After Rain | adrinette au

R.

Elindeki limonatayı bırakıp Axel'a döndü Marinette. Bugün okulda yaşadıkları oldukça yorucuydu ve bu nedenle okul sonrası buluşma teklif etti.

-Flashback-

Marinette okula girdiğinde neredeyse herkesin gözü kendisindeydi. Ellerini yumruk yaparak yürümeye devam etti. İlk baş kitabını yazdığı yere gidip kafa dinlemek istese bile, öncelikle sınıfa, Axel'ın yanına ilerledi.

Merdivenlerden çıkarken etrafa bakıp anıları gözünde canlandırmayı ihmal etmedi tabii.

Sınıfa girdiğinde ayağı kaydı ve feci bir şekilde yere kapaklandı. Herkesin gülüşü sınıfı doldururken, Axel hemen Marinette'in yanına koştu.

"İyi misin?!"

Yavaşça yerden kalkarken Marinette'in bakışları Axel'dan, Alya'ya döndü.

Gülen ve dalga geçen sınıf grubunda o da yer alıyordu ve Marinette için bu acı vericiydi. N'olmuştu ona böyle birden?

Marinette yerden kalktıktan sonra çantasını sırasına koydu ve Axel ile arka bahçeye gitti. İlk tanıştığı yerdi, arka bahçe.

Bir süre Axel ile konuşup kafa dağıtmaya çalıştı.

Sınıfa girdiğinde yine herkes ona nefret dolu gözlerle bakıyordu ve en arkadanda geçen günkü gibi kıkırdama sesleri geliyordu, Laney ve Dave'den.

-Flashback End-

Axel ve Marinette dersten sonra kantine gittiler.

"Bir şey almayacak mısın Marinette?"

"Oh...h-hayır ben...aç değilim."

"Oradan bakılınca aptal gibi mi görünüyorum?"

Marinette cevaplamadı sadece yere baktı.
Axel aldığı simitten bir parça bölüp Marinette'e uzattı.

"Teşekkür ederim Axel." dedi en içten gülümsemesiyle.

"Rica ederim Mari! Aç mısın dediğimds neden hayır dedin?"

"Um...boş ver. Gereksiz bir nedenden dolayıydı. Her neyse, atölyeye gidip hem senin tuvalini bitirip, hemde benim kitabıma bölüm ekleyelim mi?"

Axel onaylarcasına başını salladı.

Atölyeye giderken sohbetin arasında Marinette sordu;

"Axel...hani ben Adrien'dan hoşlanıyorum ya.."

"Ee?"

"Ona 4 senedir söyleyemiyorum ve bundan sıkıldım. Açılmak istiyorum ama korkuyorum birde biliyorsun...şu zamanlarda kimse beni dikkate almıyor. N'apmalıyım?"

"Ona mektup yazabilirsin Mari? Veya...resim çizebilirsin?"

"Teşekkürler fakat resimde iyi değilim ve kelimelerle aram...berbattır kısaca."

"Resimde yardım edebilirim! Ne güne duruyorum burada aa?"

Marinette kıkırdadı. Sohbetleri bittiğinde atölyenin kapısına gelmişlerdi. Marinette cebinden anahtarını çıkaracaktı ki bulamadı.

Endişelenmedi, diğer cebine baktı.

Arkadan bir ses duyulmasıyla iki gençte arkalarını döndüler.

Adrien.

"Bunu mu arıyordunuz hanımefendi?" dedi ve flörtözce sırıttı.

"E-evet ve-verir misin Adrien?"

"Hmm...hayır desem?"

"L-lütfen..."

Axel yumruk yaptığının farkında bile değildi.

"Adrien ver diyorsa ver."

"Yoksa böğürtlen kafanın sevgilisi çikolata kafa sevgilisine destek mi oluyor?"

"Sevgili değiliz seni piç! Anahtarları ver."

İki gençte laf atışına girince Marinette dayanamadı ve bir hamleyle Adrien'ın elinden aldı anahtarları.

Adrien gözlerini devirdi.

"Bir daha bu kadar kolay lokma olmayacağım, bilginize. Ha, Laney şakamızı beğendin mi Mari'cim?"

Marinette o son kelimeyi duyduğunda gözleri doldu. Uzun zaman sonra ilk defa duyuyordu. Kelimeyi Axel'dan duysada, lakabın asıl sahibinden ilk kez.

"B-ben..."

"Her neyse sıkıcısın."

Adrien arkasını dönüp gittiğinde Marinette yere çöktü. Gözlerinin yandığını hissedebiliyordu.

Axel yavaşça onu yerden kaldırdı ve atölyeye soktu.

İki gençte hem sohbet edip, hemde yapacak işlerini devam ettirdiler.

Marinette, kitabının yarısını çoktan bitirmişti bile. 20 bölümlük bir kitap yapmayı planlıyordu ve 8 bölüm bitmiş, 9. bölümünse yarılarındaydı.

Axel, çizdiği resmi 2 gündür bitirmeye çalışıyordu. Okulda yapılan bir resim yarışmasında müdür tarafından okulu temsil etmek amacıyla kaydolmuştu.

1 hafta sonraydı yarışma, bu nedenle Axel çok rahat davranıyordu.

Öğle teneffüsünün bitiş zili çaldığında ikili gerekli eşyaları çantalarına geri koydu ve atölyeden çıkıp kapıyı kitlediler.

...