Veinticinco (Finally Home)

703 51 8
                                    

"Good morning" bati ko kay David.

"Good morning Gi" sabi nito at tsaka bumangon.

Nakaupo ako sa isang small table sa hotel room namin. Halos hindi nakatulog sa narinig ko, ayaw ko syang paasahin, at the same time pinapaasa ko ba kung parang nagugustuhan ko nadin sya? Argh! Mali to' eh hindi pwede to!

"Go have breakfast, tara baguio tayo?" I asked.

"Ah, roadtrip pala ah" tanong nya.

"Yeah, and im planning to go to Laoag din" sabi ko.

"Grabe" sabi nya.

"Lasing kaba kagabi?" Tanong ko.

"Bakit? May ginawa ba akong mali or masama?" Tanong nya.

"May sinabi ka, hindi naman masama" sabi ko at tsaka humigop sa kape.

"Ano yun?" He shyly asked.

"Sabi mo mahal mo na ako?" Tanong ko.

"What? Sinabi ko yun?" He asked.

"Yes, I don't wanna lead you on but i also don't wanna reject you, it's just difficult bakit kasi sa lahat pa ikaw ang makakalaban ng daddy ko" sabi ko.

"What do you want me to do? May paninindigan ako sa bayan" sabi nya.

"Yes, but you could've considered my dad's side, dahil ba asawa sya ni tita Irene, hindi na sya p-pwede magpaliwanag dahil sa tingin nyo mali na agad?" Tanong ko.

"It's not like that, yung mga farmers ang kliyente ko" sabi nya.

"You know tama na, walang pupuntahan kung pag uusapan natin to" sabi ko.

Fast forward

After a week.

"How long are you planning to keep it saakin? Ha? Ano lolo? I trusted you!" Sabi ko.

"Calm down" sabi ni Abuelo.

"How? Paano ako kakalama? 30 years! God! Please kung meron pang iba, sabihin nyo na saakin, para kahit papaano mabawasan yung sama ng loob ko" sabi ko.

"Listen to me, naghahanap lang ako ng perfect time" sabi nito.

"Liar! Wala kang balak sabihin sakin to' pano nyo nagawa sakin to'ni mommy!?" Tanong ko.

"H-hindi alam ng mommy mo" sabi ni Lolo.

"Ano?" Tanong ko.

"Hindi nya alam na hindi ka Elizalde" sabi nito.

I felt like I was stabbed so many times

"HOW COULD YOU DO THIS! WALA KA NANG AWA SAMIN NG ANAK MO!? KUNG HINDI PA AKO TATAKUTIN NG ANAK MO HINDI KO PA MALALAMAN" sabi ko habang patuloy na umiiyak.

"Namatay ang tunay na anak ng mommy mo! Your mom fell into a coma after giving birth because of complications, namatay ang anak nila ni Greggy, nakita ka ng isang nurse at dapat dadalhin kana sa ampunan pero pinigilan ko at ikaw ang ipinalit ko sa totoong Gia" sabi ni Abuelo na halatang kinanabahan sa mga sinasabi nya.

Flashback:
June 17, 1992
Hugo's point of view

I was walking back and forth, hindi ko alam paano sasabihin sa anak ko ang nangyari, she's currently in a coma, Im currently in the empty parking lot of the hospital, when I saw a nurse carrying a baby as if itatakas nya ang bata.

"San mo dadalhin ang sanggol na yan!? Alam mo bang pwede kang makulong sa ginagawa mo!?" Tanong ko at nilapitan ang nurse.

"Sir hugo, wala ho akong masamang intensyon, nakita ko ho tong sanggol na ito sa
Isang nursery room para sa mga sanggol na namamatay sa panganganak  na umuungot at mahinang umiiyak, nataranta ako at tiningnan kung tama nga ba ang nakikita at naririnig ko, wala hong tag ang bata kaya dadalhin ko sya sa bahay ampunan upang maalagaan duon at mapalaki" sabi ng nurse.

Amando FamiliaWhere stories live. Discover now