as good as it gets|pedro pascal

Chapter Two: Return to the Family

Etkilenmiş olması yetiyor muydu ondan da emin değildi. Beth'in "Kendinden ve duygularından kaçarak yaşayamazsın." cümlesini hatırlayıp duruyordu ama kolay değildi. Eğer duygularını bir kere fısıldasa geri dönülmez bir yola girerdi çünkü. Alacağı hasardan da korkmuyordu üstelik. Asıl korktuğu çevresine vereceği hasardı.

"Dinlenmiş gözüküyorsun. Sevdim." dedi Jay. Arabasına yaslanmayı bırakıp kendisine yaklaşan sevgilisine bir öpücük verdikten sürücü koltuğuna doğru attı adımlarını. Nellie de yolcu koltuğundaki yerini aldığında ikisi de sakin tebessümleriyle birbirlerine bakmıştı.

Dışarıdan bakan bir göz ne kadar şirin bir çift olduklarını düşünebilirdi. DJ bir adam ve rockstar bir kadının iyi bir ikili olabileceğini düşünen birçok insan çıkabilirdi. Sadece gerçek bu değildi.

Nellie de biliyordu, yaptığı asla doğru değildi. Yıllar boyunca içinde tuttuğu hisleri vardı. O saçma duyguların artık geçmişte kaldığına inandırmaya çalışıyordu kendisini ama düşündüğü kadar iyi bir yalancı değildi.

"Oscar'a mı gidiyoruz?" diye sordu Jay. Nellie başını salladığında telefonunu ona uzatmış ve kadının konumu telefonuna girmesine izin verdikten sonra arabasını çalıştırarak yola çıkmıştı.

Nellie'nin fazla konuşkan biri olmadığını fark etmişti Jay. Amerika turnesinin hangi durağında olduğunu bilmiyordu, birkaç eyaleti onunla birlikte dolaşmış büyük rockstar Nellie Gnecco'nun öncü müzisyenlerinden biri olarak sahne almıştı ve bu şekilde tanışmıştı onunla.

Festivallerde, sahne arkasında birkaç kez beraber sarhoş olmuş, sohbet etmiş kadının az konuşmasına rağmen olabildiğince tanımışlardı birbirlerini. Sevgili olmaya yeter miydi tüm bunlar bilmiyorlardı ama Jay sevgili olmaya yetecek kadar çok hoşlanıyordu yanında oturan kadından.

"Oscar bana karşı biraz korumacıdır. Başta sert gözükecektir ama aldırma yumuşar. Eğer sana bir şey derse alınma olur mu?"

"Peki Pedro? O nasıldır? Sanırım onlar hakkında konuşurken en çok onun adını duydum."

"Pedro..." diye mırıldandı Nellie. Hangi kelimeleri kullanacağına karar veremiyordu. "Pedro eminim sana karşı kibar davranacaktır. O hep kibardır zaten. Epey de sevgi doludur, göreceksin. Ortamı yumuşatmak için saçma espriler de yapar. Benim rezil hikayelerimi anlatacağına da eminim o yüzden kendini hazırlasan iyi edersin."

Sakince güldü Jay. Abisi gibi gördüğünü itiraf ettiği Oscar için iki kısa cümleyi yeterli görmüşken, Pedro için sıraladığı cümleler daha da meraklandırmıştı onu. Nellie'nin 'ailem' diye bahsettiği adamların ünlü iki oyuncu olduğunu biliyordu, Jay de mesleği sayesinde etrafında ünlülerin olmasına alışıktı. Çekindiği şey kesinlikle bu değildi.

"İşte geldik." dedi Jay. Arabadan indiği sırada Nellie'nin de indiğini görerek kapıları kilitlemiş ve elini ona uzatmıştı.

Derin bir nefes alarak sevgilisinin elini tuttu Nellie. Bahçe kapısından içeri girdiklerinde ciğerlerindeki havanın çekildiğini hissediyordu. Buraya, duygularının geçmişte kaldığına kendisini inandırarak ve yeni sevgilisinin elini tutarak gelebileceğine inanmıyordu.

Beth'in "Duygularını gömersen boğulurlar sanıyorsun ama güçlenecekler." deyişini hatırladı. "Ve öyle güçlenecekler ki boğulan sen olacaksın Sunny. Bunu kendine yapma güzelim."

"Sunny geldi!" diye bağıran sesi duyduğunda gülümsedi kadın. Kendisine doğru koşan yeğenini gördüğünde dizlerinin üzerine çökerek onu kolları arasına almıştı. Boğazına düğümlenen o gerçekleri hissetti o an. Beth'i kaybettiği günden beri yeğenlerine karşı iyi bir hala olamadığı gerçeği ete kemiğe bürünmüş ve Nellie'nin boğazına sarılmıştı acımasızca.