7.Kanatma Yaramı

Start from the beginning
                                    

"Sorun değil."

"Yine atma içine."dedi koluma dokunarak. Soğuk teniyle irkildim. Beni yavaşça kendine çekti. Omzuna yaslandım.

"Yine gömme kalbine. Kırık kızların kalpleri mezarlık olmasın."

Kırık kızların kalpleri var mıdır ki?

Gerçi, Gece'nin kalbi kanamazdı olmasaydı.

"Ali..."diye mırıldandım ve gözlerine baktım.

"Bana o kadar çok şey yaşattılar ki... Senin yaptığın onların yanında hiçbir şey. Sana kızgın değilim, artık kırgın da değilim. Gerçekten. Anlıyorum ben seni. Kolay değil."

Derin bir nefes aldı ve beni daha çok sardı. Abimin sıcaklığını hisseder gibi oldum.

"Çok severdin onu, değil mi?"dedi gülümseyerek.

"Çok severdim."

O da gitti.

Herkes gider.

"En çok ona kırgınsın, doğru mu?"

"Aslında herkes ama... En çok ona."

Bir daha konuşmadım. O saçlarımı okşadı, bense sessizliği dinledim.

"Keşke böyle olmasaydı."dedim kısık bir sesle.

"Keşke nefret edilen olmasaydık Ali."

Keşkeler...

"Keşke hiç doğurmasaydım seni."

Kanattı yaramı.

Artık acımıyor.

Noldu sana Kardelen? Sen bu değilsin.

Sen yazıyorsun yazar.

Keyfim ve kahyası.

Benim ne suçum var yazar? Hain.

"Hayatta her istediğimiz olmuyor Kardelen çiçeği."

Tekrardan sessizliğe gömüldük.

Ömer oradan kimsenin yüzüne bakmadan çıkarmıştı beni. Keskin'e ne olmuştu bilmiyordum. Kısa bir panik atak geçirip bayılmıştım. O yüzden hiçbir şey bilmiyordum.

"Keskin nerede?"

"Onu da çıkardık. Sen bayılınca baya panik oldu."dedi imalı bir şekilde.

"Sen?"

"Ne?"

"Sen panik olmadın mı?"dedim sırıtarak. Benim konudan kaçış hızı der susarım.

"Çok korktum."

Samimi görünüyordu.

"Fevkalade muazzamım çünkü."

"Fevkalade muazzamsın çünkü."dedi kahkaha atarak.

Sonunda birisi kabul etti be!

"Saat kaç?"diye mırıldandım.

"Öğlen oldu öğlen. Herkes gezmeye gitti evde sadece biz varız."

"Vallaha mı?"dedim heyecanla doğrularak.

"Vallaha."dedi gülerek.

"Kalk, gidiyoruz."dedim hızla kalkarak.

"Nereye?"

"Evi birbirine katacağız!"dedim sevinçle.

"Annem döver bizi."dedi panikle.

"İlk anne dayağını yemiş olursun." dedim tebessüm ederek.

Kendimi katmadım içine.

"Tamam... Hadi başlayalım o zaman." dedi sırıtarak.

Nefret Edilenler Where stories live. Discover now