DERT | Yarı Texting

0.0

sonradan eklenen not: Kitaplarımda REKLAM yapmak ve BAŞKA KİTAP KARAKTERLERİ hakkında yorum yapmazsanız sevinirim. Aynı şekilde okurlarımı da istekleri dışında rahatsız etmemenizi rica ediyorum. Reklam olan yorumları siliyorum ve reklam atan kişileri engelliyorum. Gözden kaçırdıklarım olabilir. Belirtirseniz sevinirim.

Keyifli okumalar 💗

Dikkat: Küfür ve argo bolca vardır!

•

Everywhere I go I know that I don't want to be. Part of something i won't ever need. Your socialized, romanticize the life.

•

Sosyalleş ve romantikleş. Bu benim hayat felsefemdi. Her şey bir yere kadardı elbet. Bu da öylece kalmıştı.

Ankara'da mükemmel denecek kadar güzel bir hayatım vardı. Okulum, derslerim, çevrem... Her şeyimle çok iyiydim. Bir sevgilim vardı, onun erkek arkadaş grubu, benim kız arkadaş grubum. Beraber takılırdık çoğu zaman. Nereye kadardı?

Hayatımı altüst eden o kazaya kadar.

"Eliz Sarıdoğan ile mi görüşüyorum? Ailenizi Ankara otoyolundaki kazada kaybettik."

O iğrenç telefonumun zil sesi çalıp açtığımda duyduğum o iğrenç doktorun sesi her şeyimi altüst etmişti. Belki de o sesi hiç bir zaman unutamayacaktım.

Ama bir şeyi öğrenmiştim böylece. Tüm bu arkadaşlıklarım, hepsi... sahteydi.

Ailem öldüğünde tek dedikleri şey 'başın sağ olsun'du çünkü. Sevgilim dediğim adam bile bana sevgisini hissettirmişti lakin iş dertlere gelince toz olup gitmişti.

Bu kazayla öğrendiğim bir şey daha vardı. Kimse kimsenin derdini çekmezdi. Herkes kendisine yüktü. En yakınım bile olsa benim derdimi de kimse istemezdi. Onlara göre yüktü çünkü.

Onlara göre derdimi dinlemek yüktü.

Ankara'dan Sakarya'ya giden otobüste kulaklığımı takmıştım ve gözlerim kapalıydı. Müzik dinliyordum. Beynimdeki sesleri susturmak için güzel bir yöntemdi.

Gideceğim yer ise teyzemlerdi.

Annemin ablası yani Şeyma teyzem ve üvey amcam, ha bir de başıma bela olan üvey bir kuzenim vardı.

Pisliğin tekiydi kendisi. Üvey diye değildi ona olan nefretim. İlk izlenimi gözümde kötüydü çünkü.

Aras benden bir yaş büyüktü ama bir yıl sınıfta kalmıştı. Çalışkan falan da değildi. Aptalın tekiydi benim aksime.

Onu en son iki yıl önce doğum gününde görmüştüm. Teyzemin eski kocası vefat ettiğinde daha ben 5-6 yaşlarımdayken şu anki eşi Eren eniştemle evlenmişti. Eren eniştemin de eski eşi Aras'ın velayetini almak istememiş, bu yüzden de Aras Eren enişteme kalmıştı.

Bazen Eren enişteme acımıyor da değildim hani.

Aras kafasına göre takılan, hiç bir şeyi umursamayan biriydi. Benim hayat felsefem nasıl 'sosyalleş ve romantikleş' ise onunki 'umursama ve takıl' olmalıydı.

Onunla sık sık konuşmazdık. Sadece numaralarımız kayıtlıydı. He bir de sosyal medyada takipleşiyorduk bu yüzden çoğu şeyini oradan görüyordum.

Telefonum çalınca müzik sesi de otomatik kesilmişti. Arayan kişiye baktığımda teyzem olduğunu fark ettim. Telefonu açtığımda da bluetooth ile kulaklığa bağlanmıştı zaten. "Alo?"

"Kızım?" diye sordu hafif endişeli bir sesle. "Nasılsın Eliz? Geliyor musun?"

Nefesimi bıraktım. "Evet teyze."

"Evinizde eşyalarınız falan var mı? Tüm kıyafetlerini aldın mı?"

"Teyze ben oraya yatılı kalmaya gelmiyorum zaten. Mezun olduğumda üniversitenin yurtlarında kalırım. Beni dert etmene gerek yok."

"Olur mu öyle şey Eliz? Ne demek dert etme? Ben senin teyzenim. Bir sıkıntın olursa ilk geleceğin kişi olmalıyım."

"Teşekkür ederim ama iyiyim," dedim yavaşça. "Düşünmen yeterli. Oraya varınca arayayım olur mu? Şimdi kapatıyorum."

"Tamam. Varmadan yarım saat önce ara. Eren ve Aras almaya gelir seni. Trafik falan da olur..."

"Aras gelmesin ya," dedim mızmızlanarak. "O kafayla onu hiç çekemem valla teyze."

"Ben söylerim gelmemesini ama... Pek dinlemez ya. Bilirsin," güldü. "İş seni gıcık etmekse ahirette bile olsa geri gelir yani."

Sesim durgunlaştı. "Kapatıyorum."

O da fazla sorgulamadı. Annemlerin ölümünü henüz atlatamamıştık çünkü. "Görüşürüz."

Telefonu kapattığımızda kafamı yeniden cama yasladım. Bir kaç dakika sonra instagramdan bildirim sesi gelmesini kendisine özel olan bildirim sesinden anlamıştım.

Oflayarak telefonumu açıp instagrama girdim. Mesajlarıma baktığımda Aras ahmağının yazdığını gördüm.

arasyel: benim çirkin ve aptal kuzenim bizde kalmaya mı geliyormuş? :(

arasyel: vah vah ne üzgünüm ama

elizsaridogn: aras uykuluyum zaten. boş yapma da kapa çeneni

arasyel: peki madem. şimdi salıyorum seni ama merak etme, sakarya'ya vardığında görüşeceğiz :)

elizsaridogn: siktir git :)

•

dayanamayıp attım ahsbdhanfj

başlama tarihiniz?

çok güzel olacak, hissediyorum söcmsmdmemf

kısa hikaye olduğu için çok uzun bölümler beklemeyin :'(

ama uzun da atabilirim, hiç fark etmez...

bölüm sonu yorumlarınızz

16.04.2023