You can keep a secret, can't you? #SPBC2023 #WCBC2324

Chapter 16

Μου κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα και με μια κίνηση κάθομαι οκλαδόν στο κρεβάτι. Πιάνω το κεφάλι μου. Νιώθω πως θέλω να αρχίσω να κλαίω από την πίεση.

-Πάνο δεν-

Με διακόπτει.

-Δεν υπάρχει περίπτωση να μην πας. Είπαμε, πρέπει να φερόμαστε φυσιολογικά. Και αυτή είναι η τέλεια ευκαιρία για να μου αποδείξεις ότι μπορείς.

-Μα δεν μπορώ! Πάνο όσο καλά κι αν νιώθω μέσα μου, όσο κι αν αισθάνομαι ότι είμαστε ελεύθεροι, όσο και αν αισθάνομαι πως γλιτώσαμε, όσο κι αν σκέφτομαι πως μπορώ να αναπνεύσω χωρίς να φοβάμαι μην ξυπνήσω με την ανάσα μου τον δαίμονα που μας κρατούσε σφικτά στα χέρια του, δεν γίνεται να βρεθώ με τόσο κόσμο. Δεν μπορώ! απαντάω με μία ανάσα και βάζω τα κλάματα από την πίεση που έχει συσσωρευτεί μέσα μου.

-Δεν υπάρχει δεν μπορώ Λίνα... υπάρχει δεν θέλω, μου λέει και σηκώνεται από το κρεβάτι και στέκεται απέναντί μου, κι εσύ μπορείς, μου λέει κατηγορηματικά,  απλά δεν θέλεις. 

Κατεβάζω τα μάτια μου στο πάτωμα, αφού ξέρω πως έχει δίκιο.  Προτιμώ να μην απαντήσω οπότε απλά γνέφω καταφατικά δείχνοντας του πως όσα είπε ήταν σωστά. Με πλησιάζει και σκουπίζει μερικά δάκρυα που βρίσκονται στα μάγουλά μου. Με παίρνει αγκαλιά και κάνω κι εγώ το ίδιο. 

-Θα πάμε μαζί στο πάρτι, ναι; με ρωτάει και σηκώνω το κεφάλι μου να τον κοιτάξω. 

Είναι και στο 1.85, που να τον φτάσω εγώ το 1.70..

-Ναι.. απαντάω σιγανά, απλά θα περάσουν τα παιδιά από το σπίτι κατά τις οκτώ να με πάρουν..

-Τόσο νωρίς; 

-Μάλλον θα πάμε να κάτσουμε στο σπίτι του Μάρκου, αλλά αν είναι το ακυρώνω και πάμε μαζί, δεν υπάρχει πρόβλημα! του λέω για να τον καθησυχάσω σε περίπτωση που δημιουργηθεί παρεξήγηση.

-Όχι, όχι μην ακυρώσεις τίποτα. Θα δω τι θα κάνω. Εσύ μόνο να βρεις κάποιον να σε συνοδεύει. Αν δεν είμαι εγώ δίπλα σου πρέπει οπωσδήποτε να είναι κάποιος μαζί σου, λέει ενώ ταυτόχρονα απομακρύνεται, πες στον Φίλιππο. Από παιδιά γνωρίζεστε. 

-Γιατί τόσο άγχος; τον ρωτάω ενώ τον βλέπω να ανοίγει την ντουλάπα του και να ψάχνει πετσέτα για να μπει για μπάνιο. 

-Γιατί δεν θέλω από το άγχος σου να γίνεις τύφλα, για αυτό.. λέει και κλείνει αμέσως την πόρτα της ντουλάπας που πριν λίγο άνοιξε. 

Δεν του απαντάω, απλά στέκομαι. Πλησιάζω το κρεβάτι του και κάθομαι εκεί. Το στρώμα του είναι αρκετά μαλακό. Βολεύομαι καλύτερα και τον βλέπω να φεύγει ενώ μου ρίχνει μια φευγαλέα ματιά με ένα χαμόγελο. Ξαπλώνω πίσω, κουλουριάζω το σώμα μου και με παίρνει o ύπνος αμέσως.