Calming The Wild Heart ✓

Chapter 42

Chapter 42

My senior high school is finally over. I still got high marks in the class so almost all my classmates praised me for the hard work I did in life as a senior high student. I had a speech on stage because I was the valedictorian of the entire senior high while Bryle was the salutatorian. He was the only one who got the highest honor among all the students who will graduate this year. While I was watching his speech, I could see in his eyes that he was very proud of himself that everything he worked hard for in two years as a senior high student he was able to handle—he became a working student but he found a way to graduate even though I know myself that his situation is very difficult.

Kasama niya sina Tito Fredrick at Tita Clara sa graduation niya. Samantalang ako ay si Lola Jacky ang kasama ko. Wala akong choice kundi magpasama kay Lola Jacky dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako nakikipag ayos kay Mommy. Although ,nag greet siya sa araw ng graduation ko thru messenger—hindi ko lang na-replyan dahil ayoko lang masaktan ulit.

Alam kong dapat si Mommy ang kasama ko sa graduation ko dahil siya naman ang palagi. Nangako pa ako sa kanya na siya ang magsusuot sa akin ng medal kapag naging valedictorian ako sa senior high. Pero di ko natupad dahil may tampo pa rin ako hanggang ngayon sa kanya.

Si Lola Jacky ang nagsuot ng medal ko na dapat si Mommy ang gagawa nun.

Sa araw din ng graduation ,lumapit sa akin si Dennis para batiin ako sa pagiging valedictorian ko. Nalungkot din ako dahil alam kong ito na ang huling araw para magkita na kami. Aalis na siya ng bansa pagkatapos ng graduation niya ,hindi man naging maganda ang kahihitnan naming dalawa—gusto ko pa rin siyang maging kaibigan kahit man doon.

Pero siya na mismo nagsabi na lalayo na siya kapag natapos na ang school year. Kaya wala na akong nagawa kundi magpaalam na sa kanya pagkatapos ng ceremony ng graduation namin.

"Nakapasa ako ng exam sa UP...."sambit niya habang kumakain kami ngayon ng ice cream sa isang parke ,"Wala ka man lang ibang sasabihin?"

Tumingin ako sa kanya ,"Edi congrats."

Ngayong araw din mismo nalaman ni Bryle na nakapasa siya ng entrance exam sa UP. Mabuti at nakapasa siya dahil alam kong dream university niya talaga yon ever since. Nagtake rin ako ng exam don sa UP pero sadly ,di ako nakapasa. Nang malaman ni Bryle na sa UP ang balak kong university na papasukan halos pumalakpak ang tenga niya dahil parehas kami ng university na gustong pasukan. Ang kaso nga lang....di ako nakapasa.

"Sayang ,hindi ka nakapasa sa entrance exam ,"yumuko siya kaya pinagmasdan ko lang siya. Nang malaman niyang di ako nakapasa ay parang nawala ang saya niya dahil wala sa pangalan ko sa listahan ang nakapasa sa exam.

"Okay lang yon ,kaya mo naman mabuhay na mag isa na di ako kasama ,"natawa ako ng mahina kahit wala namang nakakatawa sa sinasabi ko ,"Hey ,wag ka na diyang malungkot! Parang tanga to ,akala mo naman namatay na ako kaya grabe ka kung malungkot diyan!"

Tumingin siya sa akin at ngumuso siya ,"Di ako sanay."

"Masasanay ka din. "I sighed ,"Sinubukan ko naman e ,kaso nga lang hindi talaga pwede. Hayaan mo na ,hahanap na lang ako ng university dito sa manila na malapit sa UP para di ka na d'yan malungkot."

Gusto ko rin makapasa sa UP para magkasama pa rin kaming dalawa kahit magkaiba kami ng course. Pero mukhang di talaga kaming pwede na magsama dahil di ako nakapasa at mukhang wala na akong magagawa para ipagpilitan ko ang sarili ko para sa UP din ako mag aral.

"Wag ka lang sa malayo mag aaral ,"he pouted then I laughed ,"Wag kang mag aaral sa ibang bansa!"

My eyebrow furrowed ,"Bat naman ako mag aaral doon? Wala akong balak mag aral doon!"