Aşk Gerçekten Varmış

3.bölüm Erdem'den

Bugün gerçekten kötü bir gün olmalıydı.

"Ne gündü be." Diyip fatih sırtıma bir tane vurunca. Canımın acısıyla "Aah,Mal mısın oğlum." Diye çıkıştım.

"Özür dilerimde şu adamları napıcaz seni ne hale sokmuşlar."

"Yakalayacağız."

"Hadi canım bende polis arabasıyla iki tur attırırız bırakırız diyordum bu nasıl aklıma gelmedi benim tüh."

"Geç sen dalganı. Sizi arayıp şikayet ederken kızdan plaka isteseydin şuan bunu düşünüyor olmazdık."

" Beni aramadı ki tarığı aramış kız akıllı bişeye benziyordu belki vermiştir plakayı lan hiç sormak aklıma gelmedi dur bi arayayım."

"Hah az önce dalga geçen adama bak."
Dedim ve yatakta biraz daha uzanmaya çalıştım.Gerçekten adamlar beni fena dövmüşlerdi her yerim verilen ağrı kesicilere rağmen sızlıyordu. Birde serum takmışlardı sebebi neyse. Bitsede biran önce eve gitsek diye düşünüyordum fatih konuşmasını bitirmiş olacak ki içeri geldi.

"Bu kız gerçekten çok akıllıymış. Plakayı geçtim adamların resmini çektim gösteririm demişte tarık bey unutmuş.

"Sizin bu unutkanlıklarınızla biz zor yakalarız o adamları."

"Neyse söyledim şimdi arabayı aramaya çıktılar."

"Yani sonunda."

Şu adamları elime bir geçirseydim bugünün acısını çıkartmayı düşünüyordum. Sahi ela olmasaydı belkide şuan daha kötü bir haldeydim. Baya korkmuşa benziyordu. Geçen gün kafama geçirdiği poğaçalardan sonra bu şekilde karşılaşmayı ummamıştım. Ben bunları düşünürken hemşire kolumdaki iğneyi çıkardı.

"Artık evinize gidebilirsiniz."
Dedi. Hemen toparlandım. Fatih kolumdan tutup destek olurken bir yandan da

"eve gitmeden bir lokantaya gidip yemek yiyelim bu akşam sende kalırım bir şeye ihtiyacın olursa." Dedi.

"Tamam olur güzel bir yere götür bari."

"Emredersiniz paşam."

Yemeğimizi yiyip eve gelmiştik. Benim aklım hala bugün hayatımı kurtaran kızdaydı. İlk karşılaştığımızda da bir daha görmeyi çok istemiştim ama bu şekilde değildi.

"Çok korkmuştu." Fark etmeden sesli düşünmüştüm.
"Kim çok korkmuştu adamlar mı hiç sanmam." Diyip güldü fatih.

"Bugünkü kız çok korkmuştu diyorum acaba napıyodur şuan."

"Heee öyle desene şu hayatını kurtaran kızz." Fatih imalı imalı söylemişti bunu.
"Sence sorsam mı nasılsın diye."

"Erdem sen bugün kafana baya bir darbe aldın heralde." Bunu söylemesinin sebebi hayatıma girmeye çalışan bütün kızları geri çevirip bu yaşıma kadar kız arkadaşım olmamasıydı. Çünkü aşkın gerçek olduğunu düşünmüyordum. Ve sadece merak etmiştim başını sürekli belaya sokan birine benziyordu.

"Ne alakası var ya kız bugün benim yüzümden yaralanabilirdi belki. O olmasaydı daha kötü olabilirdim şuan merak etmem normal."

"İyi bugün numarasını almıştın ara sor o zmn."

"Arayamam şimdi müsait midir nedir bilemeyiz. Hem.." düşünmüştüm biraz tesettürlü ve dindar bir ailede büyümemiştim. Ve ailem beni o tür insanların baskıcı olduğunu anlatarak büyütmüştü. Bir erkekle bir kızın konuşmasının onlara göre etik olmadığını biliyordum. Eğer ararsam ve ailesi bu konuyu yanlış anlayıp baskı uygularsalar diye düşündüm. Doğrusu aileme pek katılmıyordum kaçıncı yüzyıldaydık ama yinede olma ihtimali vardı hergün haberlerde görüyoruz.

"Hem ne oğlum niye sustun,ne düşünüyosun."

" en iyisi mesaj atayım ne olur ne olmaz."
Dedim ve telefonumu elime aldım. Watsappa girip elayı buldum. Profil resmi gözüme çarptı. Herşey kontrolüm dışında oluyordu sanki bir anda profil resmini incelerken buldum kendimi. Kocaman parlayan kahverengi gözleriyle biraz kavisli olmasına rağmen minik bir burnu vardı ne çok kalın ne de çok ince olan dudaklarıyla güzel bir ahenk yakalamıştı yüzü. Yanaklarının pembeliği bu utangaç kıza yakışan en güzel özelliklerinden biriydi.

"Erdeemm." Diye fatihin bağırmasıyla kendime geldim. "Attın mı mesaj diyorum kıza."

"Şe-şey attım. Atıyorum yani."

"İki saattir bi nasılsın diye soramadın mı?"

"Off soruyorum işte işine baksana sen."
Fatihe sitem ettikten sonraya yazmaya başladım.

-nasılsın.
Hayır bu çok saçma olurdu.
Sildim tekrar yazmaya başladım.
-Bugünkü olaydan sonra merak ettim iyi misin diye.

Yazdım ve attım. Kalbim niye bu kadar hızlı atıyordu. Ve neden mesaj attıktan sonra ekranı kapatmak yerine mal gibi attığım mesajla bakışıyordum.Kalp krizi geçiricem birazdan sanırım. Ne !! Görüldü oldu. Hemen wptan çıkıp telefonu koltuğun üstüne doğru fırtalttım. Fatih hareketimi garipsemiş olacak ki:

"Ne yapıyorsun sana bugünkü dayak hiç iyi gelmedi tuhaf tuhaf şeyler yapıyosun."

"Ben biraz yatıp dinlenicem iyi geceler sana da."dedim telefonu alıp odama gittim. Hayır bildiğin kaçmıştım çünkü aşırı saçma şeyler yapıyordum ve fatihe daha fazla rezil olmak istememiştim. Neden böyle olmuştum ya yediğim dayaktandı bencede fatih haklı en iyisi biraz uzanayım. Uzanıp telefonu göğsümün üstüne koydum. Bir anda gelen bildirim sesiyle korkup telefonu yine yere doğru fırlattım. Fatih bunu duysaydı yine bir ton alay ederdi sanırım.

Bir yeni mesaj. Ela'dan.

Telefonu elime alıp wpa girdim.

Hikayemi beğenirdiyseniz lütfen oylamayı unutmayın