The Star Eyed Queen (COMPLETED)

Sumpa 7

This past few days matamlay si Natasha na labis ikinababahala ng kaniyang pamilya, wala itong tamang pagkain pirming nakakulong sa kwarto, at nakasarado ang mga kurtina. Hindi mawala ang kabang nararamdaman nito kaya hindi siya mapakali at kinulob ang sarili sa dilim 

Mas lalong tumitindi ang kaniyang mga nakikita inumpisahan niyang buoin ang mga senaryo at sinulat sa isang itim na notebook 

Isang babaeng umiiyak nakagapos ang leeg nito at mga kamay may takip rin ang mata nito habang may malakas na tawanan sa labas ng kwarto iyon kakaiba ang lugar dahil mukha itong selda o lugar ng mga preso. Apoy lang ang nagbibigay liwanag doon

"Gusto siyang sunugin ng lahat" 

"Hindi pwede! Alam mong hindi tama ito, mali ang mga pangyayaring ganito!" 

"Alam ko Cecilia... Pero wala tayong magagawa." 

"Meron! kailangan meron... Ricardo alam mong kekailanganin natin ang batang yon... Alam mong malaki ang halaga niya sa mundo natin." 

"Tama naman ang lahat ng iyong sinabi pero kaligtasan niya muna ang unahin natin."

-

Nakita ni Natasha ang sarili sa kaniyang panaginip na walang malay ngunit napapaligiran ng itim na paru-paro siya ay nasa isang matirik na bangin yung babaeng nasa selda ay nasa harap nito na nakangiti sa katawan ni Natasha 

"Kailangan mo ng bumalik." madiin nitong sabi sa walang malay na Natasha gumuhit ang malademonyong ngiti nito sa labi nang lingunin ang babang papag ng bangin

There's a thousand of dead bodies... Currently burning in a huge pit.

"Go back."

"You need to go back"

"You don't belong here."

"You are a cursed child! YOU NEED TO DIE!"

"You ruined everything."

"You'll be forever cursed, as the people you love and the people who love you will die."

Natasha's Pov

"NOOOOOOOOOOOOOOOOOO!"

Napapitlag ako sa gulat, napansin ko umaga na pala at nahulog ako sa kama. Hindi ko naramdaman ang sakit ng pagkahulog ko dahil mas masakit yung bandang puso ko gulong-gulo ang isip ko ng maramdaman ang basang likido sa lapag nang tignan ko ito ay bahagya akong natulala.

"Blood." tila bumaha ng dugo sa kwarto ko 

"TATA ANONG NANGYARI SAYO?!" napatingin ako sa pinto ng lumagabog ito

maluha-luha akong tumingin kay kuya at ate na may dala pang kawali

Nang makita nila ang kwarto bahagya silang nagtinginan at agad na lumapit sa aking pinaroroonan

"K-kuya.." 

"I'm afraid."

"Hush! Everything is under control. Hindi ka iiwan ni kuya at ni ate tahan na." pag-aalo sa akin ni kuya pero wala paring tigil ang pag daloy ng luha ko

"Madeline, I think it's time..." mahinang bulong ni kuya

"But Maustine! she's still young to handle this... They must stop." 

"Madeline! Alam ko may rason sila kaya ginawa nila ito. Alam ko." 

Napalingon ako sa bintana nanlaki ang aking mata nang makakita ako ng tatlong itim na paru-paro na lumilipad sa loob ng kwarto ko malapit sa box na iniingat-ingatan ko.