ဒီလိုနေ၊ဒီကိုသွား၊ဒီဟာစားဆိုပြီးနေခဲ့ရသူမလို့ ဘာမဆို၊ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ဆိုတဲ့ စကားလုံးတွေက လွင့်လက်သုံးစကားတစ်ခုလိုပဲမဟုတ်လား။
" ဦးကြိုက်တာ ထည့်ပေး "
" လွင်ကြိုက်တာကို ပြော "
ကလေးနှစ်ယောက်ကို ဘယ်တစ်လှည့်ညာတစ်လှည့် ကြည့်ပြီး ဒေါ်ခင်ထားနွယ် သဘောကျကာ ပြုံးမိသည်။
သူ့အကြိုက်ကိုယ့်အကြိုက်ဦးစားပေးနေတာနဲ့ မနက်စာရောစားရပါဦးမလား။
မိမိသားကြီး၏ဒီကလေးအပေါ်ထားတဲ့စိတ်ဟာ ပေါ့ဆဆမဟုတ်မှန်းတော့ အမေဖြစ်သည့်သူက ရိပ်မိတာပေါ့လေ။
" ဪ... သားမောင်ကကွယ် ကလေးကမှ မစားဖူးတာ ဘယ်ဟာပိုကောင်းလဲ ဘယ်သိမတုန်း "
မိမိစကားကြောင့် ဇွန်းတစ်ချောင်းကိုယူကာ ဟင်းရည်အပျစ်ကိုခပ်ပြီး လွင့်ပါးစပ်နားကိုတည့်ပေးသည်။ ထို့နောက် ဟင်းရည်အကျဲကို တည့်ပေးပြန်သည်။
" ဘယ်ဟာကြိုက်လဲ "
လွင် ဟင်းရည်အပျစ်ကို ထိုးပြလိုက်တော့ မဆိုင်းမတွပြင်ပေးသည်။ တောင်ငူမုန့်ဟင်းခါးက တကယ်စားလို့ကောင်းသည်။ဦး ပြင်ပေးတာကြောင့် ပိုအရသာရှိသည်ထင်။
ဦးမေမေရော လွင်ရောက စားနေပြီဖြစ်ပေမဲ့ ဦးက အခုထိမစားရသေးပင်။
" ဦးကို လွင်ထည့်ပေးမယ် "
ပန်းကန်တစ်လုံးကိုယူလိုက်ပြီး ဦး လွင့်ကို ထည့်ပေးသလို မုန့်ဖတ်ရယ်ဟင်းရည်အပျစ်ရယ်ထည့်ကာ ဦးအား ပေးတော့ ဦးက " ကျေးဇူး လွင် " ဆိုတုံ့ပြန်သည်။ ဦးအတွက် မနက်စာပြင်ပေးရတာကြောင့် လွင်ပျော်နေမိသည်။
" သားဦးက အရည်ကျဲလေးနဲ့ပိုကြိုက်တယ် "
" အာ "
ဦးမေမေစကားကြောင့် အပျော်တွေကကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက်။ ကပြာကယာဝမ်းသာ ကပြာကယာဝမ်းနည်းဆိုတာ ဒီလိုအခိုက်အတန့်ကိုပြောနေမည်။
ဟုတ်ပေသားပဲလေ။ဦးဘာကြိုက်လဲ လွင်မမေးလိုက်မိ။ လွင်ကြိုက်တာကို ဦးကြိုက်ချင်မှ ကြိုက်မှာပေါ့။ လွင်က တကယ်အသုံးမကျဘူးပဲ။ ထိန်းမနိုင်စွာ လွင်မျက်နှာက ညှိုးငယ်သွားသည်။
Part - 12
Start from the beginning
