Raunchy Alpha // larry

Special Chapter "Axel"

"Hehehehe!"

Omega eşine bir bakış atarken Valeria Harry'nin üzerine atlamıştı. "Babişko!"

"Benim güzelim! Hoşgeldiniz!"

Axel adımlamadan önce olduğu yerden ailesine, baba kız hasret gideren ikiliyi izleyen annesine baktı.

İşte yine kavuşmuştu gönlünün efendisine...

O Valeria gibi direk üzerine atlamak yerine, kardeşinin Louis'ye geçmesini bekledi ve babasından başladı.

Annesini sona bırakıyordu ki doya doya sarılabilsin.

"Ax," Valeria'nin sesiyle ona baktı, annesine sarılmış yanağını yanağına yaslamış ve işaret parmağını ikisi arasında getirip götürüyordu, benzerliklerini gözüne sokmak için. "..kudur."

Bıkkın bir nefes verirken dayanamadı ve ondan aşağı kalmamak için kaşlarını kaldırdı. "Sen de yakında, 'Babişko!' diye üzerime atlama da."

Valeria yapılan taklidine ve bunun yaşanma durumuna yüz buruşturup ona dil çıkardı.

"Hoşgeldin oğlum!"

Gülerek sarıldı babasına. "Baba, nasılsın?"

Harry geri çekilirken iç çekti ve kolunu oğlunun omzunda dinlendirdi. "Seninle bir konuya açıklık getirebilirsek daha iyi olacağım..."

Axel anlamamış gibi babasına baktı. Artık saçları uzun veya eskisi kadar kıvırcık değildi ve kırlaşma belirtileri gösteriyordu. "Ne konusu bu?"

Babası kolunu boynuna dolayıp aralarındaki mesafeyi kapatarak kısık sesle konuştu. "Oğlum, artık annenin bir karar vermesini sağlamalıyız. Hem aynı şehirde ama farklı evlerde kalıyor olmamızı kaldıramıyor. Hem evdeki yalnızlığımızın tadını çıkarmak istiyor. İçini rahatlatmak için seninle konuştuğumu, senin açından bir problem olmadığını söylüyorum, bu sefer de seni eve gelme diye ikna etmekle suçluyor beni!"

"Siz delisiniz..."

"Onu gidip annene söyle!"

"Bana ne söyleyecek Harold?"

"Tabii ki benim için ne kadar mükemmel bir Omega olduğundan bahsedecek Kalbimin Kan Deposu! Aynı şeyler yani."

"Görüşmeyeli takma isimlerin kötüleşmiş baba..."

"Hâlâ son derece özgün, orjinal ve gerçeği anlatıyorlar Axel. Kapa çeneni."

"Peki..."

Sonunda beklediği an gelip annesine yöneldiğinde onun şakaklarındaki kır saçlarıyla, kırışan göz kenarları ve yüzünde belirginliğini göstermiş çizgilerle aynı mükemmel gülümsemeyi verdiğini gördü.

"Hoşgeldin bebeğim."

"Hoşbuldum anne."

Ona sarıldıktan sonra çekilip annesinin kısa, kıvırcık, kahverengi saçlarını sevmesini ve yeşil gözlerine bakmasını bekledi. "Nasılsın?"

"Seni gördüm, daha iyi oldum."

Kıkırdadı Louis. "Bu kadar babanın izinden gitmene gerek yok."

Uzun boyundan dolayı artık annesine yukarıdan bakarken eğildi ve yanağından öptü. "Bu bizden değil, senden kaynaklanıyor."

Biraz daha sarılıp özlem giderdikten sonra kolunu annesinin omuzlarına bırakıp babası ve Valeria gibi içeri geçtiler. Salondan gelen seslerini takip ederken Adrius'tan iz yoktu.

Evi kokutacaktı...

"Ee güzelim, Paris nasıl?"

"Tam bıraktığın gibi baba! Muhteşem! Fransızcam da kusursuzlaştı. Her şey harika! Artık senin gibi yetenekli bir Tasarımcı Model olmak için gereken tüm koşullar tamamlanıyor!"