chapter 1o : a day to remember

2.9K 281 131
                                    


"I can't believe I'm wasting my Saturday on that guy," I whispered to myself as I stared at my own reflection in the mirror, trying to see if my pastel pink sundress and side-swept fishtail braid looked good on me

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

"I can't believe I'm wasting my Saturday on that guy," I whispered to myself as I stared at my own reflection in the mirror, trying to see if my pastel pink sundress and side-swept fishtail braid looked good on me.

"Wait, makeup!" I gasped when I realized how pale I looked kaya naman dali-dali akong tumakbo patungo cabinet ko. Tamang-tama kasi hindi ko pa nagagamit ang makeup na bigay ng balikbayan kong ninang.

As soon as I felt like I was good to go, I quickly grabbed my white crossbody bag and new white shoes, putting it on as fast as I could. 

I checked my phone as I walked out of my room. However, as I began to make my way down the stairs, I heard my Mom giggle as if she was talking to someone . . . and then, I heard it. Another voice. A familiar, gentle-sounding voice.

"Blueberry?" I gasped. I will never not recognize my favorite voice.

I ran down the stairs and, to my shock, Blueberry was really sitting in our living room couch, chatting with my mother like they're friends or something.

Bluberry looked so cute in his white hoodie and faded jeans. Sumakto pa talagang magkakulay ang mga damit namin.

"Sumasali po pala si Katrielle ng pageant noong bata pa?"

"Aba, oo! Nanalo 'yang 'Barangay Ms. Bulilit' noong bata pa! Lagi rin 'yang naiimbitahan noon tuwing Flores De Mayo kaso ayaw niyang sumali kapag wala si Carri. Teka, kilala mo rin si Carri 'di ba? Sanggang-dikit 'yon ni Katrielle ko. Alam mo ba? Minsan pa 'yan silang sumali sa talent show dito rin sa barangay."

"Talaga po? Ano naman po ang talent nila?"

"Tingnan mo diyan sa huling page ng album!"

Nagulantang ako sa pinag-uusapan nila, pero tuluyan akong nagimbal nang mapagtantong nakalatag sa coffee table ang mga photo album ko.

"Mama!" Halos lumipad ako pababa ng hagdan. "Blueberry! Isara mo 'yan!"

"Blueberry?" Mom turned to him with an amused smile on her face.

"Tree!" Natatawang napatingin sa akin si Blueberry at saka itinuro ang album na nakapatong sa ibabaw ng kanyang hita. "Ang cute mo pala noong bata ka."

"Cute ako hanggang ngayon! Isara mo na nga 'yan!" Halos mangisay ako sa sobrang kahihiyan. Sa kabila nito, hindi ko mapigilang matawa. Pakiramdam ko rin ay para nang sinisilaban ang pisngi ko dahil sa sobrang init nito. 

"Mama naman, e! Ba't mo nilabas yan?! At saka, ikaw Blueberry? Anong ginagawa mo rito?! Paano mo nalaman saan ako nakatira?! Ma, ba't mo siya pinapasok?!" Hindi magkanda-ugaga ang isip ko. Kung sino-sino na sa kanila ang tinuturo at pinapaulanan ko ng tanong.

"Pagpasensiyahan mo 'tong unica hija ko, ha? Mahiyain lang talaga 'to," Mama said apologetically and let out a demure chuckle. She then side-eyed me, twitching her lips like she was scolding me.

The Goodbye GirlWhere stories live. Discover now