Birazdan okuyacağınız sahnede direkt aklıma bu replik geldi.
•İmkansız Şeyleri Arzulamak•
-Bölüm 24-
Gördüğüme inanamıyordum. Dilim bildiğin tutulmuştu, konuşamıyordum. Elimi anneme uzattığımda bir anda kayboldu. Şaşkın bir şekilde etrafa bakındım. "Anne?" Ayağa kalktım ve arandım. "Anneciğim saklambaç mı oynayacağız yine?" Boşa çabaladığımı fark ettiğimde durdum ve etrafıma bakındım. Yapayalnızdım.
Uğraştığım bütün çabalar boşaydı. Hayatın artık anlamı kalmamıştı bile. Sürekli aynı şeyler. Yapmaktan zevk aldığım şeylerden zevk almıyordum. Ne için yaşıyorum ki? Eflin için. Ve bebeğimiz.
Henüz bebek durumuna alışabilmiş değilim. Sadece inanamıyorum. Hayatımın bu dönemlerinde bekar bir doktordum. Ama şimdi baba olacağım. Söylemesi bile inandırıcı gelmiyor. 8 ay içinde bu kadar şey olabileceğini düşünmezdim. Aklımın ucundan bile geçmezdi ama oldu. Şikayetim de yok açıkçası. Vasıfsız bir insan olmak yerine şu anki durumumu tercih ederim. Tabii Eflin'in yanımda olduğu kısmı.
Kader, bizi ayırmayacak çünkü kader sevenleri ayırmaz birleştirir. Bizi de birleştirecek. Yine. Biz birbirimizin çıkmaz sokağıydık. O sokaktan başka yere gidiş yoktu.
Tanımadığım bir numara arayınca karakoldan olduğunu düşünüp cevapladım.
R📞 -Alo?
?📞 -Sevgilim?
yüzümde buruk bir gülümseme oluştu.
R📞 -Eflin?
E📞 -Asil!
-Asil ben nere olduğunu bilmediğim bir yerdeyim bir kadına sordum Şile dedi. Beni gelip alır mısın? Dondurmacıdayım.
R📞 -Dondurmacıdasın?
E📞 -Evet.
R📞 -Kurtuldun?
E📞 -Evet.
E📞 -Hadi al beni. Sıkıldım!
R📞 -Kafam çok karıştı. Neyse sen bana dondurmacının adını söyle daha detaylı bilgi ver çevreyle ilgili ben geleyim.
E📞 -Bak şimdi...
..
Bir polisle beraber gelmiştim. Eflin olayları anlatınca polislerde suçluyu tutuklamaya gideceklerdi.
Eflin'in tarif ettiği yerdeyim. Etrafa bakındım ve Eflin'i gördüm. Yere oturmuş, bağdaş kurmuş, dondurmasını yiyordu. Yüzümde kocaman bir gülümseme oluştu. Onu ne kadar çok özlediğimi fark etmiştim. Çünkü tahmin ettiğimden de fazlaydı. "Sevgilim?" diye seslenince ayağa kalkıp bana baktı.
"Bulmuşsun beni!" bir anda ağlamaya başladı. Yanına ilerledim ve onu kollarımla tamamen sardım.
"Geçti, güzelliğim. Buradayım, yanındayım, güvendesin."
Kafasını kaldırıp bana baktı. "Beni senden başka kimse sevemezmiş." dedi, gözlerine baktım.
"Seni sevmeyecek bir insan tanımıyorum, Afrodit Eflin Çağıran."
"Beni kaçıran kişi benden sıkıldığı için bıraktı beni!"
"En azından seni bırakmış değil mi? Ya hiç bırakmasaydı?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sana Dair
General Fiction"Sizi sürekli yenidoğan yoğun bakım ünitesinin önünde görüyorum. Neden?" diye sorumu yönelttim. Bakışlarını bebek kuvözlerinden asla ayırmıyordu. Yüzü kuvözleri daha da inceler bir hâl aldı. "Sizce de garip değil mi?" diye bir soru yöneltti. Sorus...
