ေတဇက ကင္မရာတစ္လုံးျဖင့္ စာအုပ္ေတြကို တစ္အုပ္ခ်င္းစီလိုက္ရိုက္ေပးသည္။

"ဒီေန႔ခတ္ Social media ေတြအားေကာင္းၿပီး တိုးတက္လာတာေကာင္းေပမဲ့ လူငယ္ေလးေတြ စာဖတ္အားနည္းလာၾကတာ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းစရာပဲကြ... တခ်ိဳ႕တတ္နိုင္တဲ့သူေတြကေတာ့ စာအုပ္အေရာင္းဆိုင္ေတြကေန ကိုယ္ပိုင္ဝယ္ဖတ္ၾကပါတယ္... အဲ... မဝယ္နိုင္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ စာအုပ္ေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးသြားေရာကြ"

ကိုမ်ိဳးမင္းလတ္အေျပာကို ဝီလ်ံက ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံသည္။

"ဟုတ္တယ္ အစ္ကို... စာအုပ္ ကိုယ္ပိုင္မဝယ္နိုင္တဲ့သူေတြ...ေနာက္ၿပီး စာအုပ္ေတြသိမ္းထားဖို႔ေနရာ အခက္အခဲရွိတဲ့သူေတြအတြက္ စာအုပ္အငွါးဆိုင္ေလးေတြက သိပ္အဆင္ေျပမွာပဲ"

ထိုအခိုက္မွာပဲ ဆိုင္ေရွ႕မွာ စက္ဘီးရပ္သံႏွင့္အတူ ဆယ္ေက်ာ္သက္လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာသည္။ ထိုေကာင္ေလး၏ ဘယ္ဘက္ မ်က္လုံးေလးတစ္ဖက္က သိသိသာသာေစာင္းေနသည္။ သူက ညာဘက္ကိုေခါင္းနည္းနည္းေစာင္း၍ ထည္ဝါတို႔ကိုၾကည့္သည္။

"ဟာ ကိုႀကီး Wonderful တို႔ပါလား"

ထိုေကာင္ေလးက ထည္ဝါ့ youtube video ေတြၾကည့္ျဖစ္သည္ထင္၏။ V log ေတြထဲမွာ ရံဖန္ရံခါ ပါတတ္ေသာ ဝီလ်ံႏွင့္ ေတဇတို႔ကိုပါ သိေနသည္။

"ေတြ႕ရတာ တကယ္ဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ... ကၽြန္ေတာ္ အျပင္မွာေတြ႕ဖူးခ်င္ေနတာဗ်"

"ေအးကြ ကိုႀကီးတို႔ ဒီရပ္ကြက္ကို ခဏခဏ ေရာက္ျဖစ္ပါတယ္"

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအးရိပ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္လဲ ကိုႀကီးေၾကာင့္ နာမည္ႀကီးေနၿပီဗ်... ဓာတ္ပုံတူတူရိုက္ခ်င္တာဗ်ာ... ကိုႀကီး Wonderful က ဓာတ္ပုံရိုက္ရတာ မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာထားေတာ့ မရိုက္ေတာ့ပါဘူး"

ထည္ဝါက အျပင္ေတြသြားလို႔ Youtube မွ Subscriber ေတြႏွင့္ေတြ႕လၽွင္ ဓတ္ပုံေတြမရိုက္ၾကဖို႔ ခဏခဏ ေမတၱာရပ္ခံလြန္းသျဖင့္ တခ်ိဳ႕က ထည္ဝါ့စိတ္ကိုနားလည္ေနၾကၿပီ... တားမရ ဆီးမရ တခ်ိဳ႕တေလသာ အတင္းခိုးရိုက္တတ္ၾကသည္။

"ေက်းဇူးပါကြာ... ညီေလးက စာအုပ္လာငွါးတာလား"

"ဟိုေန႔က ငွါးထားတာ လာအပ္ရင္း အသစ္လာငွါးတာ"

Wonderful PromiseWhere stories live. Discover now