you and scaramouche are both drama majors and have been at each other's throats vying for the same lead roles since high school. but when you're both cast as each other's love interest in your second year of university you're forced to be civil with...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
the phone call! ...an hour in
scara: you're not half bad when you aren't fucking up your lines
you: is this your way of complimenting me?
scara: the closest you'll ever get
you: i'd believe you actually hated me if you didn't constantly stalk my twitter
scara: we literally have the same mutuals i see your shit whether i want to or not
you: you're obsessed with me ~
scara: [sigh]
The phone call continued with both of you bickering in between the lines of the monologue you were studying. Whenever you forgot a line he'd click his tongue and correct you, his voice sounding smug everytime he had to. But he also made sure to comment on what you did well with a softer tone if you sounded dissatisfied with yourself.
It was an odd feeling, hearing his low chuckle in your ear in the midst of the night when you managed to crack a joke to his liking. The monologue was soon abandoned after an hour when you both starting bantering about the play and the logistics of having scissors for hands. It wasn't until you looked at the clock and saw how late it was that you cleared your throat and maneuvered the conversation back to the script. It was odd. When you both weren't bickering about who was better you two managed to get along. You'd never tell anyone that though.
you: it's four am now i think we should call it quits
scara: what, are you getting weak?
you: even an idiot like you needs sleep. i'm not winning the lead because you're tired
scara: sounds like you're the one who's obsessed with me
