|Would you change for me?|TAEKOOK|

|6|

İlk defa büyük ve lüks bir restoranda yemek yiyordum.Tabii ki bana acı veren de, ağrıma ilaç olan da aynı kişiydi.Bay Kim'di.

Bir masanın kenarına geldiğimizde Bay Kim önce benim oturmamı beklemiş, sonra kendisi oturmuştu.Garson, Bay Kim'e sormadan birçok çeşit yemeği masaya getirdi.Sanırım kendisine sormadan getirmesinin sebebi Bay Kim'in buraya sık sık gelmesiydi.
Ben öyle düşünüyordum.

"Yemeye başla, kalabalığa bakmayı bırak"

Yıllardır insan yüzü görmediğim için görünüşüm normal olabilirdi ama yine de Bay Kim'in sözlerinden sonra kendimden utandım.Birde sinirlenmesinden korkuyordum.

"Kusura bakmayın efendim"

Başını kaldırıp yüzüme baktıktan sonra "Kalabalık içinde bana Efendim veya Bay Kim diyemezsin" dedi.

Söylediklerinden mantıksız bir şekilde mutluyken, Taehyung'un yüzüne tuhaf bir ifadeyle baktım.Adını böyle düşünmek garip ama aynı zamanda güzeldi.
Ona adıyla hitap edenler şanslıydı.

"Tamam Taehyung"

Bunu söylediğimde dudağının kenarının biraz seğirdiğini gördüğüm an hemen ciddileşerek öksürdü.

"Ama eve döndüğümüzde ben senin efendin, sen de benim kölem olacaksın, bunu unutma."

Bu cümleler kalbimi acıtırken, neden kalbim bana oyun oynuyor diye düşünüyordum.Ne de olsa ona hep efendim derdim, peki şimdi neden kalbim bunu beğenmedi? Ne değişti ki?
Bir gün beraber yemek yedik diye mi?

"Unutmayacağım Taehyung"

"Her cümlenin sonunda adımı söylemek zorunda değilsin."

Söylediklerine cevap bulamayınca bahane olarak "alışmaya çalışıyorum" dedim.Taehyung başını sallamış ve yemeye devam etmişti.Biraz etrafa bakındıktan sonra bende yemeye başladım.

Yemeğimizi bitirdikten sonra garson geldi ve Taehyung parayı ödedi.Bana bir şey demeden ayağa kalktı ve benim kalkmamı bekledi.Kalktıktan sonra birçok kişi parmaklarıyla Taehyung'u işaret edip fısıldaşıyordu, kapıdan çıkıp arabaya yöneldik.

Ben ön koltuğa,Taehyung sürücü koltuğuna oturdu.

Alışverişe gidiyorduk.

Yol boyunca sustu ve hiçbir şey söylemedi.Bir insan nasıl bu kadar az konuşabilir gerçekten merak ettim o an.İçsel duygularını asla dışa vurmazdı.Bu karakter, annesi evden kaçtıktan sonra doğmuştu onda.Ayrıca aynı zamanda babam ortadan kaybolduktan sonra.Annemin öldüğü gün.Gerçekten de o gün hayatımın, hayatımızın en olaylı günüydü.

*
*
*

Sonunda geldiğimiz alışveriş merkezinde, ben sessizce yanında yürürken Taehyung benim için kıyafet seçiyordu.O anda, Taehyung ve benim efendi ve köle değil, en iyi arkadaş olmamızı diledim.Çünkü o aslında tamamen farklı bir insandı.Bunu bugün biraz anladım.

Adını söylediğimde onun tamamen farklı olduğunu hissettim.

Taehyung'un benim için seçtiği bol bir beyaz ceket, bol bir mavi gömlek ve siyah dar pantolon.
Hepsi çok güzeldi.

"Al bunları, git giy, sonra gel nasıl göründüklerine bakalım.Sen üzerini değiştirirken ben senin için pijama seçeceğim"

Bir çocuk kadar mutlu bir şekilde Taehyung'un elinden kıyafetleri aldım ve aceleyle soyunma odasına gittim.

Taehyung'un üstümdeki kıyafetlerine baktım ve onları düzgün bir şekilde çıkarmaya başladım.Bana verdiği kıyafetleri giymeye başladım.Gömleğim ince belimi gizlerken üzerine bir ceket giydim.Pantolonu giydikten sonra odadaki aynaya baktım.İlk kez kendimi beğendim.Böyle giyineceğim hiç aklıma gelmezdi.