Ep 12 (Z)

7.3K 281 5
                                    

"ေရာင္နီဦး စာေပ"

မန္က်ည္းပင္ေအာက္က ဆိုင္ခန္းက်ဥ္းေလးေရွ႕မွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားသည့္ ဆိုင္းဘုတ္ေလး။ ကင္မရာကို ဆိုင္းဘုတ္ဆီမွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရႊ႕လ်ားၿပီး ဆိုင္ေပါက္ဝဆီကို ေရႊ႕လိုက္ေတာ့ ထည္ဝါ့ကင္မရာ ျမင္ကြင္းထဲမွာ ကေလးႏွစ္ေယာက္က ကာတြန္းစာအုပ္ကိုယ္စီပိုက္လၽွက္ ဆိုင္ထဲမွ ေျပးထြက္လာၾကသည္။

"အစ္ကိုတို႔ အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဒီရပ္ကြက္ကိုစေရာက္လာေတာ့ ဘာအလုပ္မွမရွိေသးဘူး။ အစ္ကို႔အမ်ိဳးသမီးက ေစ်းထဲမွာ ကုန္ေျခာက္ေရာင္းတယ္။ အစ္ကိုက ဘြဲ႕ရၿပီးပါၿပီ။ အေဝးသင္နဲ႔ ေက်ာင္းၿပီးထားတာ ဒါေပမဲ့ ဝန္ထမ္းလစာ ဘာမွမစားေလာက္တဲ့အျပင္ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္လည္း နည္းတယ္ေလ"

"အဲ့ဒါနဲ႔ အစ္ကို ဒီဆိုင္ခန္းေလးကို ငွါးၿပီး စက္ဘီးျပင္ဆိုင္ေလးဖြင့္ျဖစ္တယ္။ အရင္က ဒီေဘးက မိတၱဴဆိုင္...ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ကေနရာေျပာင္းသြားၾကတယ္... အငွါးလည္းမေပၚတာနဲ႔ ဆိုင္ရွင္က ဒီတိုင္းပိတ္ထားတာ"

"အစ္ကိုတို႔ နယ္မွာအေဖက ငယ္ငယ္ကတည္းက စာအုပ္အငွါးဆိုင္ေလး ဖြင့္ခဲ့တာေလ... နာမည္ကလည္း ေရာင္နီဦး စာေပပဲ... တစ္ရက္ အေဖက ဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္ ငါတို႔ ဆိုင္ျဖဳတ္ေတာ့မယ္ကြာတဲ့... အစ္ကို စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္"

ကိုမ်ိဳးမင္းလတ္က စာအုပ္ေတြကို စီေနရင္းႏွင့္ ဆိုင္ျပင္ကိုေငးသည္။ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ...

"ကိုယ္ေမြးကတည္းက စာအုပ္အငွါးဆိုင္နဲ႔ စာအုပ္ေတြၾကားမွာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရေတာ့ ႏွေျမာတယ္... စာအုပ္ဆိုင္က အငွါးမလိုက္ေတာ့ဘူး... အေဖတို႔ကလည္း အသက္ႀကီးၿပီဆိုေတာ့ မတားရက္ဘူး... ကိုယ့္ဆိုင္ေဘးက ဆိုင္ခန္းက လြတ္ေနတာနဲ႔ ဆိုင္ရွင္ကိုေျပာၿပီး ဒီမွာ စာအုပ္အငွါးဆိုင္ေလး ဖြင့္ဖို႔စိတ္ကူးရတယ္... အဲ့ဒါနဲ႔ နယ္ဆင္းၿပီး စာအုပ္ေတြကို သြားသယ္ခ်လာခဲ့တာပဲ... ဒီမွာ ဆိုင္ခန္းကက်ဥ္းေတာ့ တခ်ိဳ႕စာအုပ္ေတြကို အေဟာင္းတန္းမွာ ျပန္ေရာင္းလိုက္ရေသးတယ္"

"အငွါးလိုက္တာ မလိုက္တာထက္ ကိုယ့္ငယ္ဘဝ အမွတ္တရေလးကို တတ္နိုင္သေလာက္ ကိုယ့္အနားျပန္ေခၚထားတဲ့ သေဘာပါပဲ... ေနာက္ေတာ့ စက္ဘီးလာျပင္တဲ့ ကေလးေတြက ငွါးဖတ္ၾကတယ္... ေနာက္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လာငွါးဖတ္ၾကပါတယ္"

Wonderful PromiseWhere stories live. Discover now