စြဲမက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးအျဖစ္ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း

104. ခ်င္းလ်ံ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ခရီးစဥ္

ခ်င္းယြီေ႐ွာင္သည္ ခဏအၾကာ၌ ျပတင္းေပါက္မွ ထြက္သြားခဲ့သည္။  မိုလန္သည္ မို႔႐ြီတုန္းအတြက္ ေလးလံေသာ ကန္႔လန္႔ကာမ်ားကို ဂ႐ုတစိုက္ ႐ုတ္သိမ္းလိုက္ၿပီး အထဲတြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို အျပင္လူမ်ား မျမင္ႏိုင္ေစရန္အတြက္ လုံျခဳံစြာ ပိတ္ထားလိုက္သည္ ။

ရထားေပၚမွ ေလမ်ား ပ်ံ႕လြင့္ကာ ေလေအးမ်ား ေအးစက္စြာ ပ်ံ႕လြင့္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ရထားေပၚ႐ွိ လူမ်ား အမ်ားအျပား ႐ွိေနၾကၿပီး အားလုံး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ၀တ္ဆင္ထားေသာေၾကာင့္ အေအးဒဏ္ကို မခံၾကရေပ။ 

ခ်င္းလ်ံဘုရားေက်ာင္းသည္ မနီးလွသျဖင့္ ထိုေနရာကိုေရာက္ရန္ နာရီေလးဆယ္ခန္႔ၾကာသည္။  သူမတို႔ ဗိမာန္ေတာ္ တံခါးဝသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ရထားေပၚမွ ဆင္းကာ အိမ္အကူႏွင့္ ကေလးထိန္းမ်ား လိုက္ပါလာ သခင္မခ်န္ႏွင့္ ယုစီလုံတို႔ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္ ။

ခ်င္းအိမ္ေတာ္ရဲ႕ ရထားရပ္သြားတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္မွာပဲ ယုစီလုံရဲ႕ မ်က္လုံးေတြက ျမင္းေပၚက ဆင္းလာတဲ့ ခ်င္းယြီေ႐ွာင္ ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သခင္မႀကီးခ်င္းက သူမကို မ်က္ေစာင္းထိုးေနတာကိုေတာင္ သတိမထားမိဘဲ သူမရဲ႕ ၀တ်စုံကို ဆြဲတင္ကာ ခ်င္းယြီေ႐ွာင္ဆီ ေျပးသြားခဲ့တယ္။ 

"ဝမ္းကြဲေ႐ွာင္ကို ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါတယ္!"

သူမသည္ ခ်င္းယြီေ႐ွာင္၏ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္ကာ သီလ႐ွိေသာ မိန္းကေလးတစ္ဦးကဲ့သို႔ ျပဳမူရန္ ႀကိဳးစားခဲ့သည္။  သူမ မ်က္လုံးကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေခ်ာေမာေသာ ခ်င္းယြီေ႐ွာင္ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲလာသည္။ 

"မင္း ဒီေလာက္ ယဥ္ေက်းေနဖို႔ မလိုဘူး။" 

ခ်င္းယြီေ႐ွာင္က လွည့္၍ ေခါင္းၿငိမ့္ျပေသာ္လည္း စကားဆက္မေျပာေပ။  သူသည္ သခင္မခ်န္ထံသို႔ လမ္းေလွ်ာက္သြားၿပီး ဦးၫြတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ယုစီလုံသည္ အလြန္ေဒါသထြက္သြားခဲ့သည္။  ထို႔ေၾကာင့္ သူမသည္လည္း သူမေနရာသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္ခဲ့ရသည္။ 

သခင္မႀကီး ခ်င္းသည္ သူမ၏ ရထားေပၚမွ ထြက္သြားကာ သိသိသာသာ မေပ်ာ္မ႐ႊင္ ျဖစ္ေနေသာ ယုစီလုံကို ေအးစက္စြာၾကည့္ၿပီး စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲ ႏႈတ္ခမ္းကိုတင္းတင္း ေစ့ထားသည္။  သူမသည္ ယုမိသားစု၏ ပထမဆုံးသခင္မေလးကို အၿမဲတမ္းၾကည့္႐ႈခဲ့သည္။