlış bir şey yapsam öldürülücek gibi hissediyorum.

Ama neyin yanlış neyin doğru olduğunu bilmiyorum

Ellerim acıyor durmadan,belki yarına geçer.Ama bugünler dünlerin yarını değil miydi?
Neden kimse bunun farkında olmayıp çoçukları kandırıyolar.

Sinirleniyorum,
Bir şey diyemeden ağlıyorum.
Bu nasıl bir duygu biliyor musun?
Sizin havalı sandığınız şeyler bizi nasıl hissettiriyor biliyor musun?
Kendini hiçliğe adamış insanların acınası duyguları gibi.

Hiç kimsenin bana acımasına izin vermeyen ben bir duygunun merhametine kaldım.
Sırf daha fazla kanatmasın diye.

Görünen şeylere aldanmayın.
Mesela bu defter her yeri pembe ama içi de bir o kadar siyah.Sayfalar bir o kadar göz yaşlı.Yaprakları bir o kadar yıpranmış.

Asıl acısı neydi peki?
8-9 yaşındaki kız bu sayfalara gelip yalnızlığını yazmasıydı.10 yaşına gelen kız buraya çoçukluğu yerine acısını yazdı.11 yaşındaki kız yazamadı çünkü elleri acıyordu.

Kendimi robot gibi hissediyorum.
Kodlanmış gibi.
Her hareketimde ablam nasıl tepki verir diye bakmam gibi..
Sırf ablam giyemedi diye bol pantolonlar giymem gibi.Her üzgün olduğunda onu mutlu etmeye çalışmam gibi,onun bu yaşında yapamadığı her şeyi yapmaya çalışmam gibi

Peki ben kimdim?

Kimse benim çoçukken bile dans ettiğimi bilmedi.
Kimse benim çoçukluğumdan beri balerin olmak istememi bilmedi.Kimse benim en sevdiğim aktivitenin dans etmek olduğunu bilmedi.

Bilmek de istedemedi.
Hiç biri beni tanımaya çalıştılar mı beni?
Ya da tanıdıklarını sandılar.
*Onların bir maske olduğunu bilemeyecekler*
Belki bir gün birine kendim olurum.
Çünkü olmak isterdim.

Yeni bölüm geldi.Keyifli okumalar dileriz.Sakın oy vermeyi unutmayın.

                  Sevgiler🍷