Нийгэм гэх айдас хүйдэс дотор тусгаар орших хуучирч муудсан төмөр сараалжаар хамгаалуулсан харанхуй хүйт даасан өрөөнөөс. Хүсэх зүйл минь амар амгалан, 24 нь цагт би хагас галзуу эндээ, үлдсэн цагт нь харин энэ төмөр торны гадаа бүтэн галзуурах. Сэтгэл минь энд үүрд, бие минь ихэнхдээ гадаа. Ганцаар бүтээсэн дурсамж минь л надад үнэ цэнэтэй, гуниглаж суухад хань болдог ганц аягатай. Хүн болгон намайг хачирхан, хүмүүсийн хүсдэг амьдралаас би өөрийг хүсдэг болохоор, тэднээс өөр тоглоомоор тоглохоор, сартай шөнө саранд биш сүүдэртэйгээ ярьдаг болохоор. Саяхан намайг найз минь дуудлаа. Гунигт явдал тохиолдож... хаалгаа нээн гүнзгий амьсгалаад зориглон алхлаа.(нийгэмших хэрэгтэй гэж аяархан шивнэлллээээ)
