Aşk Gerçekten Varmış

Ela'dan

Yine ve yeniden... Gözlerimi açtığımda hastane odasındaydım. Gerçekten kötü şansların hepsinin bana çalıştığını düşünmeye başladım artık. Baş ucumda kolumdaki seruma ilaç takmaya çalışan hemşireye doğru döndüm.

"Neden buradayım."

"Ufak bir kaza geçirdiniz ama merak etmeyin şuan iyisiniz."

Hemşire hatırlatınca o anı hatırlamıştıö kocaman bir gürültüyle ağaca çarpma anımızı. Erdem yaralanmıştı. Telaşla onu sordum hemen.

"Erdem eşim o nasıl?"

"Merak etmeyin o da bebeklerinizde iyi."

"Bebeklerimiz."

"Evet karnınızdaki iki minik bebekten bahsediyorum."

Aa evet ben hamileydimm. Ayy anne oluyorum. Ee ben herşeyi hatırlıyorum. Vay be 3 günde neler yaşadım. Erdemi görmek istiyordum gerçekten.

"Kocamı görebilir miyim?"

"Şuanda olmaz biraz daha kendinize gelin o zmn görüştürüceğim."

"Tamam çok teşekkür ederim."

Kapıdan erdemin annesi içeri girmişti.

"Nasılsın ela iyi misin?"

"Evet teşekkür ederim iyiyim erdem nasıl hemşire iyi olduğunu söyledi ama aklım onda."

"O iyi merak etme o da seni görmek istiyor biraz kendine gelsin babası getirevek buraya."

Onaylar bir şekilde kafamı salladım bu kadın bana ilk kez bu kadar iyi davranıyordu. Ama olsun erdemi gerçekten seviyordu ya gerisi önemli değildi.

"Birşey istiyor musun bana çekinmeden söyleyebilirsin."

"Hayır teşekkür ederim ."

"Tamam o zmn sen dinlen bende şurada oturuyorum bir şey olunca bana seslenirsin."

Sanırım birkaç saat uyumuştum. Uyandığımda erdemin saçlarımda gezen elini hissederek gözlerimi açtım hemen.

"İyi misin erdem."

"İyiyim birtanem sen nasılsın."

"Bende iyiyim."

"Seni çok seviyorum."

Yerimden doğrulup erdemin boynuna sarıldım.

"Bende seni hemde çok."

Erdemin babası söze girmişti.

"Ee torunlarımda iyiymiş biraz daha gözetim altında durduktan sonra bize gidiyoruz itiraz istemiyorum."

Şimdi anlaşılmıştı bana neden iyi davrandıkları torunları için olsa gerek. Neyse bende kendimi daha da sevdirmeye uğraşırdım. Erdem nasıl benim annemle babama şap diye anne baba dediyse bende onlara derim.

"Tabi olur babacım."

Erdem benden böyle bir cümle beklemediği için epey şaşırmışa benziyordu. Ve babasıda aynı şekilde ilk başta bir tepki veremedi ama sonrasında yüzüne yarım bir tebessüm koymayı başardı.

Erdemin annesi canan ablayada artık anne diyecektim. Torunlarını bu kadar seviyorlarsa annelerinede katlanacaklar yapacak bir şey yok.

Birkaç saat geçtikten sonra doktor son kontrollerimizi yapıp çıkabileceğimizi söylemişti bizde hazırlanmaya başlamıştık ki içeriye erdemin babaannesi ve dedesi girdi.

Girer girmez erdemin boynuna sarılan dedesi ve benim boynuma sarılan babaannesi söylenmeye başlamıştı.

"Biz hep en son duyalım. Bize haber veren yokki zaten. İyi misiniz bari."