MEFTUN

6. Yıllanmış Yara

Evden Uzak// Neden Diye Düşünmekten
"Ben kimseyim senin için, tek gerçeğim sensizliğim."

Cemre: Biliyor musun neyi fark ettim

Cemre: Geçmişteki o adama benzemediğini

Cemre: Değiştiğini fark ettim Ömer

Cemre: Gerçi hâlâ inanmıyorum

Cemre: Sen hatırlamazsın hatta bilmezsin bile

Cemre: Bir gün sevgilinle fotoğraf paylaşmıştın

Cemre: Yanlış anlama, ben bunları aşalı bayağı oluyor

Cemre: O genç kızın hiçbir zaman açamadığı duyguları sana açmak istiyorum sadece

Cemre: Her neyse, ben sevgilin olduğunu bilmiyordum, o zaman öğrenmiştim

Cemre: Bana sırf sana karşı bir beklentim olmasın diye sevdiğin kızı anlatıyordun

Cemre: Nasıl kalbinin kırık olduğunu söylüyor, beni asla düşünmüyordun

Cemre: Geçti sandığım bir zamanda da benimle konuşmayı kestin

Cemre: Ve sonra işte sevgilinle olan fotoğrafını gördüm, sevdiğin kızı çabuk unutmuşa benziyordun

Cemre: Biliyor musun, sevgilin olduğuna takılmadan, ben sana acı veren kızı unuttun diye mutlu bile olmuştum.

Cemre: İşte o fotoğrafı gördüğüm ana kadar da senden mesaj bekliyordum, bir umut

Cemre: Oysaki konuşmamızın üzerinden 2 ay geçmişti bile

Cemre: Tekrar yazarsın umuduyla aptal gibi seni bekliyordum

Cemre: Sonra bir şey oldu, çok kötü şeyler duydum

Cemre: Sen benim o an yaşadığım çöküntüyü anlayamazsın

Cemre: Resmen bile bile ben kendi kalbimi kırmışım

Cemre: Kendime çok kızdığım zaman oldu ama artık anlayabiliyorum

Cemre: Benim senin sevgine ihtiyacım vardı ve sen bu sevgiyi sadece bana değil, konuştuğun bütün kızlara veriyormuşsun

Cemre: Ben bunları bilmiyordum

Cemre: Ben sadece benimle konuşuyorsun, bana sevgi veriyorsun sanıyordum

Cemre: Bazen hak ediyor muyum diye düşündüğüm bile oluyordu

Cemre: O kadar saftım ki, senin üzgün olduğun zamanlar ben senden üzgün oluyordum

Cemre: Seni iyileştirebilirim sanıyordum

Cemre: Seni sarıp sarmalamak istiyordum

Cemre: Sen de istiyorsun sanıyordum

Cemre: Oysaki sen, seni sevdiğimi bildiğin için beni elinde tutuyormuşsun

Cemre: Tam seni sileceğim zaman kendini hatırlatıyor, aklımı karıştırıyordun

Cemre: Benim o zamanlar nasıl bir karmaşa içerisinde olduğumu kimse bilmez

Cemre: Hem seninle hem de başka şeylerle uğraşmaktan benim psikolojim harap olmuştu

Cemre: Bir öyle olup bir böyle olmak beni çok yormuştu

Cemre: Ama inatla senin sorunlarına çare olmaya çalışıyordum

Cemre: Aslında bunlar senin umurunda bile olmuyormuş

Cemre: Tam tersine

Cemre: Peşinden köpek gibi koştuğumu arkadaş ortamında gerine gerine söylüyormuşsun

Cemre: Düşündüm, çok düşündüm

Cemre: Ben bunları tek başıma mı yaptım diye çok düşündüm

Cemre: Yemin ederim Ömer, dışarıdan bakan biri benim değil de senin benim peşimden köpek gibi koştuğunu söylerdi

Cemre: Konuşmayı hiçbir zaman ben başlatmıyordum, hep sen umut veriyordun

Cemre: Ömer sen benimle canımlı cicimli konuştuğun gecenin sabahı suratıma bile bakmıyordun

Cemre: Yokmuşum gibi davranıyordun

Cemre: Başkaları benimle konuştuğunu öğrenecek diye korkudan diken üstünde duruyordun

Cemre: Ömer

Cemre: Ben o kadar utanılacak bir kız mıydım?

✿

Paramparçayım...

Cemre :( Çok mutlu olacaksın umutlu kekim

Senin peşinden köpek gibi koşan Ömer olacak ve bunu çok hoşuma giderek yazacağım, sen hiç üzülme.