İstanbul Beyfendisi

18.Bölüm

"lan ben seni cidden gelmiycek sanmıştım."

"Ben aç dedim camı gelmişim demeki."

"Görüyorum geldiğini zaten baran."

"Ee içeriye almıycakmısın beni?"

"Almayı düşünmüyorum."

"Niyeymiş dur ben gelirim."

Camdan çekildim girmesini bekledim,baran tam o an gireceken camdan düştü.

"Annen ı sikiyim kolum acıyo."

"Annemi karıştırma yavşak."

Bide düşmüş anneme küfür ediyor,ama çok komik düşmüştü.

"Yardım etmicenmi asena."

"Aa doğru dur geliyim."

"Bi zahmet burda götümün üstüne düşmüşüm."

"Benmi dedim düş diye hâlâ hâlâ."

Dedikten sonra camı kapatım,baranın yanına inmek için merdivenlerden indim.Baranın yanında tanıdık biri vardı,kimdi bu ve barana neden bağırıyordu?
Net anlamak için yanlarına gittim,o anda gördüğüm kişi ile şoka girmiştim.

ANNEM!

"LAN SEN KİMSİN HIRSIZ FİLANMİ?"

"Yok abla sen yanlış anladın."

"LAN KIZIMIN ODASININ CAMINDA NİYE DİKİZLİYON BENİM KIZIMI."

"Ya abla o öyle değil sen çok yanlış anladın."

"BUNUN NERESİ YANLIŞ ANLAŞILCAK ŞİMDİ SANA Bİ ANNE TERLİĞİ ATIYIMDA GÖR SEN."

"Abla valla öyle değil."

Annem baranın tam anlının ortasına terlik atmıştı,bu sefer gülsem ayrı dert ağlasam ayrı dert.Mecburen artık anneme baranı tanıştırmam lazımdı,böyle öğreneceğin için üzgünüm anne.

"Anne naptın sen!"

"Ne yapmışım bu sapık senin camına çıkmış,bide seni dikizliyor yok öyle dünya."

"Ya anne o olay öyle değil."

"Sus kız sen anneye karışılmaz."

"Anne yalvarırım dur anlatıyım."

"Tanıyonmu bu çocuğu sen?"

"Evet ama dur anlatıyım sana."

"İyi tamam ama bunu unutmadım unutamam ona göre."

"Tamam annem tamam."

Annem sinirlenmişti az da olsa yumuşamış gibiydi,annemi aldım ve bahçedi koltuklara oturtum.Baranda başını eğmiş yürüyordu altına yapmış çocuklara benziyordu.Baran ardından annemin solundaki tekli koltuğa oturdu,bende annemin sağındakı tekli koltuğa oturmuştum.Ve konuya nereden gireceğimi maalesef bulamamıştım,kızar diye düşünüyordum veya kızmayacaktı veya istemeyecekti baranı.İstemediği zaman ne yapacaktım ben?

"Anlat bakalım sendeyiz kızım."

"Anne baran benim erkek arkadaşım."

"Erkek arkadaş?"

"Ee yani sevgilim."

"Tövbe estağfurullah."

"Anne ama dur lütfen."

"Bende diyom seni niye dikizliyor,güzelim kızı bulmuş tabi dikizler maşallah sana."

"Anne ya."

"Annecim tamam tamam."

"Bu sanki abinin arkadaşı barana benziyor he."

"Zaten o."

"Nasıl ya çabuk baranla nasıl tanıştın,filan bana anlatıyorsun sonuçta damadımı gördüm şimdi öğrenme zamanı."

Baranla nasıl tanıştığını anlatır.

Annem baranı az da olsa biliyordu, sonuçta abimin arkadaşı dı.Baranla ilk ne zaman konuştuğumuza dahil söylemiştim,annem şaşırsa bile yüzü gülüyordu.Bu hali güzeldi keşke hep böyle kalsa,annem baranı seviyordu zaten damadı olucak zaten sevsin.

"Valla bak oğlum benim kızın arada delilikleri tutar."

"Yok abla estağfurullah biliyorum zaten."

"Ee ozaman."

"Yani olsun ya öyle de Güzel o."

"Ne güzel birbiriniz sevmeniz."

"Evet abla."

"İyi hadi bakalım siz oturun,ben eve geçiyorum birşey olursa gelirsiniz."

"Tamam tamam abla merak etme."

"Hadi öptüm sizi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Annemin eve geçtiğini emin olduktan sonra barana vurmaya başladım.

"Lan oğlum bak bida camdan girersen annem gibi terlik atmam yumruk atarım he sana."

"Aşkım alt tarafı camdan girdim bebeğim,nolcak."

"Bak aşkım annem gördü ya başka biri görseydi ne yapacaktık?"

"O zaman düşünürdük onu."

"Tabi beyfendi demesi kolay sana."

Cidden bunun kafası iyidi,annem yerine başka biri görseydi nolurdu kesin orospu derlerdi bana.Adım gibi eminim büyük ihtimalle öyle derlerdi zaten.

"Baran."

"Asenam."

"Yıldızları izleyelimi?"

"İzleyelim olur."

"Gel kolarmın arasına."

Baran kollarını açtı,bende yanına sokuldum kolları çok rahatı kası da vardı ama olsun.

(Yarım saat sonra.)

"Asenam."

"Baranım."

"Instagram a post atalımı?"

"Olurr."