Ep 11 (U)

27.7K 3K 510
                                    

"ကျွန်တော် ထည်ဝါ့လိုပဲ ဖေဖေလို့ ခေါ်ခွင့်ရှိမလားခင်ဗျ"

ဖေဖေက ငြိမ်ကျသွားသည်။ မျက်တောင်တွေက လှုပ်ခတ်သွားကြကာ ကိုကို့ဆီမှ အကြည့်လွှဲ၏။ မိနစ်အနည်းငယ်ကြာသည်အထိ ဘာသံမျှထွက်မလာပေ။ အားလုံးက ဖေဖေ့စိတ်ခံစားချက်ကိုနားလည်စွာဖြင့် ငြိမ်နေပေးကြသည်။

ပါပါးက ပြုံးပြီး ဖေဖေ့ပါးကို လက်ဝါးလေးနှင့် အုပ်ကိုင်ကာ လက်မလေးနှင့် ပွတ်ပေးနေသည်။ ဒီလိုနည်းနှင့် ဖေဖေအနည်းငယ်တည်ငြိမ်သွားပြီးကာမှ တံတွေးတစ်ချက် မျိုချလိုက်ပြီး...

"ထည်ဝါကြည်ညွှန်းကို မိသားစုတွေနဲ့ တန်းတူချစ်ပေးနိုင်တာ သေချာပြီဆိုရင် ခေါ်လို့ရတယ်"

"ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဖေဖေ"

ကိုကိုက ကျွန်တော် ချစ်ပေးနိုင်ပါတယ်...သေချာပါတယ်ဟူသော အပိုစကားတွေမပြောဘဲ ဖေဖေဟု တစ်ခါတည်းခေါ်လိုက်ခြင်းအားဖြင့် သူ၏သေချာမှုကို ဖော်ပြသည်။ ထို့နောက်ကိုကိုက အားလုံးဘက်သို့လှည့်ကာ...

"ကျွန်တော့်ကို မိသားစုဝင်အဖြစ် လက်ခံပေးကြလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျ... မိသားစုတွေနဲ့ တူတူ ထည်ဝါ့ကို စောင့်ရှောက်ပါရစေ"

အားလုံးရဲ့ မျက်နှာတွေက ပြုံးနေကြသည်။ ထည်ဝါ ကိုကို့လက်ကို မထိတထိလေး ခိုးပြီးကိုင်လိုက်တော့ ကိုကိုက ဆွဲယူကာ သူ့လက်ဖဝါးထဲတွင် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ လူကြီးတွေရှေ့မှာမို့ ထည်ဝါ မသိမသာပြန်ရုန်းထွက်တော့ ကိုကိုက ပြန်မလွှတ်ပေးတော့ပေ။

"ဖေဖေကြီးတို့ တစ်အိမ်လုံးကလည်း Wonderful လေးပျော်ရင် ကျေနပ်ပါပြီကွာ"

"ကဲ...ဗိုက်ဆာကြရောပေါ့...ထမင်းစားဖို့ပြင်ကြတော့"

"စားမယ် စားမယ်"

မေမေကြီးက ထမင်းစားဖို့ ဆော်ဩတော့ ဘေဘီလုံးက အရင်ဆုံးတက်ကြွသည်။ ထည်ဝါက ပါပါးနားသို့ ကပ်ကာလေသံတိုးတိုးဖြင့်ပူဆာရ၏။

"ပါပါး... ထမင်းစားပြီးရင် ဝမ်းဖိုး ကိုကိုနဲ့ ခဏလိုက်သွားမယ် နော်"

Wonderful PromiseWhere stories live. Discover now